Ο θάνατος του Σεβαλιέ

          Ο Λισιέν Σεβαλιέ ζει στη Νέα Υόρκη. Ζει και στον κίνδυνο. Και όπως συμβαίνει πάντα, όλα άρχισαν από μια γυναίκα. Ή σχεδόν πάντα. Σε κάθε επικίνδυνη κατάσταση η ύπαρξη μιας γυναίκας υπερτονίζει τον κίνδυνο που δεν είναι εξαρχής αυταπόδεικτος. Τώρα τελευταία και κάτι άλλο θηλυκό ήρθε να τονίσει τον ορατό κίνδυνο. Μια ιδέα: Ένας θάνατος. Ο Λισιέν θέλει να πεθάνει.

Ο Λισιέν Σεβαλιέ είναι επιτυχημένος. Θα μπορούσε κάποιος να πει και ευτυχισμένος. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι δυστυχισμένος, αφού αντί για τσιγάρο καπνίζει πούρο, αντί για αυτοκίνητο οδηγεί λιμουζίνα, αντί για ψωμί τρώει μπρέτσελ, αντί για κρασί πίνει σαμπάνια. Ενίοτε τρώει και χαβιάρι. Αυτό το τελευταίο δεν τού αρέσει πολύ, αλλά είναι αυτό που χρειάζεται για να συμπληρώσει το ελλιπές κάδρο της πληρότητας. Ωστόσο, ο Λισιέν θέλει να πεθάνει.

Ο Λισιέν Σεβαλιέ δεν έχει σύζυγο. Αλλά έχει γυναίκες∙ έχει και σκύλο. Ένα λαμπραντόρ καλοζωισμένο. Τον Φελίξ. Έχει και παπαγάλο. Μένει σε ένα όμορφο σπίτι, που έχει και γρασίδι. Διαθέτει και την καλύτερη κοπτική μηχανή για το γρασίδι. Από αυτές που δεν τραυματίζουν το χόρτο, αλλά το κόβουν προσεκτικά. Αλλά ο Λισιέν θέλει να πεθάνει.

Παρόλα αυτά ο θάνατός του πρέπει να είναι βαγκνερικός. Δεν πρόκειται για κάποιον τυχαίο. Ο θάνατος του Λισιέν Σεβαλιέ πρέπει να είναι κοσμικό γεγονός. Να έχει πυροτεχνήματα και κύκνους. Ίσως και διπλή ορχήστρα που να παίζει μια οβερτούρα που να είναι δεικτική της ευτυχίας του. Πώς μπορεί ωστόσο, να έχει ένα τέτοιο θάνατο στη Νέα Υόρκη; Εκεί το πιθανότερο είναι να πεθάνεις στην Wall Street μετά από κάποιο καλό συμβόλαιο. Και ο Λισιέν έχει υπογράψει πολλά τέτοια συμβόλαια που του εξασφάλισαν πολλά χρήματα. Αλλά θέλει να πεθάνει. Είναι αμετάκλητη η απόφασή του. Θα ταξιδέψει για να βρει το θάνατο που θέλει. Θα πάει σε κάποιον αμπελώνα στο Μπορντώ. Εκεί που γεννήθηκε θα γραφτεί το τέλος. Με θέα τις πράσινες γραμμές του κόκκινου κεχριμπαριού, την ατέρμονη διαδοχή του σήματος κατατεθέντος του Μπορντώ, ο Λισιέν θα πεθάνει. Αλλά γιατί να το κάνει θα αναρωτηθεί κανείς; Αφού είναι ευτυχισμένος! Και πράγματι ο Λισιέν Σεβαλιέ είναι πολύ ευτυχισμένος! Αφού καπνίζει πούρο αντί για τσιγάρο και τόσα άλλα… Αλλά δεν μπορεί να αντέξει τόση ευτυχία. Στο κάτω – κάτω όταν πεθάνει, το λείψανό του θα αισθάνεται λιγότερο νεκρό από ένα άλλο που ανήκε σε κάποιον λιγότερο ευτυχισμένο ή δυστυχισμένο; Τώρα που θα πεθάνει θα δώσει τροφή σε πολλά σκουλήκια που τα καημένα δεν έχουν συχνά την ευκαιρία να τρώνε ανθρώπους σαν τον Λισιέν Σεβαλιέ! Δείπνο πολλών αστέρων για τόσο ταπεινά ζωύφια που μόνο και μόνο τρώγοντάς τον, ανεβαίνουν κατηγορία. Δεν είναι πια σκουλήκια. Είναι τα σκουλήκια του Λισιέν Σεβαλιέ, αυτού που κατάκτησε τη Νέα Υόρκη και τώρα, το δικαίωμα του θανάτου.