Δευτέρα 18 Αυγούστου 2008

Κομφορμισμός και απαιτήσεις: Το αστικό δράμα

Οι ιστορίες που μου αναφέρει η αγαπημένη γυναίκα μου, αποτελούν αφορμή για αναρτήσεις που, τουλάχιστον για 'μένα, παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Η ίδια μπορεί να διαφωνεί για την επιμονή μου να τις κάνω θέμα προς συζήτηση, αλλά πιστεύω ότι όλοι, bloggers και μη, αντιμετωπίζουν παρόμοιες καταστάσεις. Πριν δύο μέρες λοιπόν, μου έδειξε μία φωτογραφία (ψηφιακή - για να μην ξεχνιόμαστε) μίας φίλης της, η οποία - όπως φαινόταν (πάντα στην φωτογραφία) - απολάμβανε τη ζεστασιά του συντρόφου της. Ένα θαυμάσιο ζευγάρι. Όπως μου είπε η γυναίκα μου, η κοπέλα αυτή αγαπάει πολύ τον νεαρό, όπως κι εκείνος την κοπέλα. Η κοπέλα έχει σπουδάσει. Το αν οι σπουδές της έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα (καλές απολαβές οικονομικής υφής) είναι μία άλλη υπόθεση. Για τους γονείς της δεν έχει καμία σημασία. Οι σπουδές για την μητέρα της είναι το κλειδί προς την "σωστή" αποκατάσταση. Ο νεαρός από την άλλη είναι γκαραζιέρης - παράδειγμα προς αποφυγή. Η μάνα δεν ενέκρινε ποτέ αυτόν τον δεσμό, πολύ περισσότερο τον αρραβώνα και ακόμα περισσότερο τον γάμο. Υποτίθεται ότι τώρα τον έχει αποδεχτεί. Προκειμένου να μην χάσει την κόρη της, δέχτηκε ό,τι "στραβό" επέλεξε η δεύτερη για την μελλοντική ζωή της. Εξεπλάγην όταν έμαθα ότι η μητέρα υπήρξε και "παιδί των λουλουδιών". Αντικομφορμίστρια από τις λίγες. Αλλά μετετράπη σε κάτι άλλο με τα χρόνια, έγινε κι εκείνη "το ψαράκι της γυάλας" του Μάριου Χάκκα. Αναρωτιέμαι: στα seventies, σκεφτόταν ότι το παιδί της θα υποχρεωνόταν ή στην υποχώρηση ή στη φυγή; Στην υποταγή απέναντι σε μία γυναίκα που θα είχε αποδεχτεί τις συνθήκες που επιβάλλει η αστική τάξη; Εγώ, εσείς και όλοι μας; Πόσο απελπιστικό μπορεί να είναι αυτό; Η μη αποδοχή μίας επιλογής που κάνει τους συγγενείς μας πραγματικά ευτυχισμένους; Και τι θα πει γκαραζιέρης; Επειδή δεν έχει διπλώματα σε μία χώρα που ούτως ή άλλως δεν σημαίνουν και πολλά, τουλάχιστον τώρα; Εκνευρίζομαι όταν παρατηρώ, ιδιαίτερα σε επιαρχιακές κωμοπόλεις, ότι το πτυχίο αποτελεί αυτοσκοπό. Έχω ακούσει να λένε μητέρες στα παιδιά τους, "πάρε το πτυχίο γιατί θα σε κοροϊδεύουν". Τι προωθούμε; Κι άλλους άνεργους, που από φιλόλογοι θα εργάζονται σε fast food, από δικηγόροι θα οδηγούν ταξί, από ιατροί θα δουλεύουν στο μοναστηράκι σαν μικροπωλητές; Πόσο ηλίθιοι στεκόμαστε πολλές φορές; Ο κορεσμός σε όλα σχεδόν τα επαγγέλματα πτυχίου δεν μας έμαθε ακόμα τίποτα; Παρεμπιπτόντως, ο γκαραζιέρης, βγάζει πολύ περισσότερα χρήματα από την κοπέλα. Έτσι, για να μαθαίνουμε σιγά σιγά. Τώρα τι θα προτιμούσε η μητέρα; Έναν χαμηλόμισθο πτυχιούχο για την κόρη της; Την σκλαβιά του παιδιού της στις προτιμήσεις της;

48 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το ζήτημα καλής επικοινωνίας σε ένα ζευγάρι - γιατί εδώ είναι η ουσία, πέρα από τις "καθωσπρεπικές" αντιλήψεις της μητέρας και του "τι θα πει ο κόσμος" - είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων. Ένας από τους παράγοντες αυτούς είναι και ο παράγων "παιδεία". Μπορεί φυσικά ένας πτυχιούχος να έχει την ίδια παιδεία - ουσιαστική παιδεία εννοώ, όχι τυπική - με τον γκαραζιέρη. Οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Μπορεί να υπάρχει κάποια διαφορά στο μορφωτικό επίπεδο και πάλι να μην υπάρχει πρόβλημα. Μπορεί όμως να υπάρχει αβυσσαλέα διαφορά στην παιδεία μεταξύ των δύο και τότε σιγά-σιγά το πρόβλημα δημιουργείται, με τη βοήθεια φυσικά και άλλων παραγόντων, όπως π.χ. η φυσική φθορά μιας σχέσης.

