Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2007

This is the Athens Concert Hall (all lines are currently busy...)

Kάποτε το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ήταν κατά κάποιο τρόπο το δεύτερο σπίτι μου. Κάποιες φορές πήγαινα σε απογευματινή εκδήλωση για να προλάβω την βραδινή σε κάποια άλλη αίθουσα. Οι φίλοι μου μου έλεγαν ότι γι' αυτούς, η επίσκεψη στο μέγαρο ήταν οικογενειακή υποχρέωση, όταν τους έλεγα ότι για' μένα ήταν ο καλύτερος τρόπος διασκέδασης.
Τώρα έχω αρκετό καιρό να πατήσω. Ίσως φταίει η έλλειψη πρωτότυπων εκδηλώσεων και θεαμάτων (οι μαριονέτες του Salzburg, το μαύρο θέατρο της Πράγας κ.ά. έχουν βρει στέγη στο Coronet), ίσως η φτήνια σκηνικών σε ορισμένες παραγωγές, ιδιαίτερα παλιότερα. Αποτέλεσμα; Δεν με ικανοποιεί όσο παλιότερα το να πάω. Αλλά δε θά' λεγα ότι αυτό είναι το χειρότερο. Το χειρότερο είναι οι θεατές. Αν τύχει και κάτσεις πλατεία κέντρο ή διακεκριμένη ζώνη, μέχρι τον Απρίλιο ή από τον Σεπτέμβριο, το γουναρικό πάει σύννεφο. Δεν ξέρεις αν οι τρίχες που μπαίνουν στη μούρη σου (ενώ απεγνωσμένα προσπαθείς να παρακολουθήσεις την Βασίλισσα της Νύχτας του "Μαγικού Αυλού" να μαίνεται εναντίον του Ζαράστρο) ανήκουν στο τσιντσιλά που το έγδερναν επί δύο ώρες ζωντανό για να το φορέσει μία πολιτισμένη γριά με μπλε μαλλί, ή το περουκίνι του συνοδού της που μυρίζει ναφθαλίνη, ως ασταθής επένδυση σαν ταπετσαρία στο κεφάλι του, ενώ εκείνο μπαλατζάρει δεξιά και αριστερά.
Αλλά υπάρχει και η άλλη περίπτωση (χειρότερη). Το νεαρό ζεύγος που απαραιτήτως πρέπει να ανακοινώσει στην βλάχα ξαδέρφη ότι πήγε στο Μέγαρο (λέξη κλειδί για την βελτίωση του image), ενώ η δεσποινίς με το λαμέ μίνι λέει γεμάτη αφέλεια και (αποβλακωμένη) χάρη "έλα, στο κινητό με πήρες!. Ξέρεις που με πετυχαίνεις; Στη δεύτερη πράξη του καβαλιέρου!" λέει για την ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΗ "Cavalleria Rusticana". Kαι μάλλον η άλλη την ρωτάει τι είναι αυτό, και η επισκέπτρια του Μεγάρου λέει με την έπαρση του ημιμαθούς: "Μην μου πεις ότι δεν ξέρεις τι είναι ο Καβαλιέρος. Είναι θεατρικό τραγουδιάρικο έργο!". Εκεί δεν αντέχεις και σκέφτεσαι "άει στο διάολο ρε ενισχυμένε τσιμεντόλιθε, που έχεις το θράσος να το παίζεις και γνώστης όπερας..." Και έτσι κατεβάζω το τηλέφωνο ενώ ο τηλεφωνητής συνεχίζει να λέει: "Τhis is the Athens Concert Hall, all lines are currently busy..." παρόλο που θα χάσω το ρεσιτάλ του Brendel...

4 σχόλια:

Σειρήνα είπε...

Άτιμη κοινωνία (των Αθηνών)...
που άλλους τους ανεβάζεις κι άλλους τους κατεβάζεις...!

L' Aesthete Soleil είπε...

Kαλημέρα σειρήνα (μου!). Μήπως κάθε πρωί ξυπνάς δίπλα μου; Μήπως είμαι ο Οδυσσέας σου;

the ibt είπε...

Bienvenue Χρήστο! Τώρα βρήκα χρόνο και σε διάβασα από το τέλος ως την αρχή, έτσι όπως πρέπει δηλαδή.

Καλό blogging. :)

L' Aesthete Soleil είπε...

Bonjour ibt. H αλήθεια είναι πως είμαι δυσεύρετος (λόγω ονόματος blogger) και διευθύνσεως στο blogspot. Και βέβαια δεν πρόκειται να αφήσω τα σχόλια στο blog σου.