Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008

Tεμαχίζοντας την Καλλίστη...

Στο τμήμα της σχολής του Καπ. Πανεπιστημίου που φοιτούσα υπήρχε και μία συμφοιτήτριά μου ονόματι Καλλίστη, η οποία από την αρχή του πρώτου έτους είχε ένα στυλ που θα έλεγα ότι δεν άρμοζε σε άτομα τα οποία επιχειρούν να διευρύνουν τις γνώσεις τους σε πανεπιστημιακό ίδρυμα. Καθόταν άνετη (σε ημικλινή θέση με το ένα πόδι πάνω στο έδρανό της) κατά τη διάρκεια της παράδοσης και σχολίαζε τα πάντα με ειρωνικό ύφος, αντιπαθές σε όλους του φοιτητές που την άκουγαν. Εν ολίγοις δεν άφηνε τίποτα ασχολίαστο. Συχνά με στόμφο, είτε προσέθετε χαμηλόφωνα -αλλά αρκετά δυνατά ώστε να ακουστεί από τους γύρω της- κάποια πληροφορία (η οποία σπανίως ίσχυε) είτε, πάλι με την ίδια ένταση φωνής, ακύρωνε χαμογελώντας με υπεροψία τις χρήσιμες πληροφορίες που μας δίδασκε ο εκάστοτε καθηγητής. Είχε αυτή την κλασική έπαρση που έχουν όλοι οι ημιμαθείς, οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους αρκούντως μορφωμένους και όλους τους άλλους υποδεέστερους και αδαείς. Ήδη από πολύ νωρίς άρχισε να γίνεται ιδιαίτερα ενοχλητική σε σημείο που μία άλλη συμφοιτήτρια τής είπε ότι, αφού τα ήξερε όλα, θα ήταν καλύτερα, απλά να δίνει τα μαθήματα και να μην παρακολουθεί τις παραδόσεις. Αυτή απάντησε με υπεροψία, αλλά καθόλου μεταξύ σοβαρού και αστείου (το πίστευε ακράδαντα), ότι προσέφερε πολύτιμες πληροφορίες σε όλους τους φοιτητές και σε αρκετούς καθηγητές που δεν είχαν μελετήσει πολύ καλά το αντικείμενό τους. Να σημειώσω ότι οι βαθμοί της δεν ξεπερνούσαν ποτέ το 6 και σε ορισμένα μαθήματα το 7, αλλά συνέχιζε να σνομπάρει τους καθηγητές το ίδιο απροκάλυπτα. Πρόσφατα τη συνάντησα στο μετρό και χαιρετηθήκαμε. Με ρώτησε με τι ασχολούμαι, της είπα ότι είμαι από τους τυχερούς που εργάζομαι στο αντικείμενο που ήθελα από τα 10 μου χρόνια και αυτή κούνησε περίλυπη το κεφάλι της. Δεν μου είπε ακριβώς με τι ασχολείται, αλλά κατάλαβα κάπου με πενιχρά έσοδα. Εξάλλου τα ρούχα της μαρτυρούσαν ότι είχε περιέλθει σε μία, αν μη τι άλλο, δύσκολη κατάσταση… Ο νεαρός που φλέρταρε στη σχολή, ούτε που να τη φτύσει τώρα πια, αν και τότε τη ζαχάρωνε. Τη ρώτησα που ζει, μου είπε, και μετά από λίγο μου απεκάλυψε κάτι τραγικό χωρίς να τη ρωτήσω: ότι δεν επικοινωνεί πλέον με τους γονείς της, ισχυριζόμενη ότι αυτοί την οδήγησαν -και ιδιαίτερα ο πατέρας της- στο να έχει υιοθετήσει αυτό το υπεροπτικό ύφος που είχε ήδη από το δημοτικό και που τελικά, μάλλον της προκάλεσε αρκετά δεινά. Η έκφραση του προσώπου της με έκανε να την πιστέψω. Είχε μετατραπεί τώρα πια σε ένα κουβάρι αβεβαιότητας με έλλειψη αυτοπεποίθησης που απείχε σφόδρα από αυτή τη φοιτήτρια που ήξερα από τα πάλαι ποτέ χρόνια της φοιτητικής μου ζωής. Εμβρόντητος και συνειδητοποιώντας την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει, σκέφτηκα ότι σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να ισχύει αυτό που εικάζεται. Ότι την μισή ζωή των παιδιών την καταστρέφουν οι γονείς τους. Ενίοτε και ολόκληρη…

53 σχόλια:

tovenito είπε...

αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα.

επίσης είναι αφοπλιστικό να κατανοείς μια ψυχή μετά από τόσα χρόνια και να είσαι σε θέση να ερμηνεύεις συμπεριφορές του τότε και να αισθάνεσαι κάπως

Ανώνυμος είπε...

Το γεγονός ότι έχει αντιληφθεί το κακό που συντελέστηκε ίσως την βοηθήσει να περάσει στην απέναντι όχθη. Θα μουσκέψει ως το κόκαλο βέβαια και θα χρειαστεί πολλές φορές να της κοπεί η αναπνοή μέχρι να το καταφέρει.

celsius33 είπε...

θλιβερή ιστορία, ίσως όμως να χρειάζεται η απόσυρση από τους γονείς, μήπως βρει τον εαυτό της.

Spy είπε...

Ή απλοϊκότερα και σκληρότερα:
Ο καθένας έχει ότι του αξίζει.

Unknown είπε...

μερικοί για το "καλό" μας, έστω και άθελά τους μας οδηγούν σε πράξεις αυτοκαταστροφής...

...το θέμα είναι ότι αφού το συνειδητοποιήσουμε, τουλάχιστον να σώσουμε ότι έχει απομείνει...

φιλιά βρόχινα...

seniorita είπε...

άσχημο πολύ αυτό...μερικοί δεν είναι φτιαγμένοι για να γίνουν γονείς..
πάντως αν η ίδια το θέλει μπορεί να αλλάξει τη ζωή της,δεν την πήραν δα και τα χρόνια...
την καλησπέρα μου!

gina είπε...

όπως λέει ένας από τους σοφούς μου φίλους: οι γονείς (όπως και τα ζώδια)φταίνε μέχρι μία ορισμένη ηλικία (ας μην την ορίσουμε ακριβώς, καθώς ο χρόνος ωρίμανσης διαφέρει για τον καθένα) - από 'κει κι έπειτα είμαστε οι ίδιοι υπεύθυνοι για τις όποιες συνέπειες...
εε;
g

Aura είπε...

Πάντα η έπαρση εκεί οδηγεί.
Ποτέ, όμως, δεν είναι αργά..

βιολιστης στη στεγη είπε...

Κι' όπως η ζωή αποδεικνύει συχνότατα, άν συνηθίζουμε να κάνουμε τον δάσκαλο στους άλλους, θάρθει και η στιγμή να κάτσουμε εμείς στο θρανίο. Στο χέρι της Καλλίστης είναι να εκμεταλευτεί κατάλληλα τα μαθήματα που παίρνει τώρα...

Antoine είπε...

έκανες μια εγγραφή που έχει θέμα σχετικό με όσα επεξεργάζομαι τον τελευταίο καιρό στο μυαλό μου: τους συμφοιτητές μου.
Συνάντησα σχεδόν όλα τα είδη ανθρώπων μέσα στο αμφιθέατρο. Παιδιά χαμηλών τόνων που δεν τα παρατηρεί κανείς, αλαζόνες που νομίζουν ότι έχουν τη γνώση ενός γιατρού, "αντιεξουσιαστές" που βρίζουν με θράσος και αγένεια τους καθηγητές. Αυτοί οι τεελυταίοι μου είναι και προσωπικά οι πιο αντιπαθείς. Νομίζουν ότι προσπαθούν να κάνουν τον κόσμο τους καλύτερο αλλά το μόνο που πετυχαίνουν είναι να διαιωνίζουν τη χαώδη κατάσταση. Όποια κίνηση βελτίωσης και αναβάθμισης πραγματοποιείται έχει "άλλους απώτερους σκοπούς". Δεν αξίζει ούτε να τους σχολιάζω... κάτι τέτοιοι στενόμυαλοι ευθύνονται για το βαλτότοπο που έχουμε δημιουργήσει σ' αυτή τη χώρα.