Συχνά, η μεγάλη διαφορά στην παιδεία μεταξύ των μελών ενός ζευγαριού φαίνεται περισσότερο σε σχέση με τους φίλους τους. Δηλ. όταν οι φίλοι του ενός από τους δύο βαριούνται αφόρητα και δεν έχουν τι να πουν με τον/τη σύντροφο του φίλου τους. Τότε, αρχίζουν πολλές φορές να χαλαρώνουν και οι παλιές φιλίες.

Spy είπε...

Tο χειρότερο είναι ότι υπάρχουν πάρα, μα πάρα πολλά παιδιά (σε αντίθεση μάλλον με την γνωστή σας) που υποκύπτουν τελικά υπό το βάρος αυτής της τόσο ιδιόμορφης πίεσης, και καταστρέφουν ή τουλάχιστον καταπιέζουν, τις επιλογές τους, για χάρη μιας παλαιολιθικά αρρωστημένης εξάρτησης από τις γνώμες των "πολλών" αλλά και των "λίγων" οικείων.
Παιδιά που όταν συνειδητοποιήσουν τι έκαναν, θα έχουν χάσει τουλάχιστον μια νιότη...

L' Aesthete Soleil είπε...

Καλησπέρα
@μάρκο τ
Έτσι είναι, για αυτό το λόγο δεν έχουν καμία σημασία για ένα ζευγάρι οι σπουδές εάν μπορούν να επικοινωνήσουν ουσιαστικά.
@spy
Δυστυχώς είναι αλήθεια και το λέτε όπως ακριβώς είναι. Χάνουν μία νιότη. Την καλύτερη περίοδο της ζωής τους, αλλά καταστρέφουν και όλη την υπόλοιπη. Σκεφτείτε παλιότερα που ελάχιστοι είχαν το δικαίωμα της επιλογής.

celsius33 είπε...

ο έλληνας νομίζω μετά από μια ηλικία γίνεται απελπιστικά κομφορμιστής και συντηρητικός (και παχύσαρκος συνήθως). Οι γυναίκες βασιλιάδες μιας και μόνης επικράτειας του νοικοκυριού τους και αρέσκονται στο να καθοδηγούν τις ζωές των άλλων. Αλληλομπερδευόμαστε συνεχώς ο ένας στα πόδια του άλλου, χαίρομαι άλλες κουλτούρες που ο άνθρωπος είναι πιο έντιμος απέναντι στον εαυτό του και τον ατομισμό του.

She είπε...

Νομίζω ότι αυτό που μετράει περισσότερο σήμερα είναι η εικόνα. Αποτέλεσμα αυτού, τα πτυχία, ακόμη και αν η πλειονότητα των οποίων μπορεί να μην έχει κάποιο αντίκρυσμα στην αγορά εργασίας, συνιστούν μέρος της εικόνας αυτής και ταυτόχρονα συμβάλλουν θεωρητικά στο κοινωνικό χάσμα μεταξύ των ανθρώπων. Το ειρωνικό της υπόθεσης είναι ότι πλέον δεν χρειάζεται να έχεις κάποιο πτυχίο για να βιώνεις μια αξιοπρεπή ζωή. Για παράδειγμα, μπορεί ο γκαραζιέρης να βγάζει πολύ περισσότερα χρήματα από κάποιον με μάστερ, καθώς τα πτυχία έχουν πάψει προπολλού (μετα λύπης το λέω αυτό) να αποτελούν την οικονομική εξασφάλιση κάποιου. Για την παιδεία και την ποιότητα των ανθρώπων είναι αυτονόητο ότι πλέον δεν συνιστά διακριτικό η κατοχή ενός τίτλου. Το μόνο που μένει είναι να το συνειδητοποιήσουμε και να απαλλαγούμε από τα κατάλοιπα αυτά. Γονείς και παιδιά. Αλλά αρκετά φλυάρησα και δεν θα πω περισσότερα γιατί με κάλυψαν οι προηγούμενοι.
(Σκέψου να μη με είχαν καλύψει..)

ΥΓ: Μια χαρά θέμα για ποστ είναι :)

Madame de la Luna είπε...

Πως το λένε, να δεις... "Που είσαι νιότη που 'δειχνες, πως θα γινόμουν άλλος...". Αυτό σκέφτηκα για τη μητέρα της κοπέλας. Τρομερό μου φαίνεται να μεταλάσσονται έτσι οι άνθρωποι. Μου έδωσες πάντως μια αφορμή (την αιτία μου την είχε δώσει άλλος), για να γράψω σύντομα μια σχεδόν σχετική μικρή ιστορία... Μήπως να σας την αφιερώσω κιόλας; Χμ... το πιθανότερο. Καλησπέρα.

Aura είπε...

test (να δω αν έχεις μετριασμό.. γιατί δε βλέπω το σχόλιο μου..)

Leviathan είπε...

kati tetoio zei mia fili mou...mexri stigmis adisteketai...aporo me ta mialo orismenon gonion...krima...

George Tsitiridis είπε...

έφυγα νωρίς απο την επαρχία..

