tag:blogger.com,1999:blog-73549992564135193832024-02-07T07:18:52.228+02:00Surfing on several thoughts...L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.comBlogger89125tag:blogger.com,1999:blog-7354999256413519383.post-65740440375289010722013-03-08T19:09:00.001+02:002013-03-08T19:37:33.054+02:0016ος Χρόνος για το «Τρένο στο Ρουφ»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY7M4SR81gE3ADWh4_wEwLGnp0ZksIN1DYuyCjMuijJGWnEFDSKS9U9pV__wjxJuOOJpMGJCZygykLm573bo9S7fRsZbRHt6iR8YoaLdfajAgfImGqbZiZzvz92XQJxfj7IkQH6wXjMRw/s1600/assets_LARGE_t_420_53449724.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY7M4SR81gE3ADWh4_wEwLGnp0ZksIN1DYuyCjMuijJGWnEFDSKS9U9pV__wjxJuOOJpMGJCZygykLm573bo9S7fRsZbRHt6iR8YoaLdfajAgfImGqbZiZzvz92XQJxfj7IkQH6wXjMRw/s400/assets_LARGE_t_420_53449724.JPG" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><span style="color: white;"><span style="background-color: black;"><span style="mso-bidi-font-weight: bold;">Αφού μάγεψε σε ρόλους αρχαίας τραγωδίας και
αφού υποκλίθηκαν στο ταλέντο της, όταν παρουσίασε την «Ιφιγένεια η εν Ταύροις»,
οι Ρώσοι της πρότειναν να ενσαρκώσει την κορυφαία ηρωίδα της ρωσικής
λογοτεχνίας «Άννα Καρένινα». Ο λόγος για την μοναδικά υπέροχη Τατιάνα Λύγαρη που
δημιούργησε το μοναδικό Τρένο – Θέατρο στην υφήλιο. </span>Σαν χθες θυμάμαι το μακρινό 1997 που η σπουδαία
καλλιτέχνιδα εγκαινίασε το ιδιότυπο θέατρό της. Έκτοτε έχουν ανεβεί στη σκηνή
του δεκάδες έργα του παγκόσμιου θεάτρου με κορυφαίους συντελεστές και
διθυραμβικές κριτικές. Δε θα μπορούσα λοιπόν να μην γράψω κάτι για το έργο του Etienne Lepage που
παρακολούθησα πριν λίγες μέρες με τον συμβολικό τίτλο «Το Καβούκι του
Ελέφαντα». Υπό την ευφυή σκηνοθετική καθοδήγηση της Τατιάνας Λύγαρη
και την ερμηνευτική στιβαρότητα των Μάνο Βακούση και Άρη Τσαμπαλίκα η σκηνή του
Τρένου μετατράπηκε σε ένα παρασκηνιακό αντικατοπτρισμό των σκοτεινότερων πτυχών
της ψυχής του κάθε έκθαμβου θεατή. Απέχοντας κατά πολύ από αυτό που ονομάζουμε
διασκέδαση, το έργο πρόβαλε μπροστά στα απροστάτευτα βλέμματα όλα αυτά που μας
απασχολούν, ιδιαίτερα στις μέρες μας, όπως η δυνητική απειλή του άλλου ή ακόμα
και ο φόβος του ξεγυμνωμένου μας εαυτού. Με μπεκετικές αναφορές, αλλά και τονισμένα
ποικίλματα από έργα των ανανεωτών του θεάτρου (η φυγή στο παράλογο θύμιζε
Ιονέσκο), κρατούσε σιδηροδέσμιο κάθε θεατή στη θέση του. Εννοείται πως το
προτείνω ανεπιφύλακτα σαν ένα από τα καλύτερα έργα της σεζόν και μπορείτε να το
παρακολουθήσετε μέχρι τα τέλη Μαρτίου. Μην παραλείψετε να προμηθευτείτε το
λεπτομερές πρόγραμμα με πολύτιμα στοιχεία, αλλά και ολόκληρα τα σενάρια από το
«Καβούκι του Ελέφαντα» και το παιδικό «Κοντορεβυθούλα»</span></span></div>
<span style="color: white;"><span style="background-color: black;">
</span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQSERYJlOdw55pzYVMlc4ceY1bBL9ILTEfwMJJXZYIjnAQIBez7jMPv0KIiueayPu0K3tG3elRMg7qZi-ObBUj_pTJl77UsyO4J-AD6Wg6b7_lh-a4EvVD_y44fVenAb4tskSZGz1MJrI/s1600/treno-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQSERYJlOdw55pzYVMlc4ceY1bBL9ILTEfwMJJXZYIjnAQIBez7jMPv0KIiueayPu0K3tG3elRMg7qZi-ObBUj_pTJl77UsyO4J-AD6Wg6b7_lh-a4EvVD_y44fVenAb4tskSZGz1MJrI/s400/treno-1.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPGBm4HwkNuW3B1smCzTtVhJp3K-rvkBLOwYbFRpNPHOf0lvYDVSiIcfXb5fXV0dvwURv0gWR7EfuAjxxvaHaGghh3DH-YK23KVjO39D_ljTpQbiHg_Y2if7BXlNaOHVqQmShEC28dL7U/s1600/541602_4833574592052_2107623191_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPGBm4HwkNuW3B1smCzTtVhJp3K-rvkBLOwYbFRpNPHOf0lvYDVSiIcfXb5fXV0dvwURv0gWR7EfuAjxxvaHaGghh3DH-YK23KVjO39D_ljTpQbiHg_Y2if7BXlNaOHVqQmShEC28dL7U/s400/541602_4833574592052_2107623191_n.jpg" width="400" /></a><span style="color: white;"><span style="background-color: black;">Ο 16<sup>ος</sup> χρόνος που το τρένο θα συνεχίζει να μας
ταξιδεύει, διαφοροποιείται κάπως στον τρόπο λειτουργίας του. Όπως μου είπε η
Τατιάνα Λύγαρη στη συζήτηση που είχαμε, ακόμα πιο έντονα από πέρυσι, θα
προσφέρεται βήμα στο νέο αίμα του θεάτρου και για τρίτη συνεχόμενη χρονιά οι