Και για να σχολιάσω και το θέμα που θίγεις στο τέλος... ναι, συμφωνώ πως οι γονείς τις περισσότερες φορές είναι αίτιοι της συμπεριφοράς των παιδιών τους. Ωστόσο, ένα άτομο που είναι παράλληλα ακαδημαϊκός πολίτης οφείλει να έχει την ωριμότητα να διαχωρίζει τα καλά που λαμβάνει από το οικογενειακό περιβάλλον του και να προσπαθεί να απομονώσει τα αρνητικά. Ετσι, θα έχει αυτογνωσία το ίδιο πρώτα, αλλά θα μπορεί να βοηθήσει με το διάλογο και την οικογένεια.

Ανώνυμος είπε...

...οι γονείς έχουν μεγάλη ευθύνη και για τη συμπεριφορά μας και για τις επιλογές μας... και συχνά η επιρροή τους είναι αρκετή για να οδηγήσουν στην ολική καταστροφή... σωστά... μέχρι ένα σημείο ... εκείνο που θα αρχίσουν να δουλεύουν οι δικοί μας εσωτερικοί μηχανισμοί, οι αντιστάσεις μας, τα θέλω μας, τα μέχρι εδώ μας....
...παθούσα και γω, αλλά θέλω να πιστεύω καλοδιαβασμένη από το μάθημα που πήρα... τόσο ώστε να μην επαναλάβω εκούσια ή όχι τίποτα από την διδακτέα ύλη, τώρα που μεγαλώνω τα δικά μου παιδιά....

καλό Σ/Κ φίλε μου :)

mahler76 είπε...

δεν ξέρω αν είναι αλήθεια όσα λέει, άλλα υπάρχουν άνθρωποι που δεν κάνουν για γονείς και κακώς το προσπαθούν σε βάρος των παιδιών τους.

nina είπε...

Θα ακουστεί αρκετά σκληρό αλλά θα το πω. Οι γονείς πάντα λένε στα παιδιά να αποφεύγουν τις κακές παρέες. Στην περίπτωση αυτής της κοπέλας ίσως οι κακές παρέες να ήταν οι ίδιοι της οι γονείς, οπότε δεν είναι καθόλου τραγική η αποστασιοποίησή της. Θα δυσκολευτεί αλλά θα τον βρει τον δρόμο της

George Tsitiridis είπε...

θα συμφωνίσω και το έχω δει σε πολλές περιπτώσεις..
να καταστρέφετε ο άλλος λογο των γονέων ...
και να έχει κακή σεξουαλική ζωη
προσωπική η επαγγελματική ζωή...
Θέλει μεγάλη προσπάθεια μετα να το αποβάλεις όλο αυτό.

She είπε...

Τα παιδιά λένε είναι καθρέφτες των γονιών...Αλήθεια πρέπει να είναι..

spyros1000 είπε...

εγω παλι δεν το πιστευω.
απο την στιγμη που ωριμασε μπορουσε να διαλεξει αλλον δρομο απο την υπεροψια που επιδυκνειε συνεχως.

One Happy Dot είπε...

Αναρωτιέμαι...που ακριβώς σταματάει η ευθύνη των γονιών μας για τη ζωή μας και από που ξεκινάει η ευθύνη που έχουμε απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό? Είναι τόσο λεπτή η διαχωριστική γραμμή ή απλά επιλέγουμε να μην την δούμε εγκαίρως? Καλησπέρα τυχερέ άνθρωπε...από πολλές πλευρές! :) :)

Ανώνυμος είπε...