δεν έχω καμιά σχέση με συγγενείς και χωριά (ευτυχός) μόνο με την οικογένεια μου που με έχειαποδεχτεί (ευτυχος)

L' Aesthete Soleil είπε...

Kαλημέρα σε όλους τους bloggers
@celsius33
Προς επίρρωσιν των λεχθέντων, υπάρχει μία έρευνα, η οποία αποδεικνύει αυτό που επισημαίνεις και η οποία καταργεί εν ολίγοις την έννοια του ισχυρού πυρήνα (που μας αρέσκεται να λέμε συνεχώς). Δηλαδή ότι η στενή σχέση των μελών του οικογενειακού κύκλου δεν οφείλεται σε άρρηκτους δεσμούς μεταξύ των μελών της ευρύτερης οικογένειας, αλλά σε έλεγχο που ασκούν οι γονείς προς τα νεότερα μέλη της.(Κατήργησα το δεύτερο σχόλιό σου είναι ακριβώς το ίδιο όπως το πρώτο).
@she
Ακριβώς έτσι είναι. Αλλά μέχρι να αποκτήσουμε συνείδηση πάνω στο θέμα, θα είμαστε έρμαια ενός κοινωνικού προτύπου που βρίκεται βαθιά ριζωμένο στην ελληνική κοινωνία.
@madame de la luna
H μετάλλαξη αυτή είναι τω όντι ό,τι τραγικότερο συμβαίνει σε μία προσωπικότητα. Πολλά άτομα ακολουθούν το ρεύμα της εποχής, το οποίο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα βαθύτερα πιστεύω τους...
@aura
Δεν έχω ενεργοποιήσει τον μετριασμό σχολίων. Προσπάθησε να αναδημοσιεύσεις το σχόλιό σου.
@leviathan
Ξέρεις φίλε μου πόσοι υπάρχουν; Μου θυμίζει μία ατάκα που είχε πει ο Sidney Poitier στον κινηματογραφικό πατέρα του στην ταινία "Guess who's coming to dinner": "Mέχρι να μπείτε έξι πόδια κάτω από τη γη, αυτός ο κόσμος θα παραμένει στάσιμος".
@pisoglendis
Ευτυχώς!

Ανώνυμος είπε...

έχω περάσει πολύ δύσκολα -δυστυχώς - από προτροπες και απαγορεύσεις γονιών...δυστυχώς και γω κυρίως της μητέρας μου.... δε θέλω να μιλάω για αυτά γιατί δεν βρίσκεται στην ζωή, αλλά ίσως η δική μου ζωή να ΄΄ηταν πολύ πιο διαφορετική αν είχα πάψει νωρίτερα να είμαι το υπάκουο κοριτσάκι.... τουλάχιστον θα είχα μια πιθανότητα να ήμουν ευτυχισμένη.....
Τέλος πάντων... η μονη μου ευχή είναι μεγαλώνοντας τώρα τα δικά μου παιδιά να μην επαναλάβω δικά τους λάθη....

L' Aesthete Soleil είπε...

Διακρίνω μία έντονη πικρία καλή μου κασταλία. Και μένα είναι ο μεγαλύτρερος φόβος μου μην καταπιέσω τα παιδιά μου. Δεν έχω ακόμα, αλλά πραγματικά τρέμω στην ιδέα. Είμαι αισιόδοξος ωστόσο, γιατί από τους γονείς μου δεν ένιωσα καθόλου καταπίεση σε τέτοιου είδους θέματα - ή και γενικότερα - όπως και η αρραβωνιαστικιά μου, κάτι που μας κάνει ευτυχισμένους. Εύχομαι τα καλύτερα.

Aura είπε...

Kαλημέρα:)

Πραγματικά εχθές έκανα πολύ μεγάλη προσπάθεια να συγκεντρώσω την αποψή μου σε 1ο-15 γραμμές σχολίου.
Έχω πρόβλημα με τον γραπτό λόγο, όταν πρόκειται για τέτοια θέματα( που σηκώνουν δηλαδή ανάλυση απ΄όλες τις πλευρές..)

Πάντως το επίπεδο του καθενός, είναι συνοθίλευμα πολλών παραγόντων Και ναι.Δε βγαίνει πέρα, μέσα στον χρόνο, όταν υπάρχουν διαφορές σημαντικές. Ειδικά για την γυναίκα είναι πολύ σημαντικό να θαυμάζει το μυαλό του συντρόφου της.Κι αυτό δεν έχει να κανει μόνο με τις σπουδές. Αλλά και... με την αντίληψη, τις εμπειρίες, τα ταλέντα... και για κάποιες, την οικονομική επιφάνεια..(τώρα, εάν η κουλτούρα αυτών αρχίζει και τελειώνει στα πανέρια με τα κόκκινα γαρύφαλλα καθε σάββατο βράδυ...περί ορέξεως κολοκυθόπιτα...)

:))

L' Aesthete Soleil είπε...