αποβάθρες θα μετατραπούν σε ένα σκηνικό με πολυποίκιλα θεατρικά και ευφάνταστα
παιχνίδια, σε ένα εναλλακτικό φεστιβάλ που θα μας ταξιδέψει ξανά στις αισθήσεις
</span></span><span style="color: white;"><span style="background-color: black;">και κάθε δρώμενο <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>θα δημιουργεί
μια κατάσταση που θα επεμβαίνει στην ψυχοσύνθεση του θεατή. Αυτός ο μοναδικός χώρος, που μοιάζει να βγήκε από
μυθιστόρημα, ένα πλήρες θέατρο, ένας πολυχώρος της τέχνης στο Ρουφ, αποτελείται
(εκτός από τις θεατρικές σκηνές) από μία ντιζελομηχανή του 1947, ένα εξαιρετικά
καλαίσθητο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Wagon</span> – <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Restaurant</span>, ένα <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Wagon</span> – <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Bar</span> και το αυθεντικό <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Wagon</span> – <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Restaurant</span> του <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Orient</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Express</span>, το οποίο βρίσκεται
στην Ελλάδα και φυσικά αποτελεί μουσειακό «κομμάτι» που έχει κηρυχθεί
διατηρητέο. Το σπάνιο αυτό βαγόνι, αποτελεί το κόσμημα της αμαξοστοιχίας, που
αναπαλαίωσε πλήρως η Τατιάνα Λύγαρη, διατηρώντας όλα τα παλαιά στοιχεία του. Τα <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Wagon</span><span lang="EN-US"> </span>–
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Restaurant</span> και <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Wagon</span> – <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Restaurant</span> του <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Orient</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Express</span><span lang="EN-US"> </span>λειτουργούν
από Πέμπτη έως Κυριακή πριν και μετά τις παραστάσεις. </span></span></div>
</div>
L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7354999256413519383.post-51216173378069999962013-02-28T18:41:00.002+02:002013-03-02T18:09:59.333+02:00Ο θάνατος του Σεβαλιέ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaMzWaV98k5HfwxDGbi23iXbiZ1ynYl4pAy6sysnCBZWqardkuOOAtCckPweBpf-2FSNV9skIKxcS-4lN8OPK-xNTQfm0gekiP3Bwrh1wYPOJ8iKtiwppwSUWr8Yn6CpDhbNB5BA5Jles/s1600/coffin_LMzMH_24702.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="302" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaMzWaV98k5HfwxDGbi23iXbiZ1ynYl4pAy6sysnCBZWqardkuOOAtCckPweBpf-2FSNV9skIKxcS-4lN8OPK-xNTQfm0gekiP3Bwrh1wYPOJ8iKtiwppwSUWr8Yn6CpDhbNB5BA5Jles/s400/coffin_LMzMH_24702.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Λισιέν
Σεβαλιέ ζει στη Νέα Υόρκη. Ζει και στον κίνδυνο. Και όπως συμβαίνει πάντα, όλα
άρχισαν από μια γυναίκα. Ή σχεδόν πάντα. Σε κάθε επικίνδυνη κατάσταση η ύπαρξη
μιας γυναίκας υπερτονίζει τον κίνδυνο που δεν είναι εξαρχής αυταπόδεικτος. Τώρα
τελευταία και κάτι άλλο θηλυκό ήρθε να τονίσει τον ορατό κίνδυνο. Μια ιδέα:
Ένας θάνατος. Ο Λισιέν θέλει να πεθάνει. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
Ο Λισιέν
Σεβαλιέ είναι επιτυχημένος. Θα μπορούσε κάποιος να πει και ευτυχισμένος. Και
πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι δυστυχισμένος, αφού αντί για τσιγάρο καπνίζει
πούρο, αντί για αυτοκίνητο οδηγεί λιμουζίνα, αντί για ψωμί τρώει μπρέτσελ, αντί
για κρασί πίνει σαμπάνια. Ενίοτε τρώει και χαβιάρι. Αυτό το τελευταίο δεν τού
αρέσει πολύ, αλλά είναι αυτό που χρειάζεται για να συμπληρώσει το ελλιπές κάδρο
της πληρότητας. Ωστόσο, ο Λισιέν θέλει να πεθάνει. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
Ο Λισιέν
Σεβαλιέ δεν έχει σύζυγο. Αλλά έχει γυναίκες∙ έχει και σκύλο. Ένα λαμπραντόρ
καλοζωισμένο. Τον Φελίξ. Έχει και παπαγάλο. Μένει σε ένα όμορφο σπίτι, που έχει
και γρασίδι. Διαθέτει και την καλύτερη κοπτική μηχανή για το γρασίδι. Από αυτές
που δεν τραυματίζουν το χόρτο, αλλά το κόβουν προσεκτικά. Αλλά ο Λισιέν θέλει
να πεθάνει. <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36.0pt;">
