Παρασκευή 25 Ιουλίου 2008

Η Εξορία...

Δεν ξέρω γιατί μου συμβαίνει τώρα τελευταία αυτό. Παντού γύρω μου βλέπω θλιβερές εικόνες. Τόσες πολλές που μάλλον θα αρχίσω να τις ταξινομώ. Ή να τις αναφέρω στο blog, που κατά τη γνώμη μου είναι ένας ωραίος τόπος για να κάνεις την αυτοψυχανάλυσή σου, να ακούς συμβουλές από άλλους bloggers και να αυτοτιμωρείσαι που ζεις σε μία κάψουλα απολαμβάνοντας το κομμάτι ευτυχίας που σου αναλογεί. Αυτό το μεγάλο που φροντίζεις να απολαμβάνεις καθημερινά χωρίς να είσαι διατεθειμένος να υποχωρήσεις. Στο κάτω κάτω τι σε ένδιαφέρει αν ο άλλος έχει πολύ μικρό ή και καθόλου κομμάτι ευτυχίας; Σιγά μην κάτσεις να σκάσεις! Μάλλον γι' αυτό βλέπω αυτές τις εικόνες... Εχθές, λοιπόν, σε μία ξέγνοιαστη βόλτα στην Πατησίων αρκετά μετά την Α.Σ.Ο.Ε.Ε. και κοιτώντας αμέριμνος τις βιτρίνες ("όλο και κάτι θα βρω για να ξοδέψω τα τόσο σίγουρα χρήματα που μου βαραίνουν τις τσέπες και το πορτοφόλι") έστριψα σε ένα στενό που ούτε θυμάμαι για ποιο λόγο το έκανα. Περπατώντας εκεί είδα μία αρκετά μεγάλη κυρία, θα έλεγα γύρω στα 65 να κάθεται σε μία άθλια πάνινη καρέκλα, η οποία έτεινε ντροπαλά το χέρι προς τους περαστικούς. Έβγαλα κι εγώ από τις τσέπες μου ένα δύευρο ("βαρύ νόμισμα, ας το ξεφορτωθώ") και έκανα να της το δώσω. Αλλά κοντοστάθηκα. Κοντοστάθηκα, γιατί θεώρησα ότι αυτή η κυρία, μάλλον δεν έχει ανάγκη από χρήματα. Όχι βέβαια! Αφού φορούσε ένα κομψό, αν και πολυκαιρισμένο τουίντ, στο πέτο του οποίου υπήρχε μία καρφίτσα, όχι ιδιαίτερα πολύτιμη, αλλά τέλος πάντων, δεν ήταν αδιάφορη. Δίπλα μου πέρασε ένας κύριος, της άφησε ένα κέρμα και διαπίστωσα ότι πράγματι, αυτή η γυναίκα ζητιάνευε (συγγνώμη για την τόσο υποτιμητική λέξη - δεν μου έρχεται άλλη). Πήγα λοιπόν να αφήσω το βαρύ μου νόμισμα στο χέρι της ("ώρα το κρατώ το αναθεματισμένο, μου ίδρωσε το χέρι"), η κυρία κάτι ψέλισε που δεν κατάλαβα ακριβώς, με κοίταξε και ακολούθησε μία συζήτηση που την μεταφέρω όσο πιο πιστά μπορώ:
- Έχεις οικογένεια; με ρώτησε
- Δεν είμαι παντρεμένος ακόμα, αλλά συζώ με την αρραβωνιαστικιά μου.
- Γονείς δεν έχεις; συνέχισε
- Έχω αλλά δεν ζω μαζί τους, απάντησα και ένιωσα ιδιαίτερα ενοχλημένος από αυτή της την επιμονή να θέλει να μάθει την οικογενειακή μου κατάσταση.
- Διαβάζεις κάτι αυτόν τον καιρό; Α παραπάει σκέφτηκα αλλά απάντησα.
- Εχθές τελείωσα "Το Κόκκινο και το Μαύρο" είπα χωρίς να θεωρώ ότι είπα και κάτι σημαντικό
- Α του Σταντάλ. Εξαιρετικό βιβλίο, είπε η κυρία και εγώ απόρρησα με την άμεση απάντησή της. Παρόλο που το βιβλίο είναι πασίγνωστο δεν περίμενα να το ξέρει μία ζητιάνα! Μία γυναίκα που ενοχλεί την καλοζωισμένη μας ύπαρξη, παρόλο που δεν μας ενοχλεί να ταλαιπωρεί τους οφθαλμούς μας με την δική της ύπαρξη, αυτή την μαραζωμένη που είναι σωριασμένη σε αυτή την άθλια πάνινη καρέκλα. Αλήθεια τί άθλια καρέκλα. Άσχημη και παλιά! Η συζήτηση εν τω μεταξύ απέκτησε ενδιαφέρον!
- Πώς το ξέρετε; Καταλαβαίνετε ότι εξέφρασα την πιο ηλίθια απορία που μπορεί να εκφράσει ένας 29χρονος στον πλανήτη
- Α, παιδάκι μου. Δεν ξέρεις εγώ που ήμουν. Όσο για το που έφτασα το βλέπεις.
- Εσείς οικογένεια δεν έχετε;
- Η κόρη μου δεν με ήθελε, ε ξέρεις της δημιουργούσε πρόβλημα ο σύζυγός της. Πούλησα το σπίτι μου για να τους δώσω χρήματα να φτιάξουν το δικό τους και θα έμενα μαζί τους. Αλλά δεν τους αδικώ γι' αυτή τους την απόφαση. Μία γριά στο σπίτι...
Μεγάλη εντύπωση μου προξένησε το γεγονός ότι ακόμα και σ' αυτή τη φάση δικαιολογούσε αυτούς που την εξόρισαν. Κι αυτούς κι εμένα και όλους. Μόνη και έρημη. Σαν το δέντρο της φωτογραφίας, που μπορείς να σπάσεις τα κλαδιά του, αλλά βλέπεις υγρασία στο σημείο που έσπασε. Ζωή δηλαδή. Αλλά τελικά εκείνο εξυψώνεται. Εμείς αποτελούμε τους κόκκους της ερήμου που το περιβάλλουμε. Τόσο ασήμαντοι και τόσο ξέγνοιαστοι. Τόσο ελεεινοί ζούμε στο αστικό περιβάλλον που μας προσφέρει τόσο αφειδώς την ψευδαίσθηση του ελέγχου, της οικονομικής ευρωστίας και της κοινωνικής μας καταξίωσης. Κουράστηκα με τόση βόλτα. Ας πάω κινηματογράφο, ας πάω μετά για φαγητό κάπου έξω κι αν έχω χρόνο θα πάω και για κανένα ποτό. Αν έχω χρόνο. Γιατί συνείδηση δεν έχω...