Να μου επιτρέψεις aura να πω ότι οι σπουδές δεν βελτιώνουν και πολύ το επίπεδο κάποιου. Εγώ σπούδασα, θα μπορούσα να πω ότι το πανεπιστήμιο μού προσέφερε ελάχιστα (εκτός από τις γνώσεις στο αντικείμενο της εργασίας μου και γύρω από αυτό) σε σχέση με αυτά που έμαθα διαβάζοντας λογοτεχνία και διερευνώντας τον εαυτό μου. Πιστεύω ότι η λογοτεχνία αποτελεί την πιο προσοδοφόρα οδό γνώσεων. Πάντως σε όλα τα υπόλοιπα συμφωνούμε.
Υ.Γ.: Η λέξη "συνοθύλευμα" έχει κυρίως αρνητική σημασία. Φαντάζομαι ότι εννοείς ότι το επίπεδο του καθενός εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Κάνω λάθος;

Aura είπε...

Nα και κάτι που έμαθα.Εκτός από την ορθογραφία της λέξης.

Δε διαφωνώ για τις σπουδές. Το ίδιο λέμε.Δεν μπορώ όμως να αγνοήσω αυτό που σου δίνει η ολη διαδικασία των σπουδών. Και δεν εννοώ το πτυχίο..

L' Aesthete Soleil είπε...

Προφανώς κάτι πιο σύνθετο. Ίσως το "ταξίδι" είναι πιο προσοδοφόρο, απ' ό,τι ο "προορισμός". Συμφωνώ!

vanessa είπε...

Τέτοιου είδους αρνήσεις από το οικογενειακό περιβάλλον δυστυχώς τις περισσότερες φορές, έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Να δέσουν μεταξύ τους ανθρώπους πολύ διαφορετικών κόσμων συχνά σε σχέσεις καταστροφικές. Σχεδόν πάντα κι αυτό γιατί απαιτούνται συχνά δρομολόγια για να γεφυρώσεις την απόσταση μεταξύ δύο διαφορετικών πλανητών. Πολλές φορές η επιλογή ενός τέτοιου συντρόφου είναι αποτέλεσμα της έφηβης διάθεσης να προκαλέσουμε την αντίδραση του μπαμπά και της μαμάς όπως όταν κάναμε το πρώτο piercing. Έχω δει να διαλύονται τέτοιες σχέσεις άπειρες φορές, ακριβώς τη στιγμή που οι γονείς κατέθεσαν τελικά τα όπλα και δεν νομίζω πως είναι τυχαίο.

seniorita είπε...

καλημέρα!
είναι λογικό η μητέρα και γενικά οι γονείς να θέλουν το καλύτερο για το παιδί τους που για εκείνους μεταφράζεται στο να έχει ο σύντροφος την ανάλογη μόρφωση,να μπορεί να σταθεί δίπλα στο παιδί τους επάξια.δεν τους ενδιαφέρει τόσο πολύ ο τραπεζικός τους λογαριασμός(θέλω να πιστεύω,τουλάχιστον για τους δικούς μου γονείς)..αλλά εγώ είμαι της άποψης ότι το αν ταιριάζουν 2 άνθρωποι δε θα κριθεί από το αν έχουν πτυχίο και οι 2..στο κάτω κάτω η μόρφωση δεν εξασφαλίζει ότι ο άλλος θα είναι εντάξει απέναντι σου,πχ ότι δε θα σε απατήσει..

L' Aesthete Soleil είπε...

@vanessa
Nα μου επιτρέψεις φίλη μου να πω ότι τα πτυχία δεν κάνουν δύο ανθρώπους να ταυτίζονται. Το παν είναι η επικοινωνία που κάλλιστα μπορεί να επιτευχθεί κι ας έχουν διαφορετικό μορφωτικό επίπεδο (αν και η άποψή μου είναι πως ένα πτυχίο δεν κάνει έναν άνθρωπο μορφωμένο). Τα παραδείγματα που αναφέρεις μάλλον αφορούν άτομα που η επικοινωνία δεν ήταν το δυνατό τους σημείο.
@seniorita
Συμφωνώ μαζί σου, αλλά να έχεις υπόψιν σου ότι πολλοί γάμοι έχουν γίνει με βάση το οικονομικό συμφέρον. Οι συμβουλές των γονιών πρέπει να σταματούν εκεί που υπάρχει το ενδεχόμενο να καταστρέψουν την ευτυχία του παιδιού τους. Αν το ίδιο αποτύχει σε ένα δεσμό, θα είναι πιο προσεκτικό την επόμενη φορά. Έτσι λοιπόν συμφωνώ και με το τελευταίο σκέλος του σχολίου σου.

sloboda είπε...

γιατί εμένα όλα αυτά που διάβασα με πάνε πίσω και συγκεκριμένα σε εικόνες και σκηνές από τις παλιές ελληνικές ταινίες? το 2008, παλεύοντας καθημερινά για τις βασικές αξίες - σεβασμό, αποδοχή, κατανόηση, αλληλεγγύη κλπ- να συζητάμε για τον γκαραζιέρη και την πτυχιούχο!
Δυστυχώς όμως οι κοινωνικές και ταξικές διακρίσεις συνεχίζονται και όσο αυξάνεται η φτώχια θα αυξάνονται...
πολύ μου άρεσε ο τίτλος του Post..
Ας προσέχουμε τους εαυτούς μας να μην μας παρασύρει το ρέμα...

Albus Genius είπε...