Παρόλα αυτά ο
θάνατός του πρέπει να είναι βαγκνερικός. Δεν πρόκειται για κάποιον τυχαίο. Ο
θάνατος του Λισιέν Σεβαλιέ πρέπει να είναι κοσμικό γεγονός. Να έχει
πυροτεχνήματα και κύκνους. Ίσως και διπλή ορχήστρα που να παίζει μια οβερτούρα
που να είναι δεικτική της ευτυχίας του. Πώς μπορεί ωστόσο, να έχει ένα τέτοιο
θάνατο στη Νέα Υόρκη; Εκεί το πιθανότερο είναι να πεθάνεις στην <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Wall</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Street</span> μετά από κάποιο καλό
συμβόλαιο. Και ο Λισιέν έχει υπογράψει πολλά τέτοια συμβόλαια που του
εξασφάλισαν πολλά χρήματα. Αλλά θέλει να πεθάνει. Είναι αμετάκλητη η απόφασή
του. Θα ταξιδέψει για να βρει το θάνατο που θέλει. Θα πάει σε κάποιον αμπελώνα
στο Μπορντώ. Εκεί που γεννήθηκε θα γραφτεί το τέλος. Με θέα τις πράσινες
γραμμές του κόκκινου κεχριμπαριού, την ατέρμονη διαδοχή του σήματος
κατατεθέντος του Μπορντώ, ο Λισιέν θα πεθάνει. Αλλά γιατί να το κάνει θα
αναρωτηθεί κανείς; Αφού είναι ευτυχισμένος! Και πράγματι ο Λισιέν Σεβαλιέ είναι
πολύ ευτυχισμένος! Αφού καπνίζει πούρο αντί για τσιγάρο και τόσα άλλα… Αλλά δεν
μπορεί να αντέξει τόση ευτυχία. Στο κάτω – κάτω όταν πεθάνει, το λείψανό του θα
αισθάνεται λιγότερο νεκρό από ένα άλλο που ανήκε σε κάποιον λιγότερο
ευτυχισμένο ή δυστυχισμένο; Τώρα που θα πεθάνει θα δώσει τροφή σε πολλά
σκουλήκια που τα καημένα δεν έχουν συχνά την ευκαιρία να τρώνε ανθρώπους σαν
τον Λισιέν Σεβαλιέ! Δείπνο πολλών αστέρων για τόσο ταπεινά ζωύφια που μόνο και
μόνο τρώγοντάς τον, ανεβαίνουν κατηγορία. Δεν είναι πια σκουλήκια. Είναι τα
σκουλήκια του Λισιέν Σεβαλιέ, αυτού που κατάκτησε τη Νέα Υόρκη και τώρα, το
δικαίωμα του θανάτου.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div>
</div>
L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7354999256413519383.post-63532334730510578402010-11-01T20:35:00.004+02:002010-12-14T19:49:36.666+02:00Ματίλδη, Ματίλδη πόσο δίκιο είχες!...<div style="text-align: justify;">Στην προηγούμενη ανάρτησή μου η Ματίλδη πρότεινε κάτι το οποίο συνειδητοποιώ ότι, αφού δοκιμάστηκε όπως με προέτρεπε η φίλη blogger, απέφερε καρπούς. Τελικά βούτηξα για λίγο στην μοναξιά μου, πράγμα που με έκανε να προσφέρω στον εαυτό μου. Με τις Ε. και Μ. διέκοψα, αν και με τις δύο επικοινωνούμε. Η Ε. αποφάσισε να πάει στη Λειψία για ακόμα ένα ετήσιο σεμινάριο ενώ η Μ. εξακολουθεί να μένει στα πάτρια εδάφη και να συνεχίζει να είναι ένα πραγματικά άψογο πλάσμα. Εν τω μεταξύ, και αφού παρακολούθησα ενα σεμινάριο θεατρικού παιχνιδιού, αυτογνωσίας και αυτοπραγμάτωσης στη Λίμνη Πλαστήρα, γνώρισα εξαίσια πλάσματα του αντίθετου φύλου. Το τι έγινε είναι αδύνατον να το περιγράψω. Άγνωστος μεταξύ αγνώστων, εξαιρουμένων του θείου μου, της συντρόφου του και της κόρης της ένιωθα εντελώς ξένος μέσα σε μία παρέα 45 περίπου ατόμων, όλοι γνωστοί μεταξύ τους. Αλλά χωρίς να αντιληφθώ τελικά τι παιζόταν έγινα εξαιρετικά δημοφιλής σε σημείο που να με παρακαλάνε γύρω στις 10 κοπέλες, χάρμα οφθαλμών, να έρθουν στο δωμάτιό μου (οι πονηρές προτάσεις ήταν μόνο δύο) για να περάσουν ευχάριστα τις μέρες που απέμεναν για να τελειώσει το σεμινάριο. Τελικά με δύο εξ αυτών κάτι παίχτηκε και τελικά έμεινα με τη μία. Αλλά έχω φτάσει σε ένα σημείο που εξετάζω πολύ προσεχτικά πώς σκέφτεται η κάθε κοπέλα και αν καταλάβω ότι ενδέχεται να αντιμετωπίσω προβλήματα που αντιμετώπισα στο άμεσο παρελθόν απομακρύνομαι με βήμα ταχύ. Ελπίζω αυτή που βρίσκεται πλάι μου να μην με απαγοητεύσει. Σας ασπάζομαι...<br /></div>L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-7354999256413519383.post-87704000098127972572010-04-23T22:00:00.007+03:002010-04-23T22:42:52.416+03:00The Turning Point...<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAmVLcYtU8Dw_PR-hGLgtiPFHJHVkqZZ7iqrIRHeoZ2mMtyPwgoR8b5lI3xiuYaRDfnlNpb86SOQ1yksH49ro95xaCj9mt4yWAxt8Baeo6Ld-ps9N126VHl93nXRjQUVRMVo6H7BU4XoQ/s1600/two+women.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 274px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAmVLcYtU8Dw_PR-hGLgtiPFHJHVkqZZ7iqrIRHeoZ2mMtyPwgoR8b5lI3xiuYaRDfnlNpb86SOQ1yksH49ro95xaCj9mt4yWAxt8Baeo6Ld-ps9N126VHl93nXRjQUVRMVo6H7BU4XoQ/s400/two+women.