12 σχόλια:

One Happy Dot είπε...

χμ...είναι αυτό που λέγαμε χθές. Είναι τα προβλήματα που έχουν οι γύρω μας απέναντι στα οποία δεν γίνεται να κλείσεις τα μάτια επειδή δεν είναι δικά σου.
Αυτή η κυρία που είδες έχει χάσει πολύ περισσότερα από ενα σπίτι....έχει στερηθεί την οικογένειά της, την αξιοπρέπειά της, έχει ξεχάσει την ανάγκη της να αγαπάει και να αγαπιέται. Και όμως κακία δεν κρατάει και προκειμένου να διαφυλάξει την εικόνα του καλού που έχει στο μυαλό της δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα. Τελικά υπάρχουν ακόμα τέτοιοι άνθρωποι.
P.s. Μην τα βάζεις με τη συνείδηση που λες ότι δεν έχεις γιατί αν πραγματικά δεν είχες δεν θα είχες κάνει το συγκεκριμένο Post...Θα είχες μείνει στο 2ευρω (οκ έκανα την καλή μου πράξη αρα ο παράδεισσος με περιμένει!) και δεν θα είχες μπει καν στον κόπο να κάνεις κουβέντα μαζί της. Αυτό που εσυ έκανες για λίγο-εστω και αν σε ενόχλησε κάποια στιγμή-ήταν μια μορφή κοινωνικοποίησης, έγινες για λίγο η παρέα της που μάλλον έχει ιδιαίτερη ανάγκη...
Καλημέρες επαφής!

L' Aesthete Soleil είπε...

Δυστυχώς την ανάρτηση την έκανα για να απενοχοποιήσω λίγο τον εαυτό μου. Μόνο για αυτό.

spyros1000 είπε...

ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΕΠΑΙΤΕΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ...
ΕΛΠΙΖΩ Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΤΗΣ...
ΝΤΡΟΠΗ....

L' Aesthete Soleil είπε...

Δεν ξέρω. Υπερήφανη για την μητέρα της ίσως. Για τον εαυτό της δεν ξέρω...

lila είπε...

Είμαι πάντα της γνώμης ότι είμαστε οι ίδιοι υπεύθυνοι για την ζωή μας,στο μεγαλύτερο βαθμό.Λέει μία παροιμία ο λαός μας:όπως στρώσεις, θα κοιμηθείς.Η κυρία στην όποια αναφέρεσαι,δεν έπρεπε να τα δώσει όλα στην κόρη της.Έπρεπε να κρατήσει για τον εαυτό της ένα μέρος του ποσού της πώλησης του σπιτιού της,ή να μην πουλήσει καν το σπίτι της.Να τους βοηθούσε με άλλον τρόπο.Αυτό βέβαια δεν είναι ελαφρυντικό για την κόρη.Τα παιδιά οφείλουν να φροντίζουν τους ηλικιωμένους γονείς τους.

ΠΡΑΣΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ είπε...

Μια ιστορία λες και είναι βγαλμένη απο μυθιστόρημα. Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα μπορούσε μια ζητιάνα να έχει τέτοιες γνώσεις. Και όμως τελικά ποτέ δεν ξέρουμε ο καθένας τι ιστορία κρύβει. Κρίμα για την ίδια και ντροπή για την κόρη της.

xipasmenos είπε...

