Tώρα που ο γάμος μου πλησιάζει απειλητικά αρχίζω να μπαίνω στην τελική ευθεία ακόμα και συναισθηματικά. Λοιπόν, το μεγαλύτερο πρόβλημα ενός γάμου, είναι μάλλον οι προσκλήσεις. Παραγγέλνεις έναν μεγάλο αριθμό προσκλήσεων και καμιά τριανταριά παραπάνω για να συνειδητοποιήσεις ότι κι αυτές οι παραπάνω προσκλήσεις, τελικά είναι μικρό δείγμα που σου εξομολογείται μυστικά, ότι πάλι φάνηκες μη προνοητικός. Από το πουθενά ξεπετάγονται νέα άτομα που πρέπει να προσκαλέσεις. Φίλοι φίλων που γνώρισες σε κάποιο πάρτι ή κάποιο περασμένο καλοκαίρι και τους είχες υποσχεθεί ότι δε θα παραλείψεις να τους στείλεις πρόσκληση στον μελλοντικό και τότε, τόσο μακρινό γάμο σου. 30 έξτρα προσκλήσεις πού θα πρωτοστείλω; Και να που εμφανίζονται κι άλλα άτομα! Τηλεφωνώ προχθές σε μία πάλαι ποτέ κολλητή φίλη από το φροντιστήριο που πήγαινα το 1997 - 98 για να την προσκαλέσω στο γάμο. Μαθαίνω ότι η αδελφή της, μόνιμη κάτοικος του Birmingham είναι δίπλα της και επιθυμώ να της μιλήσω. Τη ρωτάω πότε ήρθε, αστειευόμαστε, γελάμε... Μου αναφέρει ότι πρόσφατα είδε μία πολυαγαπημένη καθηγήτρια που είχαμε στο φροντιστήριο και που την θυμόμουν με όλες τις λεπτομέρειες που ένα παιδί 17 χρονών θυμάται μία γοητευτική καθηγήτρια... Ρωτάω για το τηλέφωνό της, τίποτα! Δε θα μείνω με σταυρωμένα χέρια. Τηλεφωνώ στις πληροφορίες τηλεφωνικού καταλόγου. Δύσκολο να τη βρω αφού το τηλέφωνό της μάλλον είναι στο όνομα του συζύγου της. Το 1998 περίπου είχαμε πάει στον γάμο της. Λέω το όνομα, σπάνιο μου φάνηκε, αλλά πάνω από δέκα εμφανίστηκαν. Αρχίζω και τηλεφωνώ σε κάθε τηλέφωνο. Η κάθε γραμμή είναι σαν τις τσέπες. Στην τελευταία βρίσκεις αυτό που ψάχνεις. Αφού λοιπόν πολλές ευγενικές κυρίες μου έκλεισαν το τηλέφωνο λέγοντάς μου πως ποτέ δεν υπήρξαν εκπαιδευτικοί και, μία μου τόνισε πριν τολμήσω να μιλήσω "αμάν μας πρήξατε με τις πιστωτικές κάρτες", φτάνω και στη γραμμή που έχει μείνει τελευταία. Τρέμω. Γεμάτος συγκίνηση ζητάω την κυρία Ε. Μισό λεπτό μου απαντάει ο σύζυγος και περιμένω... Ακολουθεί επακριβώς ο παρακάτω διάλογος.- Παρακαλώ;
- Ξέρεις θα σου φανεί περίεργο. Μήπως κάποτε δίδασκες;
- Και τώρα διδάσκω. Προετοιμάζομαι να της πω ποιος είμαι. Μήπως δίδασκες και στο φροντιστήριο Α;
- Ναι. Ιδρώνω εγώ.
- Είμαι ένας παλιός μαθητής σου. Σε είδε η Τ πριν λίγες μέρες και ήθελα να σου τηλεφωνήσω...
- Τ; πες μου επίθετο. Σοκαρίστηκα. Είναι δυνατόν να μην τη θυμάται; Περασαν βέβαια δέκα χρόνια αλλά...