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5463419457527527138" border="0" /></a>...ή κατά το ελληνικότερον "η κρίσιμη καμπή". Ένας τριαντάρης, όπως είμαι εγώ, δύσκολο να πει ότι η κρίσιμη καμπή αρχίζει να φαίνεται στον ορίζοντα. Σε όλους τους τομείς. Εγώ, εντούτοις, πιθανόν αποτελώ εξαίρεση. Σε λίγο αγγίζω τα τριάντα ένα, δεν είμαι πια και τόσο νέος, ο χρόνος δεν μου αρκεί για όλες μου τις ασχολίες, και η δουλειά πάει από το (πολύ) κακό στο χειρότερο. Αν και σε προσωπικό επίπεδο είμαι αρκετά καλά, δεν έχω την πολυτέλεια λόγω έλλειψης διάθεσης, αλλά και χρόνου, να εξετάσω λεπτομερώς, αν τελικά προτιμάω για σύντροφο την Ε. ή την Μ. -καθότι πρώτη φορά αισθάνομαι τόσο μπερδεμένος στο εν λόγω επίπεδο της ζωής μου. Καλλονές αμφότερες (η πρώτη μάλιστα έχει δουλέψει και σαν μοντέλο για την "All About") αγνοούν φυσικά η μία την ύπαρξη της άλλης. Και αν η Ε. βρίσκεται, λόγω ανταλλαγής με το πρόγραμμα Erasmus, στο Gratz δεν παραλείπει ποτέ να με παίρνει τηλέφωνο δύο φορές καθημερινά και να μιλάμε με τις ώρες. Είναι πολύ τρυφερή και εγώ πραγματικά ερωτευμένος μαζί της. Από την άλλη είναι η Μ., μένει στη Γλυφάδα (ελπίζω να μην παρακολουθεί το blog μου, είναι και η ίδια blogger, αλλά αγνώστου διεύθυνσης) μου έκανε ανοιχτό κόρτε και ενέδωσα λόγω μειωμένων αντιστάσεων και καθότι τη φλέρταρα διακριτικά εδώ και μήνες. Ως χαρακτήρας είμαι απόλυτα σταθερός, ωστόσο να που μία άυλη οντότητα εμφανίστηκε και καθορίζει πλέον τη ζωή μου, και μάλιστα με βάση συγκεχυμένες προτιμήσεις. Μεταξύ χοιρινού και κοτόπουλου θα επιλέξω σίγουρα κοτόπουλο. Μεταξύ της Ε. και της Μ. δεν ξέρω ποια είναι το κοτόπουλο για να την επιλέξω. Και τα πράγματα δεν είναι καθόλου αστεία γιατί πραγματικά είμαι σφόδρα ερωτευμένος και με τις δύο. Και ήδη μου τριβελίζει το μυαλό πώς θα τελειώσω την μία από τις δύο σχέσεις τον Σεπτέμβριο, όταν η Ε. επιστρέψει από την Αυστρία. Δεν ξέρω τι να κάνω. Σκεφτόμουν ότι μέχρι τότε έχω καιρό, αλλά αν και οι δύο με ερωτευτούν το ίδιο και εγώ έχω τις ίδιες συγκεχυμένες απόψεις πώς θα το πω είτε στη μία είτε στην άλλη; Βασανίζομαι γιατί αν και η Mae West είπε "When caught between two evils, i generally pick the one i' ve never tried before" εγώ έχω να πω πως unfortunately, i' ve tried both of them...<br /></div>L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-7354999256413519383.post-63893049541366467262009-09-14T22:49:00.004+03:002009-09-14T23:12:14.341+03:00Τζόβενο ετών 85<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCCw7ajDlP26lHEezKpQEukQWDGhnlTjV24Y2af2yokF_8t1rjNfsyzQxuMqUFATgWVejETxtrK9lGCWtxqvA17RdFHlC8WeBDiqmNjlyp1Um_uRq3fshVK8-tQhy4zxSqcLs2z7la9sI/s1600-h/090408-metro.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 421px; height: 248px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCCw7ajDlP26lHEezKpQEukQWDGhnlTjV24Y2af2yokF_8t1rjNfsyzQxuMqUFATgWVejETxtrK9lGCWtxqvA17RdFHlC8WeBDiqmNjlyp1Um_uRq3fshVK8-tQhy4zxSqcLs2z7la9sI/s400/090408-metro.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5381418164667306690" border="0" /></a>Προχθές κυκλοφόρησα μετά από καιρό με το μετρό. Στο σταθμό λοιπόν της Δάφνης και με κατεύθυνση το Σύνταγμα, βρήκα να καθίσω -κάτι σπάνιο- σε μία θέση προς την αντίθετη φορά του συρμού. Αλλά δεν την απόλαυσα πολύ διότι στον επόμενο σταθμό ανέβηκε πολύς κόσμος και προσέφερα τη θέση μου σε έναν γεράκο. Με το που τού είπα "παρακαλώ καθίστε" με κεραυνοβολεί λέγοντάς μου "...