Ενα παιδί γενιέται με ορισμένες χαραγμένες ιδιότητες στο χαρακτήρα του, στη συνέχεια δέχεται κυρίαρχες επιρροές από την οικογένεια, αλλά (από κάποιο σημείο και πέρα) και από το περιβάλλον, στο οποίο ζει και κινείται (δάσκαλοι, φίλοι, κοινωνικά πρότυπα και στερεότυπα). Είναι πολύ εύκολο να κατηγορούμε τους άλλους (γονείς κ.λπ) για τις 'ατυχίες' μας. Μήπως όμως φέρουμε και οι ίδιοι ένα πολύ σημαντικό -πολλές φορές το σημαντικότερο- μερίδιο ευθύνης;
(Ασχετο: γιατί "Καλλίστη"; Υπάρχει κάποιος συσχετισμός, που μου διαφεύγει;)
Φιλιά.

Ανώνυμος είπε...

(Για να γίνω πιο σαφής :
Ηταν πράγματι το όνομά της, ή γίνεται κάποιος υπαινιγμός σε Αρκτους κ.λπ;)
Και πάλι φιλιά.

aKanonisti είπε...

Θα συμφωνήσω με Houlk... και εγώ είμαι λίγο καχύποπτη στην εξήγηση που έδωσε...
Μάλλον για ψιλοτεμπέλα την κόβω την φίλη σου... γιατί για να την πεις στους καθηγητές.. θέλει και πολύ διάβασμα...
Ισως βέβαια να είναι ημίτρελη... και έτσι δένει όλη η ιστορία...

Παντως είναι θλιβερή...

Eva Stamou είπε...

Καλημέρα. Η ιστορία έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Η αδιάκριτη απόρριψη των άλλων και η έντονη ανασφάλεια είναι συχνά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Όσο για την εξήγηση που σου έδωσε η συμμαθήτριά σου, πιστεύω ότι οποιοσδήπτε έχει περάσει το εικοστό έτος της ηλικίας του δεν θα πρέπει να θεωρεί αποκλειστικά υπεύθυνους τους γονείς του για τις επιλογές που κάνει ο ίδιος στο παρόν. Όταν η κοπέλα συνειδητοποιήσει ότι η ίδια φέρει την ευθύνη των πράξεών της, θα έχει κάνει το πρώτο βήμα για μια καλύτερη ζωή.

Χριστίνα είπε...

Πολύ ωραία η σκιαγράφηση του χαρακτήρα που μας περιέγραψες...μου θύμισες κάποιους γνωστούς και αγνώστους...
όσο για την ευθύνη των γονιών, πάντα υπάρχει αφού από εκεί παίρνουμε την πρώτη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας...
αλλά καλό θα είναι να μην μένουμε εκεί, γιατί δεν βγάζουμε άκρη...
και των γονιών μας οι γονείς φταίνε για τους γονείς μας, και ούτω κάθε εξής...
ΌΛοι είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε της επιλογές μας και εξάλλου αυτές θα βρίσκουμε μπροστά μας και είτε θα το πληρώνουμε ακριβά, είτε θα αποκομίζουμε τους καρπούς τους.
Βέβαια, έχεις δίκιο, ότι είμαστε πολύ βιαστικοί στις κρίσεις μας, μην εξετάζοντας τα πράγματα από όλες τις πλευρές...
Γι αυτό επειδή είναι κάπως απίθανο να έχουμε σφαιρική άποψη ενός θέματος ή ανθρώπου, καλό είναι να ΜΗΝ ΚΡΙΝΟΥΜΕ..
Καλό σου βράδυ..

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Οτι σπέρνεις , θερίζεις.
Ισχύει και για τους γονείς και για τα παιδιά.
Την καλημέρα μου φίλε.

Alexandros A. Voudouris είπε...

ουδέν σχόλιον...Τα είπες όλα!

manetarius είπε...

