Ίδρυμα Κοινωνικής Απαξίωσης

Απηυδυσμένος επέστρεψα από το Ι.Κ.Α. σήμερα - αλλά και όλες τις υπόλοιπες μέρες που έτρεχα για να παραλάβω κάποια χρήματα, λόγω της πρόσφατης ασθένειάς μου, που με ανάγκασε να απέχω από την εργασία μου. Ιδιαίτερα, θα έλεγα ότι στο Ι.Κ.Α. του Νέου Κόμσου επικρατεί το χάος, η απόλυτη εξαθλίωση. Σημείο "0". Βαριεστημένοι υπάλληλοι, διευθυντές που δεν σηκώνονται από την καρέκλα τους, παρά μόνον για να φάνε, να κοιτάξουν έξω από το παράθυρο αμέριμνοι και να τηλεφωνήσουν στο "100" για να καταγγείλουν άμοιρους πολίτες που προσπαθούν να εξυπηρετηθούν. Η δική μου "Οδύσσεια" ξεκίνησε εδώ και μέρες, αλλά εντάθηκε πριν δύο μέρες και κορυφώθηκε σήμερα. Προχθές λοιπόν, τηλεφώνησα 5- 6 φορές σε 14 γραμμές του Ι.Κ.Α. του Νέου Κόσμου, για να το σηκώσει ένας κύριος στο γραφείο "Παροχών" μετά από 45 λεπτά προσπάθειας να πετύχω έναν υπάλληλο που να σηκώσει το ακουστικό. Τέλος πάντων, το σηκώνει ο κύριος και τον ρώτησα τι χρειάζεται να προσκομμίσω για να πάρω τα χρήματα. Μου είπε 3- 4 έντυπα. Τα προσκόμμισα εχθές. Εχθές μου ζήτησαν και βεβαίωση από τον εργοδότη μου ότι έλειπα. Έρχομαι στον εργοδότη μου και εκείνος μου λέει ότι χρειάζεται να πάρω ένα έντυπο από το Ι.Κ.Α., το οποίο ο ίδιος θα συμπλήρωνε και θα σφράγιζε. Ξανά στο Ι.Κ.Α. Εκεί μου λένε ότι πλέον καταργήθηκε το να δίνεται χαρτί από το Ι.Κ.Α. Πρόκειται για ένα απλό χαρτί που μπορεί να συνταχθεί από τον εργοδότη. Ξανά στο γραφείο. Συμπληρώνει ο εργοδότης μου ένα χαρτί, το πάω στο Ι.Κ.Α. Και η υπάλληλος μου λέει: "Το χαρτί αυτό δεν είναι έγκυρo. Θα σας δώσω εγώ ένα έντυπο για να το συμπληρώσει ο εργοδότης σας, αφού πάρετε νουμεράκι". Τυχαίνω το 136 και εκείνη τη στιγμή "εξυπηρετούν" το 34. Κάθε νούμερο (γιατί ως νούμερα μας βλέπουν) να κάθεται στο ταμείο γύρω στα 7 λεπτά και να προσπαθεί να μην εκραγεί όταν η υπάλληλος "εξυπηρετεί" πίνοντας καφέ και τρώγοντας κρουασάν με κρέμα σαμπάνιας (αυτό της έλλειψε!). Ένας κύριος να περιμένει στις Παροχές, έρχεται η σειρά του και τον ξαναστέλνουν στο Μητρώο με νέο νούμερο, ενώ πριν από δύο ώρες που ρώτησε τού είπαν ότι δεν χρειάζεται. Βρίζει θεούς και δαίμονες. Ένας Ιρακινός, απείλησε να πέσει από το παράθυρο και ο διευθυντής αλαφιασμένος προσπαθεί να τον συνεφέρει. Χάος. Έρχεται μετά από δυόμιση ώρες η σειρά μου. Μέλος του χάους κι εγώ. "Πρέπει να περάσετε από επιτροπή" μου λέει μία υπάλληλος. "Γραφείο 4 στο ισόγειο". Της λέω ότι πήρα τηλέφωνο και ότι μου είπαν ότι το μόνο που χρειάζονταν ήταν το βιβλιάριο, χαρτί γιατρού του Ι.Κ.Α., χαρτί νοσοκομείου και δήλωση απαλλαγής από τον εργοδότη μου. Μάταιος κόπος. Τρέχω στο ισόγειο. "Ξέρετε η επιτροπή μπορεί να σας δει στις 17/ 3". Την παρακαλώ να με δεχτεί σήμερα γιατί είναι η τέταρτη φορά που λόγω Ι.Κ.Α. έχω φύγει από τη δουλειά. "Αδύνατον" μου απαντάει, "άντε να σας δώσω για τις 12/3". Ήθελα να 'ξερα, στην τύχη έδινε τις ημέρες; "Δώστε μου το χαρτί της γιατρού". Της το δίνω. Μετά από 5 λεπτά άφαντο! Ψάχνει να το βρει σε ένα άλλο γραφείο. Το βρίσκει, μου συμπληρώνει ένα παραπεμπτικό και μου λέει "12 Μαρτίου θα έρθετε, θα σας δει η επιτροπή, και 13 θα ξανάρθετε για να πληρωθείτε. Θα περιμένετε με χαρτάκι στις παροχές. Θα σας δώσουν μία φόρμα, θα την πάτε στο ταμείο, θα πάρετε χαρτάκι και θα πληρωθείτε". Τα νεύρα μου τεντωμένα, κοντεύω να ξεσπάσω. Φτάνω στη δουλειά ταλαιπωρημένος, πνευματικά και σωματικά ένα ράκος. Από τις 7:30 στο Ι.Κ.Α. μέχρι τις 11:30. Τι ίδρυμα! Τι εξυπηρέτηση! Χαίρομαι που απλά θα ξαναπάω 12 και 13. Δύο συνεχείς ημέρες χαράς και ευφορίας!