νεαρέ εγώ κάνω 300 κοιλιακούς την ημέρα! Ποιος θαρρείς ότι είμαι;" Και πέφτοντας κάτω άρχισε να κάνει κάμψεις (σε λάθος στάση) μετρώντας τις ασθμαίνοντας. Μία κυρία τον ρώτησε γιατί νευρίασε κι αυτός απάντησε ότι δεν θέλουν να τον περνάνε για αδύναμο γεράκο. "Εγώ που με βλέπεις στα νιάτα μου έκανα χίλιους κοιλιακούς και οι γυναίκες μάλωναν για το γραμμωμένο σώμα μου!" συμπλήρωσε με έπαρση. Όλοι μείναμε να κοιτάζουμε ένα παραθέληση γεράκο, έναν φαντασμένο άνθρωπο που δεν συμφωνούσε με τον χρόνο, έναν Ντόριαν Γκρέι μόνο στο μυαλό του. Και αφού φοβηθήκαμε μην μας μείνει στα χέρια, αφού είχε κοκκινίσει από τα νεύρα του, κατέβηκε στον επόμενο σταθμό προς μεγάλη ανακούφιση όλων... <br /></div>L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-7354999256413519383.post-75182185104078964232009-08-03T13:34:00.008+03:002009-08-03T14:05:28.686+03:00Dear Dearest<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="" lang="EL">Προσφάτως η (τουλάχιστον τυπικά) σύζυγός μου μπήκε στο </span>blog<span style="" lang="EL"> μου και διάβασε τον «Δεκάλογο του χωρισμού», μεταξύ άλλων, θεωρώντας ότι κάποια από<span style=""> </span>αυτά που παραθέτω -και συγκεκριμένα τα νούμερα 1 και 3- είναι αναληθή και τη θίγουν. Επειδή αρκετοί γνωστοί μας μπαίνουν στο </span>blog<span style="" lang="EL">, υποσχέθηκα ότι θα παραθέσω και τη δική της θέση. Τα προαναφερθέντα νούμερα θεωρεί ότι δεν ισχύουν οπότε το επισημαίνω.<o:p></o:p></span></p> <div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJZ-VtHiKsU1v76KU9Au0rkyXS5zlgWDLc3aPP_GAASAVFaWNFQkjsWEGxvdPro-bDDCTlZMvjE-qS7Zf9xWBojxjTC7XoRZQ21lP5PRW5lc9xn5gEoUEcMAzsX5ALCb8g35GFYqCHvu4/s1600-h/2607318571_b5fe9c3d96.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 428px; height: 267px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJZ-VtHiKsU1v76KU9Au0rkyXS5zlgWDLc3aPP_GAASAVFaWNFQkjsWEGxvdPro-bDDCTlZMvjE-qS7Zf9xWBojxjTC7XoRZQ21lP5PRW5lc9xn5gEoUEcMAzsX5ALCb8g35GFYqCHvu4/s400/2607318571_b5fe9c3d96.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5365690883128319666" border="0" /></a><span style="" lang="EL">Υ.Γ.: </span>Lover<span style=""> </span>dearest<span style="" lang="EL">, με μερικά τσιγάρα, όταν δεν καπνίζεις, με μερικά ποτήρια αλκοόλ, όταν δεν πίνεις και με συνοδεία απαλής μουσικής υπό το φως δύο κεριών, όλα είναι καλύτερα...<span style=""> </span><o:p></o:p></span></div> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;font-size:12;" lang="EL" ><span style=""> </span><o:p></o:p></span></p><div style="text-align: justify;"> </div>L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-7354999256413519383.post-58927859238418925562009-07-23T22:25:00.013+03:002010-11-15T09:38:56.485+02:00Ο Έκπτωτος Άγγελος<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqHro0aYnA0pjEfiK5lit2Wb5XMBJuC7vIhmQ0cyyG44mmIFQEjO0D4Z2UQewSpQpZ-PbSwhlSkv5h89BT7_Ssbz3h9McHezLHzshoE-W6tVsFDxpBfRpjAshxyPF5YWl9378hLIhq-yw/s1600-h/54angels_wings1.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 420px; height: 293px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqHro0aYnA0pjEfiK5lit2Wb5XMBJuC7vIhmQ0cyyG44mmIFQEjO0D4Z2UQewSpQpZ-PbSwhlSkv5h89BT7_Ssbz3h9McHezLHzshoE-W6tVsFDxpBfRpjAshxyPF5YWl9378hLIhq-yw/s400/54angels_wings1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5361747227921702338" border="0" /></a><span style="line-height: 115%;font-size:100%;" lang="EL">Κάθομαι μπροστά στο παράθυρο ενός γκρίζου δωματίου. Η κουνιστή πολυθρόνα μου έχει αφήσει τα σημάδια της πάνω στο ξύλινο πάτωμα. Τα σχήματα των επίπλων είναι πια ακαθόριστα σημάδια στο άρμα του χρόνου. Κάθομαι μπροστά στο παράθυρο ενός γκρίζου δωματίου. Αγναντεύω την μοβ αιωνιότητα. Έχει χρώμα η αιωνιότητα; Πραγματικά δεν ξέρω. Αλλά μάλλον. Τί είναι πιο αιώνιο από τον θάνατο; Όχι τον θάνατο απέναντι στον Θεό, αλλά τον θάνατο στα μάτια των ανθρώπων. Και ο θάνατος είναι μάλλον μοβ. Σε καμία περίπτωση μαύρος. Το μαύρο περιέχει κι άλλα, ζωντανά χρώματα. Γιατί βιώνω την αιωνιότητα; Είμαι άνθρωπος; Μάλλον είμαι άγγελος ή καλύτερα υπήρξα άγγελος. Τώρα πια είμαι έκπτωτος. Τα φτερά μου είναι κομματιασμένα, αφημένα πρόχειρα σε ένα παλιό τραπέζι και το αίμα στις άκρες τους είναι πια ξεραμένο. Σπανίως τα κοιτάω. Ναι είμαι έκπτωτος. Είμαι έκπτωτος γιατί θέλησα. Και η επιθυμία σε αυτόν τον κόσμο είναι απαγορευμένη. Εάν είσαι άνθρωπος ο θάνατος είναι σίγουρος, εάν είσαι άγγελος η πτώση είναι αναπόφευκτη. Και καταδικασμένος κάθεσαι μπροστά στο παράθυρο ενός γκρίζου δωματίου, πάνω σε μία κουνιστή πολυθρόνα που έχει αφήσει τα σημάδια της στο ξύλινο πάτωμα, τα σχήματα των επίπλων είναι ακαθόριστα σημάδια, αγναντεύεις την μοβ αιωνιότητα και ανατριχιάζεις καθώς νιώθεις τα κομματιασμένα φτερά σου πίσω, πεταμένα σε ένα παλιό τραπέζι.