- Ι. είναι το επίθετό της, είναι αδελφή της Χ.
- Α ναι δύο δίδυμες αδελφές, κάτι θυμάμαι. Δεύτερο σοκ. Πώς είναι δυνατόν εμείς που τη θυμόμαστε τόσο να μην μας θυμάται σχεδόν καθόλου; Εσύ ποιος είσαι;
- Τι να σας πω εγώ είμαι ο τάδε...
- Επίθετο πες μου. Τρίτο σοκ. Δεν με βλέπω καλά. Της το λέω.
- Σε θυμάμαι αρκετά καλά. Αρκετά; σκέφτομαι. Σοκάρομαι ξανά. Εγώ θυμάμαι κάθε σχόλιο για κάθε εργασία!
Αρχίζω και συζητάω για ώρα μαζί της. Σύντομα θυμάται τους περισσότερους. Της δηλώνω ότι νιώθω συγκινημένος. Ακούω ξεφωνητά. Έχει παιδιά! Απέκτησε παιδιά! Η Ε. μικρούλα τότε απέκτησε παιδιά! Η 26χρονη κοντεύει τα 40! Θεέ μου. Αλλά μήπως κι εγώ δεν είμαι ένα βήμα πριν τα 30;
- Θέλω να σου στείλω μία πρόσκληση για το γάμο μου, της λέω.
- Τι ευχάριστο, δεν το πιστεύω. Βεβαίως! Η διεύθυνσή μου είναι η τάδε. Θέλω να σας ξαναδώ όλους. Να οργανώσουμε ένα reunion. To κανονίζουμε. Αλλά αυτά που εγώ θεωρούσα αξέχαστα, να που τελικά δεν είναι αξέχαστα από όλους. Ελπίζω μονάχα να μην χρειαστεί να ξανασυστηθούμε από την αρχή... Νιώθω ήδη σοκαρισμένος... και πραγματικά απογοητευμένος. Μου έδωσε και τα τηλέφωνα ακόμα δύο αγαπημένων καθηγητριών που διατηρούν επαφές μαζί της. Αν και οι άλλες δύο καθηγήτριες του φροντιστηρίου με θυμούνται αμυδρά δε θα είμαι καλά για αρκετό καιρό...
21 σχόλια:
Ειναι πολύ συγκινητικό πράγματι...
Την ίδια πλάκα έπαθα και εγώ.. από μία μαθήτρια μου... που με βρήκε στο Facebook...
Εγω... είχα κάνει μία καταχώρηση τυχαία... και δεν την είχα ενημερώσει καν...
και ξαφνικά βλέπω.. πρόσκληση και σχόλιο...στο e mail...
Περιττό να σου πω...πως.. χύθηκα...
Γενικά χύνομαι με τους μαθητές μου...
και έκανες πάρα πολύ καλα... που την τηλεφώνησες...
Ευγε!!!!!!!
Και υπολείπονται ακόμα δύο. Από το ίδιο φροντιστήριο. Αλλά λείπουν σε διακοπές αμφότερες. Ευχαριστώ που επικροτείς την κίνησή μου...
Πολυ συγκινιτικη κι ανθρωπινη η κινηση σου.Μπραβο!
την καλησπερα μου
Η ΏΡΑ Η ΚΑΛΉ. Απ'ότι καταλαβαίνω θα καεί το πελεκούδι σ'αυτό το γάμο.
Η προετοιμασία του γάμου αλά ελληνικά είναι εξουθενωτική, και το λέω εκ πείρας. Και τις προσκλήσεις για το τραπέζι, αν κάνεις (δεν ξέρω αν έκανα καλά που έκανα...), πού τις βάζεις;
Σχετικά με τους καθηγητές, ισχύει το εξής: Επειδή από ένα καθηγητή περνάνε πολλοί μαθητές κάθε χρόνο, κατά κανόνα λίγους από αυτούς θυμάται καλά. Για τον μαθητή δεν ισχύει το ίδιο και είναι επόμενο. Ο μαθητής θυμάται κάθε καθηγητή του για πάντα, ειδικά τους καθηγητές που του είχαν κάνει μια ξεχωριστή εντύπωση.