Αυτό τώρα που θα συμφωνίσω με τον spy...μη μου το χτυπάτε για πάντα :Ρ (είναι που του 'χω αδυναμία)
Καλημέρα!

ds είπε...

Οι γονείς φταίνε τις περισσότερες φορές για τα προβλήματα των παιδιών τους όταν αυτά ενηλικιώνονται.

Επίσης είναι μύθος ότι οι γονείς έχουν σχεδόν πάντα δίκιο. Σχεδόν πάντα έχουν άδικο και οδηγούν τα παιδιά τους σε μια καταστροφική ζωή. Μιλάω κυρίως για τους Έλληνες γονείς.

Σταλαγματιά είπε...

Έτσι ακριβώς είναι, οι γονείς διαμορφώνουν τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του καθενός.
Είναι εκείνοι που θα δημιουργήσουν έναν υγιή χαρακτήρα ή θα καταστρέψουν κάποιον.
Εγώ νομίζω πως ο κάθε γονιός μοιάζει με ζωγράφο, στο τέλος ο πίνακας θα δείξει ποια ήταν η προσπάθεια τους.

L' Aesthete Soleil είπε...

Καλημέρα φίλοι bloggers. Eίχα αποφασίσει να μην απαντήσω σε σχόλια αυτή τη φορά, προσπαθώντας να αποφύγω την ανάλυση (σε ψυχολογικό επίπεδο) της περίπτωσης. Αλλά οι έξυπνοι και συνειδητοποιημένοι αναγνώστες μου με προβλημάτισαν ξανά. Έχουμε και λέμε:
@tovene592
Νομίζω ότι οποιοσδήποτε θα ένιωθε το ίδιο. Αρκεί μόνο να την έβλεπε.
@blogoulis
To πιστεύω ακράδαντα φίλε μου...
@celsius33
Nαι,ένα είδος απογαλάκτισης.
@spy
Λίγο κυνικό αυτό. Μπορεί ένα παιδί να επιλέξει τους γονείς του; Ή έχει την κρίση να κρατήσει αυτά που πρέπει από μικρός;
@νεράιδα της βροχής
Εάν έχει μείνει κάτι. Δηλαδή εάν ο καθένας το συνειδητοποιήσει νωρίς. Φιλιά.
@seniorita
Mακάρι να έχεις δίκιο. Αλλά ένας άνθρωπος κοντά στα τριάντα, μπορεί άραγε να αλλάξει πολλά πράγματα;
@gina
Σίγουρα, αλλά εξαρτάται από την ωρίμανση του κάθε ενός και κατά πόσο θα αντιμετωπίσει προβλήματα από τη συμπεριφορά του.
@aura
Eύχομαι να είναι έτσι αύρα μου.
@βιολιστής στη στέγη
Κρίμα που έπρεπε να φτάσει σε αυτό το επίπεδο για να χρειαστεί να κάτσει στο θρανίο. Αλλά ίσως ποτέ δεν είναι αργά.
@antoine
Αυτό φίλε μου μπορεί να γίνει εάν δεν μεγαλώσει στην ίδια οικογένεια. Γιατί η εκπαίδευση αρχίζει από πολύ νωρίς. Είναι ένα παιδί σε θέση να κρίνει σωστά από μικρό; Για να καταλάβει τι γίνεται, πρέπει να βγει στην κοινωνία και να συνειδητοποιήσει πως επιδρά η συμπεριφορά του. Τότε θα αντιληφθεί τη θέση του.
@κασταλία
Πάντα με συγκινούν οι αναρτήσεις σου, ιδιαίτερα όταν λες ότι προσπαθείς να μην επαναλάβεις τα λάθη αυτών που σε μεγάλωσαν. Νομίζω ότι θα τα καταφέρεις.
@mahler76
Δεν είναι κακό να προσπαθούν, αρκεί να σκέφτονται τι θα ήταν καλύτερο για τα παιδιά τους.
@nina
Ίσως θα ήταν καλύτερα εάν το έκανε νωρίτερα.
@pisoglendis
Συμφωνώ. Μεγάλη προσπάθεια και ισχυρές αντιστάσεις.
@she
Eλπίζω όχι πάντα! :-)
@spyros1000
Ίσως έχεις δίκιο. Αλλά πόσο εύκολο ήταν αυτό, δε θα μάθουμε ποτέ.
@one happy dot
Δεν ξέρω καλή μου φίλη, είναι τόσο δυσδιάκριτα τα όρια...
@houlk
Kολακευτικό για εμένα να εντοπίζεις συσχετισμούς, αλλά θα σε απογοητεύσω. Έτσι είναι το όνομά της!
@akanonisti
Kαταρχάς δεν είναι φίλη μου. Αλλά δεν νομίζω ότι είναι τεμπέλα.
@eva stamou
Eίστε η ιδανική να σχολιάσετε το θέμα. Γνωρίζοντας την κατάρτισή σας στον επιστημονικό τομέα του κλάδου σας δεν θα μπορούσα να σας αμφισβητήσω.
@christina
Συμφωνώ με όλα όσα αναφέρεις.
@epikuros
Υπεραπλουστευμένη άποψη νομίζω...
@alx599
Νομίζω ότι ένα τέτοιο θέμα δεν μπορεί να εξαντληθεί σε μία ανάρτηση, πάντως σε ευχαριστώ.
@manetarius
Nα σας το χτυπάω; Όχι βέβαια! Εξάλλου όλοι ξέρουμε ότι ο αγαπητός blogger έχει πολλές φορές σωστές απόψεις.
@dynx
Λες; Το έχω ξανακούσει αυτό!
@anastasia
Πολύ ωραίο αυτό που λες, αλλά κυρίως εύστοχο.

