Πώς μπορώ να ξεχάσω τα ξανθά του μυαλά, που σαν καταρράκτης έπεφταν; (πάνω μου)

Fall on your knees, for he is the Lord (Hallelujah!)

Πρόσφατα ένιωσα κάτι να καταλαμβάνει το είναι μου. Κάτι ακαθόριστο και άγνωστο. Επί μέρες προσπαθούσα να καταλάβω τι πραγματικά ήταν αυτό. Και ξαφνικά φωτίστηκα! Ναι ήταν η έλλειψη. Χειρότερη από των μανιωδών καπνιστών, των αλκοολικών και των ναρκομανών (ποτέ δεν έχω υπάρξει κάτι από τα παραπάνω, αλλά ήμουν βέβαιος για την ισχυρότητα της έλλειψης!) που δεν έχουν πάρει τη δόση τους. Ήταν η έλλειψη του Παπακαλιάτη από τα τηλεοπτικά δρώμενα. Που πας ρε κύριος; Μας ρωτάς εάν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τα σήριάλ σου; Εδώ εγώ που δε σε παρακολουθούσα, ένιωθα το νεφέλωμα της "παπακαλιατικής δημιουργίας" πάνω από την πόλη (άσχετα που εγώ το φοβόμουν ως δαμόκλειο σπάθη). Και ξαφνικά τίποτα! Απολύτως! Και σαν να μην έφτανε αυτό, μου έρχεται δεύτερο ανηλεές χτύπημα (ποια 400 χτυπήματα του Truffaut, εδώ μιλάμε για ένα που με εξόντωσε!). Η Ντενίση πάτωσε με το "Funny Girl"! To σύμπαν κατέρρευσε! Και τελικά βρήκα τη λύση στο πρόβλημά μου. Όπως διδαχθήκαμε τον Μπαμπινιώτη έτσι να διδαχθούμε αυτά τα ιερά τέρατα της τηλεοπτικής και θεατρικής σκηνής!

• Παπακαλιατικήν: Πώς μπορείς να κλαις την μοίρα σου, έχοντας τριώροφον οικίαν στην Πλάκα, να μιλάς όπως δε θα μιλούσες ποτέ με τους φίλους σου και να κλέβεις τη γυναίκα του αδελφού σου ή την παντρεμένη καλλονή του απέναντι.
• Ντενισικήν: Ως master. Πώς να μιλάς στον James Garner (Απόστολο Γκλέτσο - εραστή σου) του "Victor - Victoria" σαν να μιλάς στην ξεματιάστρα σου.

Αλλά τελικά πέταξα από πάνω μου όλες αυτές τις υπερβολικές απαιτήσεις μου. Εδώ έχουμε τα "Υπέροχα πλάσματα" να ακολουθούν με σέβας την Παπακαλιατικήν θεωρία περί προβλημάτων και την Βίσση να ακολουθεί τις πειστικές (!) εκφράσεις της μεγάλης Ντενίση! Ναι υπάρχει Θεός! Και ύστερα λένε για ξανθά μαλλιά! Εδώ υπάρχουν ξανθά μυαλά!