Θα συμφωνήσω βεβαίως με τον "μαρκο τ" και θα προσθέσω χαριτολογώντας:
Σας είπε ποτέ κανείς (πλην της μέλουσας κυρίας soleil) ότι μένετε "αξέχαστος";
Καλημέρα σε όλους
@faraona
Eυχαριστώ Αιγύπτια πριγκίπισσα
@paranoia
Aυτό ελπίζουμε. Αλλά πολύς κόσμος φίλε/φίλη. Πολύς κόσμος...
@μάρκο τ
Βίωσα το εξουθενωτικό κομμάτι (όχι σαν την, προσεχώς, σύζυγό μου). Όποιοι έχουν προσκληθεί στο μυστήριο είναι προσκεκλημένοι και στο τραπέζι. Μου φαίνεται πολύ μικροαστική η επιλογή. Σχετικά με τους καθηγητές έχεις απόλυτο δίκιο.
@spy
Πάντως η καθηγήτρια αυτή, είχε πει σε όλους μας "Ι Will Always love (and remember) you!"
Καλημέρα και καλώς σε βρήκα:)
Προγαμιαίος πυρετός ε? δεν είναι τίποτα θα περάσει.... όσο για τις προσκλήσεις ποτέ δε θα είναι αρκετές... πάντα θα συναντάς εκ των υστέρων κάποιον που θα σκεφτείς ότι , να αυτός θα ήθελα να ήταν στον γάμο μου.... ένα πάρτι είναι μη σκας...θα υπάρξουν σίγουρα και άλλα που μάλιστα θα τα ευχαριστηθείς περισσότερο , αφού δε θα υπάρχει και το σχετικό άγχος, οπότε θα έχεις την ευκαιρία να καλέσεις τους ξεχασμένους....
για τα reunion εδώ και καιρό προσπαθώ να πείσω όσες φίλες έχω κρατήσει από το λύκειο , να το οργανώσουμε και δε θέλει να το ακούει καμία... άλλη έχει πάρει πολλά κιλά, άλλη έχει χωρίσει , άλλη δεν έχει παντρευτεί ακόμα,κ.λ.π. κ.λ.π. και καμία δεν θέλει να εκτεθεί στα μάτια των παλιών συμμαθητών που έχει την εντύπωση ότι θα παρέμενε για πάντα θεά....
τι να πει κανείς... θα ξεκινήσω από τα αγόρια που βλέπω που και που...ίσως αυτοί να έχουν περισσότεροι αυτοπεποίθηση με την εξέλιξή τους.....
Καλό θα ήταν αγαπητή κασταλία, να αφήσουν τα συμπλέγματα που αποκτούν μεγαλώνοντας και να αποδεχθούν την πρόσκλησή σου. Ευχαριστώ και το σχόλιο για τον Oscar Wilde.
παρακαλώ :)
το κακό με τις παλιές συμμαθήτριες είναι μάλλον ότι τα συμπλέγματα τα κουβαλούν από τα μαθητικά τους χρόνια.... και μεγαλώνοντας απλά τα περιφέρουν :)
Λες; Ακόμα χειρότερα. Τότε θα έπρεπε να τα αποτινάξουν από πάνω τους. Τη μίζερη και αγχωτική συμπεριφορά...
πολλοί γάμοι τώρα τελευταία ...φέτος κλείνουμε 10 χρόνια από την αποφοίτηση από το σχολείο και οι μισές συμμαθήτριες είναι παντρεμένες...και οι άλλες μισές τα ακούν από τις μαμάδες τους ''είδες παντρεύτηκε κι αυτή..εσύ τι περιμένεις?''
- περιμένω να μεγαλώσω μαμα...
η ώρα η καλή και να διασκεδάσετε..