meltemi είπε...

Θα συμφωνήσω στο τελευταίο σου σχόλιο...την ζωή των παιδιών την καταστρέφουν οι γονείς τους.Ας προσέξουμε εμείς τι είδους γονείς θα γίνουμε...πολύ το φοβάμαι

L' Aesthete Soleil είπε...

Μάλλον αρκεί να προσέξει κανείς για τι αξίες θα του περάσει...

Madame de la Luna είπε...

Όπως ακριβώς το γράφεις "ενίοτε και ολόκληρη". Γι' αυτό όταν ακούμε για μητροκτονίες και πατροκτονίες (ακραίο παράδειγμα, αλλά δεν το αναφέρω τυχαία), θα πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί στην εκφορά της γνώμης μας. Μερικά σπίτια κρύβουν δυστυχίες, που δεν φανταζόμαστε.

Καλημέρα... μετά απο καιρό.

Ο ψεύτικος Πέτρος είπε...

Ας δεχτούμε ότι οι γονείς μπορούν να μας ελέγχουν. Άρα και κατευθύνουν. Άρα και προς το καλό και προς το κακό. Ή μήπως πιστεύουμε ότι για τα άσχημα ευθύνονται όλοι ο άλλοι ενώ για τα θετικά εμείς; Επίσης οι γονείς είναι απλοί άνθρωποι. Κοντινοί μας ναι. Είναι οι μόνοι κοντινοί μας; Όχι βεβαια. Άρα να υποθέσω ότι μπορούν να μας επηρεάζουν και άλλα άτομα. Φίλοι ίσως. Σχέσεις. Άρα καταλήγω ότι μια ζωή θα την περάσουμε ρίχνοντας ευθύνες σε όλους τους άλλους και σε μας ροδοπέταλα…καλώς σε βρήκα Εστέτ άνθρωπε…

L' Aesthete Soleil είπε...

Καλησπέρα!
@madame de la luna
Eννοείται! Απερίγραπτη δυστυχία μπορεί να υπάρχει και στα πιο (φαινομενικά) καλά σπίτια...
@ο ψεύτικος πέτρος
Καλώς ήρθες αγαπητέ. Απλά νομίζω ότι οι γονείς τις περισσότερες φορές πρέπει να σκέφτονται σοβαρά το πώς φέρονται. Ο άνθρωπος ως μιμητικό όν διδάσκεται από τους άλλους. Και πρωτίστως από τους γονείς.

antinetrino είπε...