΄οταν μιλάμε για ένα γκαραζιέρη και έναν πτυχιούχο ας πούμε φιλόλογο κλ.π. πιστεύουμε ουσιαστικά ότι ο ένας έχει γνώσεις και ο άλλος δεν έχει.Δεν περνάει από το μυαλό μας ότι έχει διαφορετικές γνώσεις. Το πείραμα είναι απλό μπορείτε να πάτε και να δείτε σε ένα συνεγείο μια μηχανή λυμένη -περίπου 6οοο κομάτια- μια δωδεκαβάλβιδη με λυμένο το σασμάν.Να φωνάξετε τον φίλο σας φιλόλογο να ονοματίσει τα κομάτια. Είναι βέβαιο ότι δεν θα ξέρει. Ο γκαραζιέρης όχι μόνο ξέρει αλλά ξέρει και πως συνδυάζονται. Σκεφθείτε αν εσείς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και να συνδυάσετε άμεσα 6000 λέξεις.Αντί λοιπόν για αμόρφωτους και μορφωμένους μπορούμε να μιλάμε για διαφορετικό είδος γνώσης.Αυτό σημαίνει ότι σε μια σχέση εφόσον αγαπάς τον άλλον προσπαθείς να καταλάβεις πως σκέφτεται. Εάν βέβαια δεν το επιχειρήσεις είναι βέβαιο ότι σε λίγο καιρό δεν θα μπορείς να μιλάς.Στα σχολεία άμα θυμάστε ακόμα θα είχατε παρατηρήσει ότι οι φιλόλογοι μιλάνε μεταξύ τους οι μαθηματικοί μεταξύ τους. Τί σας κάνει να πιστεύετε ότι θα είναι ενδιαφέρων ένας γάμος μεταξύ διαφορετικών επιστημόνων. Είναι επίσης βέβαιο ότι και εκεί αν δεν ανακαλύψεις τον άλλον η κατάσταση θα είναι χειρότερη από τον γκαραζιέρη που στο κάτω - κάτω βγάζει καθημερινά και ένα άλλο σχολείο που λέγεται πιάτσα.Το πρόβλημα δεν είναι οι σπουδές το πρόβλημα είναι πόση διάθεση έχεις να ανακαλύψεις τον άλλον.΄

vanessa είπε...

Οι γονεικές αντιδράσεις δεν περιορίζονται μόνο στην έλλειψη πτυχίου του ενός εκ των δύο και δεν έκανα αυτό το σχόλιο σκεπτόμενη ακριβώς αυτό. Φυσικά και δεν ταυτίζουν τους ανθρώπους τα πτυχία ούτε καν αν είναι της ίδιας σχολής. Η θεία μου αυτοκτόνησε στα 21 της πριν 40 χρόνια επειδή ντράπηκε να παραδεχτεί πως τελικά οι γονείς της είχαν δίκιο που δεν ήθελαν αυτόν που αγάπησε. Η δράση φέρνει την αντίδραση.

L' Aesthete Soleil είπε...

Καλημέρα!
@sloboda
Συζητάμε γι' αυτά επειδή τα συνανατάμε ακόμα και σήμερα. Και δεν είναι το μόνο αρνητικό που έρχεται από τα βάθη του παρελθόντος. Καλωσήρθες στο blog, ευχαριστώ για την παρέμβαση.
@albus genius
Mα σε αυτή την ανάρτηση δεν προσπαθούμε να συνδυάσουμε τις ζωές δύο ανθρώπων άσχετων μεταξύ τους. Εγώ προσωπικά κρίνω τη στάση μίας μητέρας που αρνήθηκε να αποδεχτεί την επιλογή της κόρης της. Αν η κόρη και ο σύντροφός της βρίσκουν θετική τη σχέση τους θεωρούν ότι η προσωπικότητα του ενός συνυφαίνεται αυτή του άλλου. Και εννοείται ότι και οι δύο διαφέρουν στο είδος του γνωστικού τους αντικειμένου. Έχω την εντύπωση ότι δεν καταλάβατε ότι υποστηρίζω την συνύπαρξη δύο διαφορετικών ατόμων και έχω ακόμα την εντύπωση ότι θεωρείτε ότι για μένα ο γκαραζιέρης είναι ένα αμόρφωτο ον. Το αντίθετο λέω!
@vanessa
Aναφέρεστε σε ένα δραματικό, αλλά μεμονωμένο περιστατικό. Αν κάποιος κάνει λάθος μπορεί να το διορθώσει απορρίπτοντας αυτό που κάποτε θεωρούσε σωστό. Η αντίδραση της θείας σας σημαίνει δύο πράγματα. Ότι αφενός δεν είχε πολύ καλή σχέση με τους γονείς της αφετέρου ήταν πολύ ευαίσθητος χαρακτήρας. Στη ζωή δεν είναι όλα δεδομένα. Υπάρχει το ρίσκο και αυτός ο παράγοντας μπορεί να οδηγεί συνεχώς σε αποτυχίες. Αλλά νομίζω ότι ξεφύγαμε κάπως από το θέμα. Ευχαριστώ πάντως για τη διευκρίνιση.

Ανώνυμος είπε...