Σ' επισκέπτομαι όπως υποσχέθηκα και μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις, βλέπω ότι μας συγκίνησαν ίδιες περίπου ταινίες, εκτιμάμε παρόμοια βιβλία και ... παντρεύεσαι! Με το καλό λοιπόν. Κι απ' την ιστορία που έχεις στο post σου, εμένα μου φάνηκε πολύ θετικό ότι η καθηγήτρια αυτή, εσένα προσωπικά σε θυμόταν αρκετά! Καλή σου μέρα κι ελπίζω, όπως ήδη σου έχω γράψει, να τα ξαναπούμε...
Kαλημερίζω αμφότερες και ευχαριστώ για την επίσκεψη
@Ελευθερία μου ευχαριστώ για τις ευχές. Στην πρόσκληση που θα αναρήσω είσαι κι εσύ προσκεκλημένη. Χίλιοι καλοί (bloggers) χωράνε! :-)
@madame de la luna
Αγαπητή κυρία του φεγγαριού μάλλον με παρεξήγησες με το post μου στο blog σου. Αλλά το ξεκαθάρισα :-) Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και χαίρομαι που θα τα ξαναπούμε.
Καλημέρα ή Καλησπέρα.
Διάβασα την ανάρτηση σου και πραγματικά χαίρομαι που σε γνώρισα μέσα απο τα blogs.Η επιθυμία σου να βρεις ανθρώπους από το παρελθόν και να τους καλέσεις σε μια τόσο σημαντική στιγμή της ζωής σου δείχνει άνθρωπο που δεν ξεχνάει και που προσπαθεί όσος καιρός και να περάσει να κρατήσει επαφή με τους ανθρώπους.Αυτό είναι υπέροχο γιατί ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι που θα γυρίσουν πίσω στο παρελθόν και θα ψάξουν όπως κάνεις εσύ.Μαγικό το κείμενό σου:
Καλησπέρα. Τί να πω Neni μου; Ευχαριστώ για τα θαυμάσια λόγια σου; Θα είναι λίγο.
Η ώρα η καλή καταρχήν να ευχηθώ!!
Τώρα αναφορικά με τα λεγόμενα σου είναι πολύ όμορφη η κίνησή σου να καλέσεις στο γάμο σου άτομα από το παρελθόν που σε σημάδεψαν και ίσως είχαν και κάποια συμβολή στη διαμόρφωση του χαρακτήρα σου..
καταλαβαίνω ότι είναι λυπηρό να διαπιστώνεις ότι κάποιοι σε θυμούνται αμυδρά όμως σκέψου,ειδικά οι καθηγητές με το επάγγελμα που κάνουν γνωρίζουν ίσως εκατοντάδες μαθητές σε όλη την επαγγελματική ζωή τους και είναι λίγο δύσκολο να διατηρούν μνήμες από όλους..
sofa eprakses.
sigxaritiria. fotismena enirgises.
Μην πεις τίποτα φίλε μου.Μόνο μείνε στο δρόμο μου..
Σε χαιρετώ..
@seniorita
Καλησπέρα. Οι γονείς μου είναι εκπαιδευτικοί και δεν γνωρίζουν εκατοντάδες, αλλά χιλιάδες μαθητές. Κι ακόμα δεν συνταξιοδοτήθηκαν! Αλλά πάντα μένει η πικρία του μαθητή που κρατά τις αναμνήσεις του στο σεντούκι του μυαλού του. Σ' ευχαριστώ πάντως για τα καλά σου λόγια.
@ioannis-ο eksomologitis
Καλωσήρθες στο blog του αισθητηστή. Σ' ευχαριστώ. Μάλλον το ξέρω ότι έπραξα σωστά. Αλλά φωτισμένα; Υπερβολικό σε βρίσκω!
Neni το υπόσκομαι. Ο δικός σου δρόμος, αυτός που διασχίζει τη σφαίρα μας, τη σφαίρα που συναντιόμαστε και ανταλλάζουμε απόψεις είναι πανέμορφος... Σε χαιρετώ!
Δημοσίευση σχολίου