Μου θύμισες κάτι που είχα διαβάσει στις χαμηλές πτήσεις του Αρκά. Λέει λοιπόν το σπουργίτι : "Τελικά οι γονείς μας βοηθάνε να ξεπεράσουμε τα προβλήματα που δεν θα είχαμε άν είμαστε ορφανά!" Βέβαια στην περίπτωση αυτή τα επιδείνωσαν τα προβλήματα.

L' Aesthete Soleil είπε...

Καλωσήρθες στο blog. Σε αντίθεση με το χιούμορ του Αρκά, στην προκειμένη περίπτωση τα πράγματα έλαβαν δραματική τροπή...

Ανώνυμος είπε...

ευχαριστώ από καρδιάς...
είχα πολύ ανάγκη να το ακούσω αυτό ειδικά στην φάση που περνάω τώρα ...που μπορεί να μην κλονίζει την αυτοπεποίθησή μου αλλά απορροφά πολλές από τις αντοχές μου...
ευχαριστώ και πάλι :)

Leviathan είπε...

poli stenaxori i anartisi sou..krima...
kalo sou vradi!

L' Aesthete Soleil είπε...

Kαλημέρα!
@κασταλία
Ιt's ok.
@leviathan
Υπάρχουν και αυτά στη ζωή. Και είναι και αρκετά...

ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΟΥΤΗΣ είπε...

Καλώς σε βρήκα φίλε. Σε ευχαριστώ. Την καλησπέρα μου.
vloutis.wordpress.com
vloutis.blogspot.com

Ηλιαχτίς είπε...

Πολλές φορές κρίνουμε τις συμπεριφορές των ανθρώπων δίχως να υπολογίσουμε τι θα μπορούσε να κρύβεται απο πίσω.
Όλοι πέφτουμε θύματα σε αυτό.
Είναι αλήθεια πως το οικογενειακό μας περιβάλλον μας επιρρεάζει και μας διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό.
Μακάρι να ξέραμε εξ'αρχής να είμαστε δυνατοί και ανεξάρτητοι,
να αγαπάμε,
να συγχωρούμε..!

Καλώς σε βρίσκω και από εδώ!
Καλό βράδυ να έχεις!

Mairouli είπε...

Πράγματι το πιστεύω και γω αυτό. Και ειδικά με την ιστορία σου, το επιβεβαιώνω. Οι γονείς παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των παιδιών τους. Είναι πρότυπα για αυτούς, έστω και υποσυνείδητα. Και αυτοί οι ίδιοι γονείς έπρεπε να επαναφέρουν στην πραγματικότητα την κόρη τους...

L' Aesthete Soleil είπε...

Κυριακάτικες καλημέρες!
@κώστας βλουτής
Καλημέρα σας.
@spyros1000
To ίδιο εύχομαι και σε εσένα αγαπητέ.
@ηλιαχτίδα
Έχεις απόλυτο δίκιο. Καλωσήρθες στο ιστολόγιο. Έχεις ένα όμορφο blog!
@mairouli
Δύσκολο να την επαναφέρουν οι ίδιοι, αφού εκείνοι την οδήγησαν εκεί, τουλάχιστον από ό,τι φαίνεται...

ώρα του τέλους είπε...

Σωστά όλα αυτά έτσι όπως ζούμε αλλά να μην κατηγορούμε και τους γονείς μπορεί να φταίει και το περιβάλλον του σχολείου!!

manetarius είπε...

που είσαι βρε παληκάρι;; Ακόμα την Καλλίστη τεμαχίζεις; Κιμά την έκανες πια, φτάνει!!! :ΡΡ :))

L' Aesthete Soleil είπε...