είστε τυχεροί και οι δυο σας που μεγαλώσατε σε σωστό περιβάλλον αλλά ακόμα πιο τυχεροί που βρήκατε οένας τον άλλον :)
λέω να μην περιμένω τον γάμο για να σας ευχηθώ η ευτυχία που μοιράζεστε τώρα να σας συντροφεύει σε όλη τη ζωή σας και να μεγαλώσετε τα παιδιά σας δίνοντας τους το καλύτερο από το μέσα σας....
:)Kαλημέρα

L' Aesthete Soleil είπε...

Καλημέρα κασταλία. Ευχαριστούμε θερμά. Κυριακή είναι ο γάμος, οπότε δεν μας λες τις ευχές νωρίς :-)

Alexandros A. Voudouris είπε...

Η οποιαδήποτε μορφή δουλειάς που μπορεί να αποφέρει ένα σεβαστό εισόδημα ώστε να τα καταφέρνουν να ζούν δεν είναι ντροπή!ντροπή είναι να μη δέχεσαι τον απέναντι σου όπως είναι!

L' Aesthete Soleil είπε...

Ακριβώς! Έτσι είναι. Για αυτό το λόγο κατακρίνω την μητέρα της κοπέλας.

neni είπε...

Καλησπέρα φίλε μου.Είναι άσχημο να θέλεις να γίνεις ευτυχισμένη,να έχεις βρει τον κατάλληλο άνθρωπο και να μην σε αφήνουν οι δικοί σου άνθρωποι να χαρείς και να βιώσεις αυτή την ευτυχία.Είναι κρίμα και άδικο να βάζουν σε περιορισμούς τα όνειρα σου επειδή δεν υπάρχει ένα παραπάνω χαρτί και να σου λένε ότι αυτός που θέλεις να είναι δίπλα σου για την υπόλοιπη ζωή σου δεν είναι κατώτερος σου.Λειπάμε αυτούς τους γονείς γιατί κάνουν δυστυχισμένα τα παιδιά τους.Μόνο αυτό.
Σε σένα εύχομαι καλά στέφανα και να ζήσετε πάντα μαζί και πάντα ευτυχισμένοι βράχος ο ένας δίπλα στον άλλο.Να μας γράψεις νέα και εντυπώσεις!!
Καλή σου μέρα!

L' Aesthete Soleil είπε...

neni μου, επιστρέφοντας από το γαμήλιο ταξίδι έχω να αναρτήσω και σχόλια, παρατηρήσεις, φωτογραφίες και μπόλικο υλικό. Να έχετε να διαβάζετε και να σχολιάζετε :-)

neni είπε...

Φίλε μου μόνο να είσαι ευτυχισμένος και εμείς πάντα εδώ θα είμαστε να σε περιμένουμε!

L' Aesthete Soleil είπε...

Mε συγκινούν τα λόγια σου. Από τότε που αρχίσαμε να επισκεπτόμαστε ο ένας τον άλλον.

Απόστολος Σαμπαζιώτης είπε...

και πάνω που λες ότι η ζωή προχωράει, τα χρόνια περνάνε, η κοινωνιά εξελίσσεται και τα μυαλά ανοίγουν, ακούς μια ιστορία σαν κι αυτήν και συνειδητοποιείς πόσο παγιδευμένοι είμαστε σε στερεότυπα και μαθημένα πρότυπα άλλων εποχών.. πόσο παίζει ακόμα ρόλο τι θα πουν οι γονείς μας, πόσα βήματα αυτονόμησης έχουμε ενδεχομένως μπροστά μας.. και μέσα σε όλα αυτά να πρέπει να βρούμε το δρόμο μας απαλλαγμένοι από ετικέτες.. μακρύς δρόμος,ε;

L' Aesthete Soleil είπε...

Το ζήτημα είναι εάν θα αποφασίσουμε να διαβούμε αυτόν τον δρόμο. Σε πολλά θέματα τύποις εξελισσόμαστε και τύποις προοδεύουμε. Είμαστε τελικά ανοιχτόμυαλοι ή φοράμε αυτές τις παρωπίδες που φορούσαν κάποτε;

toymaker είπε...

Είναι κρίμα...
Το πρόβλημα σήμερα είναι η ασφυξία που προκαλούμε στον εαυτό μας και στις ίδιες μας τις ζωές, ως αποτέλεσμα των πρέπει που επιβάλλει η κοινωνία...
Χάνουμε την ουσία και στο τέλος αυτό που μένει είναι...το τίποτα... και νιώθουμε τόσο υπερήφανοι γι' αυτό...

Την καλησπέρα μου

L' Aesthete Soleil είπε...

Αυτή είναι η πλάνη στην οποία ζούμε. Και δεν το αναγνωρίζουμε κιόλας!

Μαρία Μαγδαληνή είπε...