</span><o:p></o:p> Τί είναι χειρότερο; Να είσαι άγγελος αγαπητός ή άγγελος έκπτωτος; Να είσαι δέσμιος ή ελεύθερος; Τι ζητάς περισσότερο; Την φωτεινή αχλή στα μάτια των ανθρώπων ή το έρεβος;<o:p></o:p> Έτρεχα μες στους ουρανούς, έκανα αρμονικούς κύκλους γύρω από ό,τι ένιωθα πως χρειαζόταν προστασία. Δεν το κάνω πια. Και δεν το βλέπουν πια. Και περιέπεσα στη δυσμένειά τους.<o:p></o:p><span style="line-height: 115%;font-size:100%;" lang="EL"> Κάθομαι μπροστά στο παράθυρο ενός γκρίζου δωματίου. Η κουνιστή πολυθρόνα μου έχει αφήσει τα σημάδια της πάνω στο ξύλινο πάτωμα. Τα σχήματα των επίπλων είναι πια ακαθόριστα σημάδια στο άρμα του χρόνου. Κάθομαι μπροστά στο παράθυρο ενός γκρίζου δωματίου. Αγναντεύω την μοβ αιωνιότητα και σκέφτομαι. Πώς δρουν οι άνθρωποι; Με το συναίσθημα ή το πνεύμα; Με την καρδιά ή το μυαλό; Από τι επηρεάζονται οι άγγγελοι; Από την ανάγκη των ανθρώπων ή την ανάγκη των ίδιων να αποκτήσουν κατάλευκα φτερά που μπορεί κάποτε να αναγκαστούν να τα κατακόψουν με λεπίδι και πριόνι; Και να τα παρατηρούν σε μία γωνιά, κουφάρια ενός ένδοξου – στα μάτια των ανθρώπων – παρελθόντος; <o:p></o:p></span>Κάποτε υπήρξα άγγελος. Τώρα δεν το θέλω πια. Μήπως αυτό με κάνει σατανικό στα μάτια των ανθρώπων;<br /></div><div> </div><span style="line-height: 115%;font-size:100%;" lang="EL"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;font-size:100%;" lang="EL">(Διαβάσατε τις πρώτες γραμμές από το τελευταίο μου μυθιστόρημα "Εξομολογήσεις ενός Έκπτωτου Αγγέλου"...)</span></div><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;font-size:12px;" lang="EL"> <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="line-height: 115%;font-size:14px;" lang="EL"><span style="font-family:arial;"></span> <o:p></o:p></span></p><div style="text-align: justify;"> </div>L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-7354999256413519383.post-3694480183065731392009-06-19T01:16:00.013+03:002009-06-19T01:33:15.855+03:00VANESSA BRAVISSIMO!<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo72nkrB9spThOIZ9edAmPHrUyji0JkcjzHg2GBAxvxbumBy_SfGzCiWw34Fui2j443Vl9mB0ob_V9gvA_PgK4CShOQWdvucTIY97QwRVWEszTvqyh7gmojqTvCUuf5kbnKArZWSYf9Zc/s1600-h/trophy.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 317px; height: 312px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo72nkrB9spThOIZ9edAmPHrUyji0JkcjzHg2GBAxvxbumBy_SfGzCiWw34Fui2j443Vl9mB0ob_V9gvA_PgK4CShOQWdvucTIY97QwRVWEszTvqyh7gmojqTvCUuf5kbnKArZWSYf9Zc/s400/trophy.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5348798833927453522" border="0" /></a>Xαίρομαι πολύ που αγαπημένη φίλη του blog μου έλαβε μία διεθνή διάκριση που της αξίζει! Και εις ανώτερα Vanessa! Εύχομαι το βραβείο να έχει εμπορικό αντίκτυπο στο άμεσο μέλλον!<br /></div>L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-7354999256413519383.post-66419008383217145582009-05-27T17:43:00.004+03:002009-05-31T14:50:48.794+03:00O Δεκάλογος του Χωρισμού<div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgicnriJyN6_Tciv1ZRa5rVBLWBOhfAoL1koEln3kcWWStoejldcPMAygO_-qJEsj_re-J8tm9_pmepjHz1-kL6_cTZC4rXaZHz1w28b_d-v4Zv-eTUyAoIG8A4ywKzVLkmZ76Cz_lvIxM/s1600-h/divorce-decree.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5340514506796369426" style="margin: 0px auto 10px; display: block; width: 410px; height: 266px; text-align: center;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgicnriJyN6_Tciv1ZRa5rVBLWBOhfAoL1koEln3kcWWStoejldcPMAygO_-qJEsj_re-J8tm9_pmepjHz1-kL6_cTZC4rXaZHz1w28b_d-v4Zv-eTUyAoIG8A4ywKzVLkmZ76Cz_lvIxM/s400/divorce-decree.jpg" border="0" /></a> <strong>1</strong>. Εκείνη εντοπίζει επουσιώδη προβλήματα στο γάμο (τύπου: κούτες στο πίσω μπαλκόνι που εμποδίζουν το άπλωμα των ρούχων -παρόλο που έχει στη διάθεσή της 2,5 μέτρα και υπολείπονται 50 εκατοστά για να σου σπάσει τα νεύρα). Οπότε σου παραχωρεί το δικαίωμα της ευχαρίστησης να μην σου πλύνει ποτέ ρούχα, να μην τα απλώσει ποτέ και να μην τα σιδερώσει ποτέ!