Καλησπέρα!
@ώρα του τέλους
Ασφαλώς μπορεί να φταίει και το περιβάλλον του σχολείου, αλλά εν προκειμένω οι γονείς διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο.
@manetarius
Λόγω απρόβλεπτων εξελίξεων θα αρκεστείτε προς το παρόν στον τεμαχισμό της Καλλίστης. :-)

Ανώνυμος είπε...

Αυτό που λες για τις ευθύνες των γονιών είναι πέρα για πέρα αληθινό. Θα μου προξενούσε εντύπωση αν ένα άτομο με τη συμπεριφορά της κοπέλας αυτής στο Πανεπιστήμιο, όπως την περιγράφει, είχε γονείς απόλυτα ισορροπημένους ή, έστω, ανθρώπους με ποιότητα. Από την άλλη, ο καθένας έχει και τις προσωπικές του ευθύνες. Ξέρω περιπτώσεις παιδιών από οικογένειες με μύρια προβλήματα, που όμως κατάφεραν και ορθοπόδησαν. Με χίλια τραύματα φυσικά, που τα ίχνη τους δεν σβήνουν ποτέ, αλλά τα κατάφεραν.

Υ.Γ. Το "τεμαχίζοντας" παραπέμπει μήπως στη Madame Bovary του Flaubert και τη γνωστή γελοιογραφία;

faraona είπε...

Ευτυχως που το καταλαβε πια ...ετσι υπαρχει κι η ελπιδα να το διορθωσει.
Καλο σου μηνα
Ζεστη καλημερα απ το Ιονιο.

Δήμητρα είπε...

Θέλει κοπο και μεγάλα κότσια να παραδεχτείς και να κόψεις γέφυρες....Χαρά στο κουράγιο της...και ελπίζω και εύχομαι η ζημιά που θα κάνω στο μικρό μου (οτι θα κάνω είναι βέβαιο) να είναι μικρή,μικρούλα....
Καλησπέρα είπα;;

L' Aesthete Soleil είπε...

Καλησπέρα!
@μάρκο τ
Έχεις απόλυτο δίκιο. Το "τεμαχίζοντας" παραπέμπει σε κάκιστη ταινία της κόρης του David Lynch.
@faraona
Ναι, πιθανόν έχει αυτή τη δυνατότητα.
@δήμητρα
Μπορεί και το λάθος σου να μην υπάρξει εν τέλει. Σημασία έχει να τα αναγνωρίζουμε ως γονείς.

Adamantia είπε...

Tελευταιο και καταιδρωμενο σχολιο.
Θεωρω, και μη με πειτε αυστηρη,οτι οταν βλεπουμε οτι ειτε απο συμπεριφορες γονιων ειτε απο οτιδηποτε αλλο η ζωη μάς ζοριζει, πρεπει να το δουλεψουμε και να το λυσουμε απο μια ηλικια και μετα και οχι να το χρησιμοποιουμε σα καραμελα. Οι γονεις οτι νομιζαν καλυτερο εκαναν. Αν ηταν λαθος και βλεπεις οτι σε ταλαιπωρει λυστο και προχωρα.

Ελευθερία Αραβανή είπε...

...το θέμα είναι ότι μεγαλώνουμε, γινόμαστε ενήλικες και μπορούμε να φτιάξουμε τα πράγματα...δεν είμαστε υπεύθυνοι για τα προβλήματα αλλά είμαστε υπεύθυνοι για την λύση τους...κι άλλα πολλά που δεν με παίρνει ο χρόνος να τα αναφέρω...πάντως μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις...τα φιλιά μου

L' Aesthete Soleil είπε...

Καλησπέρα!
@adamantia
Έχεις ένα δίκιο, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό να γίνει αυτό που αναφέρεις. Εξαρτάται μάλλον από την περίπτωση...
@ελευθερία αραβανή
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Νομίζω ότι έχεις δίκιο. Ίσως μάλιστα η κοπέλα προσπαθεί να βρει τις λύσεις. Και μακριά από τους γονείς της ίσως είναι πιο εύκολο.

re den exete dikio.. είπε...

wx...