Τhe Swan!

O (τηλεοπτικός) διακοσμητής Σπύρος Σούλης, αποτελεί ένα πολύ αγαπημένο μου θέμα για σχολιασμό. Έχω επαναλάβει (και είναι αλήθεια) πως τον συμπαθώ, αλλά τα διάφορα κανάλια που μου στέλνουν το πρόγραμμα, στέλνουν ενίοτε και κάποιες φωτογραφίες που δεν μπορώ να μην αναρτήσω θέλοντας να μοιραστώ μαζί σας αυτή τη συγκίνηση που με διακατέχει όταν τις ανοίγω. Τελευταία φωτογραφία που άνοιξα είναι η σημερινή. Ο κύκνος Σπύρος Σούλης με την τσαχπινιά της Αλίκης όταν τραγουδάει το "Κλωτσοσκούφι" ποζάρει σαν top μοντέλο του τηλεοπτικού κάκιστου show που εμπορεύεται το κόμπλεξ της κάθε και του κάθε homus teleopticus που διαφωνεί με τον καθρέπτη του, το "The Swan". Καλοχτενισμένος, καλοντυμένος (αλλά και καλομακιγιαρισμένος) έχει υιοθετήσει ένα μόνιμο και απαράλλαχτο χαμόγελο, λες και του έκαναν πλαστική στο στόμα. Πέρα από αυτό όμως έχω παρατηρήσει στα τελευταία επεισόδια κάτι που με έχει δυσσαρεστήσει. Αν κάποιος που έχει αποφασίσει να τον βοηθήσει και wannabe διακοσμητής (από τους συγγενείς, φίλους κλπ. των κάφρων που απολαμβάνουν χωρίς συστολή τις ανέσεις του πεντάστερου ξενοδοχείου μέχρι να αντικρίσουν το "δεν το πιστεύω, κλαψ, λυγμ δικό μας είναι αυτό;" αλλαγμένο σπίτι τους) εκφέρει μία άποψη - συνήθως κακόγουστη, αλλά δεν έχει σημασία - ο Σπύρος κατσουφιάζει. Τι φοβάται ότι θα του κλέψουν το επάγγελμα; Κούλαρε λίγο ρε Σπύρο, δε θα πεινάσεις! Εξάλλου δεν είναι όλοι κύκνοι σαν κι εσένα!