<br />2. Εκείνη αποφασίζει να αναλύσει αυτό το τεράστιο πρόβλημα σε μία αμφιλεγόμενη διαζευγμένη ψυχολόγο, η οποία σε βγάζει διχασμένη προσωπικότητα, σχιζοφρενή, παρανοϊκό και βίαιο μπροστά στη σύζυγο (ασκείς έμμεση βία καθώς λέει) κάτι που απαγορεύεται ρητώς στις συνεδρίες και εμπίπτει στην αρμοδιότητα του ψυχιάτρου. Εσύ παίρνεις χαρτί από ψυχίατρο που σε εξετάζει επί μιάμιση ώρα και σε βγάζει απολύτως υγιή πνευματικά και απόλυτα ισορροπημένο.<br />3. Εκείνη πιστεύει ότι της τσαμπουνά η ενός μηνός επιστήθια φίλη της και όχι ο επί επτά χρόνια σύντροφός της.<br />4. Εκείνη αλλάζει τις απόψεις της για το άτομό σου και υϊοθετεί φράσεις copy-paste της ψυχολόγου της, καθώς και της διανοούμενης Σάντυς Κουτσοσταμάτη και της Ule Erchart και παύει να πιστεύει τα βραβεία που έχεις κερδίσει με αγώνα και ικανότητες. Σε αυτό την οδηγεί η ψυχολόγος λέγοντάς σου στα μούτρα «ούτε εγώ σε πιστεύω» και αναζητούν αμφότερες σφραγίδες και υπογραφές. Τις δείχνεις αλλά (φευ!) δεν αλλάζει η άποψή τους. Λέει στην ψυχολόγο της συνοπτικά την υπόθεση του πρώτου σου βιβλίου και η επιστήμων συμπεραίνει ότι ο σχιζοφρενής ήρωας είσαι εσύ!<br />5. Εκείνη δηλώνει καταπιεσμένη (συμπέρασμα που έβγαλε με τρεις συνεδρίες, αφού η ψυχολόγος προσπάθησε να της αλλάξει γνώμη όταν εκείνη δήλωνε απόλυτα ελεύθερη μαζί σου) και φαντάζεται συνομωσίες πίσω από την πλάτη της.<br />6. Εκείνη φεύγει 4-5 φορές από το σπίτι για να πέσεις στην παγίδα να την καλέσεις πίσω.<br />7. Εκείνη αισθάνεται πολύ κουρασμένη με ένα ωράριο 22 ωρών την εβδομάδα σε δημόσια υπηρεσία (όπερ μεθερμηνευόμενον – λούφα και παραλλαγή).<br />8. Εκείνη εκνευρίζεται που απολύθηκες από εταιρεία που έκλεισε, αν και εσχάτως βρήκες δουλειά 40 ωρών την εβδομάδα και πλέον.<br />9. Εκείνη αγανακτεί με το μουσάκι που άφησες (εκείνη επέμεινε να το αφήσεις), με το μακρύ μαλλί (που εκείνη επέμεινε να αφήσεις) με τα γυαλιά που αγόρασες τελευταία (που εκείνη επέμεινε για αυτό το ζευγάρι, αλλά σε κατηγορεί ότι αλλιώς το θυμόταν!?!)<br />10. Εσύ αποφασίζεις να αφήσεις πίσω σου ό,τι συναισθηματισμούς σε κρατούσαν κοντά της και τη στέλνεις στο πυρ το εξώτερον, κρατάς μόνο τις όμορφες στιγμές και προχωράς (πολύ) παραπέρα.<br /><br />Θυμάστε την οντισιόν για νύφη; Ξεχάστε τον κουμπάρο και βάλτε άλλον στην θέση του...</div>L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.com33tag:blogger.com,1999:blog-7354999256413519383.post-12195483955733793602009-02-26T15:32:00.004+02:002009-03-28T15:52:48.785+02:00Η Καρδιά...Αν όχι το ωραιότερο, ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχω ακούσει. Το αφιερώνω σε όλους.<br /><object width="480" height="295"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/Z5QBtQXe4LY&hl=en&fs=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/Z5QBtQXe4LY&hl=en&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="295"></embed></object>L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-7354999256413519383.post-3151018831393145092009-02-14T19:35:00.004+02:002009-02-14T19:38:49.713+02:00Xρόνια Πολλά!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-fbXtbBVk4il0bhS1rPBlXz5q3TA7Ey-tJPVVdryVEA5JFQK8zzFY_-glqUe20v8V8vFCSfYPIhUm864P4hWp7LRWIimuu4Mhuzcnt0tDVV-fDB-CqtQA2bMLdzG8dTBk5JaSqJjp35s/s1600-h/hearts_600x684.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 421px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-fbXtbBVk4il0bhS1rPBlXz5q3TA7Ey-tJPVVdryVEA5JFQK8zzFY_-glqUe20v8V8vFCSfYPIhUm864P4hWp7LRWIimuu4Mhuzcnt0tDVV-fDB-CqtQA2bMLdzG8dTBk5JaSqJjp35s/s400/hearts_600x684.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5302708490788978946" border="0" /></a>Σε όσους δεν φοβούνται να αγαπούν και να ερωτεύονται! Να αγαπούν και να ερωτεύονται χωρίς συμφέρον και ιδιοτέλεια...L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-7354999256413519383.post-31008187831070868662009-01-24T00:35:00.010+02:002009-01-24T00:43:42.560+02:00Viennalicious!<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0ygApfT4hqDO55wVmspGIxI0dBxlHucDf55qoH52QVfh-2jPKrRtTlMsgtaJ3rBAeaqlBxvRrpSUtIG-ALKrlTpZdhez1qZ3HW4UfLanyapAKgA9Yq_mLIAKvjJ3DHa2P6go1rHLzpjs/s1600-h/mozartkulgen.