Καλησπέρα κι από εμένα. Θα προσπαθήσω να ισορροπήσω λίγο επικίνδυνα στις σκέψεις μου. Αυτό που έχει σημασία είναι να έχουν δύο άτομα κοινά ενδιαφέροντα. Αν επί παραδείγματι η φίλη σας έχει ως μεγάλο πάθος τη λογοτεχνία και το ταίρι της δεν μπορεί να αρθρώσει μια λέξη σωστά, ίσως κάποια στιγμή η διαφορετικότητα στο επίπεδο μόρφωσης να τους οδηγήσει σε σύγκρουση. Όμως! Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που έχουν πτυχίο κι είναι βαθειά αμόρφωτοι. κι άλλοι που η ζωή τους τα έφερε έτσι, ώστε δεν κατάφεραν μεν να έχουν ένα επίσημο πιστοποιητικό για την παιδεία που έχουν, αλλά αποτελούν πραγματικούς θησαυρούς κι αξίζει να βρίσκεσαι στην παρέα τους διότι κερδίζεις.
Άρα πίσω από ετικέτες του τύπου γκαραζιέρης και πτυχιούχος της Παντείου (τυχαίο το ίδρυμα) θα έβλεπα την αγωνία της μητέρας μόνο στο ότι μπορεί να μην έχουν κοινά ενδιαφέροντα. όμως αυτό ισχύει σε ένα πρώιμο στάδιο που βλέπεις μόνο με τα μάτια του έρωτα. όταν η πραγματικότητα λοιπόν σου βάζει τα διορθωτικά της γυαλιά, οι διαφορές αν υφίστανται δεν αντέχουν. οπότε η μητέρα καλά θα έκανε να ηρεμήσει, εφόσον έχει περάσει πλέον καιρός και το ζευγάρι είναι καλά κι αγαπημένο. Κρίμα όμως να αντιδρά έτσι ένα πρώην παιδί των λουλουδιών. θα περιμένε κανείς πιο μετρημένες αντιδράσεις. συγνώμη για το τεράστιο κείμενο, αλλά δεν μπορούσα να το εξηγήσω πιο συνοπτικά.

tovenito είπε...

η ελληνική κοινωνία είναι όψιμα μόνο προοδευτική. κατά βάθος είναι ένας βαθιά υποκριτικός ιστός από άτομα ή ομάδες που δίνουν τεράστια σημασία στο φαίνεσθαι και στην βιτρίνα.
από την άλλη δεν φταίει μόνο η μάνα. αφενός έχει απορροφηθεί από το σύστημα και θεωρεί ότι το σωστό και το καλύτερο είναι αυτό για το παιδί της και αφετέρου φταίει ως ένα βαθμό και το παιδί που δεν απορρίπτει ενδεχομένως για λίγο το πρότυπο που έχει υιοθετήσει η μάνα.
πάντως με το χέρι στην καρδιά, νομίζω οι ενδοιασμοί της μάνας, τουλάχιστον σε ένα αρχικό στάδιο, θα μας περνούσαν όλους από το μυαλό. δεν ξέρω, πολλές φορές η θεωρία από την πράξη απέχει.
καλώς σε βρήκα!

katerina είπε...

Κοίτα τώρα τι έπαθα.
Ήρθα στο σπιτικό σου, να δώσω και απο κοντά τις ευχές μου για τον γάμο σας, και ...έπεσα στην ανάρτηση...και μετά στα σχόλια...

Ας πω λοιπόν και εγώ την ...αιρετική μου άποψη. Ο γάμος, με την έννοια της μακροχρόνιας συμβίωσης, με την έννοια της δημιουργίας παιδιών, περουσιακών στοιχείων, απόλυτης ταυτισης αλλά και ανίας, είναι μια ...εταιρική ιστορία. Δηλαδή βάζουμε απο κοινού τις ....καταθέσεις μας, κοινωνικές, πνευματικές, οικονομικές και ...πορευόμαστε με αξιοπρέπεια και σεβασμό για τον άλλον.
Ο έρωτας αντίθετα, είναι σαρκοφάγος, κάθε άλλο παρα αξιοπρεπής, η αποθέωση του εγώ και της κατακτησης και ιδιοκτησίας του άλλου. Και η παγκόσμια λογοτεχνία έχει δείξει ότι όλοι οι μεγάλοι έρωτες στηρίζονται στην μεγάλη διαφορά. Εθνική, κοινωνική, οικονομική, πολιτιστική, οικογενειακή.
Αρα για τον μεγαλο έρωτα...οι αποκλίσεις είναι τροφή...
Αλλά για τον μεγάλο γάμο...η συγκλιση είναι η ανάγκη...

Πωπω πόσο φλύαρησα!!!

Παιδιά ΚΑΘΕ ΕΥΤΥΧΙΑ!!!!!!!

L' Aesthete Soleil είπε...

Kαλημέρα
@μαρία μαγδαληνή
Καταρχάς καλωσήρθες στο blog. Tα όρια του blog είναι απεριόριστα οπότε μην ανησυχείς για την έκταση του σχολίου σου. Να πω ότι για τη συγκεκριμένη ανάρτηση είναι ένα από τα πιο εμπεριστατωμένα σχόλια, χωρίς να θέλω να προσβάλλω τους υπόλοιπους φίλους bloggers. Δεν έχω να συμπληρώσω κάτι άλλο σε αυτά που είπες. Συμφωνώ απόλυτα με την άποψή σου πάνω στο θέμα.
@tovene592
Καλωσήρθες φίλε μου. Έτσι είναι. Έχουμε υιοθετήσει το δίπολο μοτίβο του είναι και φαίνεσθαι των πραγμάτων, ακόμα και στην κοινωνική μας ζωή. Δεν αμφιβάλλω ότι όλοι θα σκεφτόμασταν την άποψη της μητέρας, αλλά όπως είπα σε άλλο σχόλιο, οι συμβουλές τις πρέπει να σταματάνε εκεί που υπάρχει το ενδεχόμενο να καταστραφεί η ευτυχία του παιδιού της.
@katerina
Eυχαριστώ θερμά για τις ευχές! Σου εύχομαι κάθε ευτυχία. Η αλήθεια είναι ότι κόλλησα λίγο με το σχόλιό σου. Όντως αιρετική η άποψη και με έβαλε σε σκέψεις. Τελικά ένας γάμος τι προϋποθέτει; Ίσως και τα δύο. Πάντως ο έρωτας είναι ζωτικής σημασίας. Εξάλλου και σε αυτόν τον τομέα η επικοινωνία είναι βασικό στοιχείο για να μην χωλαίνει η συμβίωση.