Και γιατί φταίει η κόρη της επειδή πήρε αυτά που απλόχερα της πρόσφερε η μάνα της;

Η ίδια φταίει που έβαλε πάνω απ' όλα την βολή της κόρης της. Είναι το σύνδρομο της ελληνικής οικογένειας, πνίγουν τα παιδιά με καλοσύνη και ανέσεις που δεν χρειάζονται να δουλεψουν για να αποκτήσουν και μετά απορούν γιατί το ίδιο τους το σπλάχνο έγινε αχόρταγο!! Άμα τους είχε αφήσει να πάρουν δάνειο αφού δεν θέλαν να μένουν στο ενοίκιο, και η κατα τα άλλα "καημένη" κυρία αυτή τη στιγμή έπαιζε μπιρίμπα με τις φιλενάδες της και η ίδια θα ήταν χαρούμενη και η κόρη της θα την εκτιμούσε!!

Οι πράξεις μας καθορίζουν την ζωή μας, όπως λέμε και στο χωριό μου "Όπως έστρωσες θα κοιμηθείς"

L' Aesthete Soleil είπε...

@lila
Πιθανόν η μητέρα να βιάστηκε να αποκαταστήσει, ίσως με λάθος τρόπο, την κόρη της. Παράλληλα μπορεί ο σύζυγος της κόρης να ζητούσε μεγάλη προίκα και τα χρήματα της γυναίκας να μην έφταναν. Μπορεί να πούλησε το σπίτι της γι' αυτό το λόγο. Μπορεί να στάθηκε αφελής, αλλά αυτό δε δικαιολογεί κατά τη γνώμη μου τη στάση της κόρης.
@πράσινη κλωστή δεμένη
Καλή μου φίλη, εγώ θα δυσπιστούσα στο άκουσμα αυτής της ιστορίας. Δυστυχώς είναι πέρα για πέρα πραγματική.
@xipasmenos
Όπως και να έπραξε (παρόλο που το έκανε για χάρη της κόρης της) δε δικαιολογείται η στάση ενός τόσο στενού συγγενή. Μιλάμε για 'Α βαθμο΄θ. Κατ' εμέ πρόκειται για συναισθηματικό έγκλημα, παρόλο που έχει και πρακτικές προεκτάσεις.

xipasmenos είπε...

Δε μπορείς να ξέρεις τι άλλο μπορεί να κρύβει αυτή η ιστορία απο πίσω....Εμένα οι γονείς μου δείχνουν και είναι απίστευτα καλοί άνθρωποι που μου έχουν προσφέρει τα πάντα εκτός απο αέρα! Με καταπιέζουν καλύπτοντάς το με την ταμπέλα της αγάπης! Όταν τους είπα όμως οτι είμαι gay μου απάντησαν οτι δε μου το επιτρέπουν γιατί δεν είναι σωστό για μένα και οτι για να μην καταντήσω μοναχικός θα το αλλάξουν αυτό!! Ναι οκ έχω αρκετά λεφτά απο γονείς, μια δουλειά απο γονείς, περιουσία...οκ....αλλά δεν έχω αέρα γιατί προφασιζόμενοι την αγάπη προσπαθούν με ανιστόριτες καταστάσεις να με κρατήσουν στα δικά τους πρότυπα και να ζήσω μια ζωή καθ'εικόνα και καθ'ομοίωση...

Μπορεί να ξέφυγε αυτό που λέω αλλα το θέμα είναι οτι αυτό που βλέπεις στη σχέση γονεά και παιδιού μπορεί να κρύβει ένα σωρό άλλες καταστάσεις που να σου δικαιολογούσαν την πράξη της κόρης...

Ασε που εγώ έχω στη γειτονιά μια που ζητιανέυει και έχει σε πληροφορώ πολυκατοικία! Εξακριβομένο....

Σορυ για τα ορθογραφικά μου.....απλά είμαι σε τρελή βιασύνη και εγκεφαλικά ανενεργός λόγω ζέστης......

L' Aesthete Soleil είπε...

Φυσικά δεν μπορώ να ξέρω επακριβώς το τι συμβαίνει μέσα στην οικογένεια της κυρίας. Και ίσως κρίνω εξ ιδίων τα αλλότρια. Η άποψή μου βασίζεται καθαρά σε ό,τι άκουσα. Και φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση να επιμείνω σε κάτι για το οποίο δεν είμαι βέβαιος.

Δήμητρα είπε...

Πάντα πίστευα πως π΄ερα απ την εμφάνιση και το προφίλ του κάθε ανθρώπου υπάρχει ένας ολάκερος κόσμος που τον στοιχειώνει και τον οδηγεί...Πότε προς το καλό πότε προς το κακό.Πάντως μπράβο της γυναίκας....

L' Aesthete Soleil είπε...

Για την υπομονή και την άφεση αμαρτιών προς όλους. Καλωσήρθες Δήμητρα.