Theogr ο κηπουρός είπε...

Το μεγάλο πρόβλημα μας είναι η εικόνα. Συγγενής μου που δεν γνωρίζει καν ορθογραφία έγινε καθηγητής – ναι συμβαίνουν και αυτά στην Ελλάδα- και αμέσως ανέβηκε κοινωνικά!!! Ελλάς το μεγαλείο σου που κάνει συνεχώς πράξη το « Ας με λένε Δημαρχία και ας πεθάνω από την πείνα». Καλησπέρα.

Athens line είπε...

Έχω την εντύπωση ότι στην Ελλάδα χρειαζόμαστε περισσότερους μορφωμένους νέους. Νομίζω ότι ο μέσος όρος είναι πολύ χαμηλός. Ασ αφήσουμε τις μητέρες να σπρώχνουν τα παιδιά στα πανεπιστήμια δότι όλοι κερδισμένοι θα βγούμε.
Για το θέμα των σχέσεων πιστέυω ότι οι γονείς πρέπει να έχουν την υψηλή επιτήρηση των φίλων των παιδιών τουλάχιστιν μέχρι το τέλος της εφηβείας.

Unknown είπε...

κάποια στιγμή χρειάζεται επιτέλους να καταλάβουμε πως πρέπει να ζούμε τη ζωή τη δική μας...

...και όχι τη ζωή των άλλων...

φιλιά βρόχινα...

One of the people είπε...

Κάτι μου λέει ότι μιλάμε για την μεγάλη πλειονότητα των ελληνικών οικογενειων, ανεξαρτήτως τάξης, καταγωγής, εισοδήματος, κλπ κλπ. Μήπως να ξυπνήσουμε επιτέλους σε αυτή τη ψευδο-συντηρηική χώρα; Γιατί στα κρυφά άλλα κάνουμε, εμείς οι ωραίοι ως Έλληνες.

L' Aesthete Soleil είπε...

Kαλημερίζω άπαντες
@theogr
Kαλωσήρθες στο blog φίλε μου. Είναι αυτό που λέγαμε πιο πάνω. Το δίπολο μοτίβο του "είναι και φαίνεσθαι των πραγμάτων".
@ρόλοι ζωής
Καλωσήρθες στο blog αγαπητέ blogger. Η μόρφωση που προκύπτει από τα πανεπιστήμια αποτελεί για μένα μία πλάνη. Πώς μπορούμε να πούμε ότι σε τέσσερα χρόνια ένας άνθρωπος γίνεται περισσότερο μορφωμένος; Σπουδάζει κάτι συγκεκριμένο και γίνεται γνώστης αποκλειστικά και μόνο του αντικειμένου των σπουδών του. Οι πολύπλευρες γνώσεις προκύπτουν από το ίδιο το ενδιαφέρον του ανθρώπου. Εάν ο ίδιος θέλει να μάθει τότε και μόνο υπάρχει αποτέλεσμα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η κοπέλα έχει ξεπεράσει την εφηβεία εδώ και μία δεκαετία.
@νεράιδα τηε βροχής
Καλωσήρθες φίλη νεράιδα. Συμφωνώ. Ποτέ μην απορρίπτεις τα όνειρά σου για χάρη των άλλων...
@one of the people
Kαλωσήρθες φίλε μου. Πόσο δίκιο έχεις...

Ανώνυμος είπε...

...ΕΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ Η ΚΑΛΗ!!!!

ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ ΠΑΝΤΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ!!!!

L' Aesthete Soleil είπε...

Να έχεις το νου σου στην επόμενη ανάρτηση καλή μου κασταλία!

Ιμμαήλ είπε...

Το ζω το πανηγύρι με τον σύντροφό μου: έχει καφενείο και απο σπουδές έβγαλε μόνο το ΤΕΕ και εννοείται ότι μια νομικός δεν έχει θέση με τέτοιους παρακατιανούς-κοινώς: όλοι περιμένουν πότε θα καταλάβω ότι πρέπει να είμαι μόνο με πλούσιο, σπουδαγμένο συνάδελφό μου και όχι με 'ξεβράκωτο'. Ο οποίος γελά με την ψυχή του όταν το συζητάμε- εγώ απλά χαμογελώ με περηφάνεια για αυτόν
Και το ψαράκι? Αν ψοφήσει?
Και όσο θυμάμαι τον Κούγια με το τακούνι...:)!!!!!!!!!!!

L' Aesthete Soleil είπε...

χαχαχα! Αγαπητή ιμμαήλ αυτό ξαναπέστο!