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 103px; height: 104px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0ygApfT4hqDO55wVmspGIxI0dBxlHucDf55qoH52QVfh-2jPKrRtTlMsgtaJ3rBAeaqlBxvRrpSUtIG-ALKrlTpZdhez1qZ3HW4UfLanyapAKgA9Yq_mLIAKvjJ3DHa2P6go1rHLzpjs/s200/mozartkulgen.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5294622151115023954" border="0" /></a><span style="" lang="EL">Μετά από μήνες απραξίας επιστρέφω δριμύτερος μην περάσει και ο Ιανουάριος και δεν αναρτήσω κάτι καινούργιο. Αυτή η ανάρτηση δεν είναι κάτι εντελώς νέο, αλλά θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου από την Χριστουγεννιάτικη Βιέννη. Φυσικά θα ακολουθήσουν διάφορες φωτογραφίες, αλλά και άλλα σχόλια. Αυτό που αντιμετώπισα ήταν μία κατάφωτη Βιέννη με οργάνωση πέρα από ό,τι έχουμε συνηθίσει και ένα εμπορικό γίγνεσθαι από το οποίο θα έπρεπε να πάρουμε μαθήματα. Σε μία πόλη που βρίθει από μουσεία, γκαλερί και αξιοθέατα που χαρακτηρίζουν μία εποχή που εντοπίζεται κυρίως στον 19<sup>ο</sup> αιώνα και στα τελευταία μέλη της δυναστείας των Αψβούργων (εξαιρώντας φυσικά την χρυσή εποχή της Μαρίας Θηρεσίας), εντύπωση μου προκάλεσε ο τρόπος με τον οποίο εμπορεύεται την ιστορία και την παράδοσή της. Είναι η πόλη, η οποία δεν υπέκυψε στην ξενομανία που χαρακτηρίζει πολλές ευρωπαϊκές πόλεις και χώρες. Τα τρία περισσότερο διαφημιζόμενα προϊόντα της Βιέννης είναι ο Μότσαρτ, η Σίσσι και ο Στράους. Οι Βιεννέζοι κάθε Χριστούγεννα προσπαθούν να σταθούν αντάξιοι της φήμης τους με φιλοξενία και ευγένεια που δεν έχω συνατήσει σε καμία πόλη ή χώρα από όσες έχω επισκεφτεί. Έτσι για να μην πιπιλίζουμε την φράση </span>Famous<span style=""> </span>Greek<span style=""> </span>Hospitality<span style="" lang="EL">. Πρόκειται απλώς για φήμη. Φημη απλώς... </span></div>L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-7354999256413519383.post-55758225241669133502008-11-13T13:40:00.013+02:002008-11-23T12:03:02.773+02:00Do i smell like a birthday cake?<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg25pTGMc_42xtDyIzv8vpR9J_rDZbAKGSW6nNcGt4TXIkfOHOdPiUgPkm4pr6CppFGfQGNuR1CIfqeafKtlhJD_bWr_zNK9qOiCYpPX18kBmwFY_RbXptDhMUbnig8fhZENdolB3CIGkg/s1600-h/cake.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 200px; height: 206px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg25pTGMc_42xtDyIzv8vpR9J_rDZbAKGSW6nNcGt4TXIkfOHOdPiUgPkm4pr6CppFGfQGNuR1CIfqeafKtlhJD_bWr_zNK9qOiCYpPX18kBmwFY_RbXptDhMUbnig8fhZENdolB3CIGkg/s200/cake.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5268109875007729538" border="0" /></a>Εχθές 12 Νοεμβρίου έκλεισα έναν ολόκληρο χρόνο στην μπλογκόσφαιρα, εννοώντας ως ενεργό μέλος (συμμετέχων) και όχι μόνο ως επισκέπτης. Ευχαριστώ θερμά όλους (όλους, όλους!) όσοι με επισκέφτηκαν και αντάλλαξαν μαζί μου σκέψεις, απόψεις και κυρίως, όλους όσοι διαφώνησαν. Με έκαναν να αντιμετωπίσω από διαφορετική σκοπιά κάποια από τα θέματα που διαπραγματεύτηκα σε κάποιες αναρτήσεις. Τα μόνα σχόλια που ίσως θα ήθελα θα ήταν να μου εκφράσετε την προτίμησή σας σε μία ανάρτηση και το λόγο για τον οποίο την επιλέξατε ή ποια μισήσατε. Από όσες θυμάστε. Περιμένω τους αγαπημένους one happy dot, manetarius, faraona, spy, seniorita, 3 parties a day, dynx, celsius33, blogoulis, tovene592, νεράιδα της βροχής, gina, aura, βιολιστή στη στέγη, κασταλία, mahler 76, antoine, nina, pisoglendis, she, akanonisti, houlk, eva stamou, christina, epikuros, alx599, anastasia, meltemi, helena, oblivion, kyzikos, butterfly, madame de la luna, leviathan, ηλιαχτίδα, mairouli, ώρα του τέλους, μάρκο τ, vanessa, δήμητρα, ελευθερία αραβανή, adamantia, naf, lila, σειρήνα, πυγμαλίωνα, φύρδην-μίγδην, ιμμαήλ, αχτίδα, sanity loss era, manos, angel vs life, ανεμοσκορπίσματα, taxitzou, philippa, hamomilaki, neni, aris, toymaker, sloboda, katerina και όλους όσοι διαφεύγουν από την μνήμη μου. Μετά περάστε για τούρτα! :-)<br /></div>L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.com70tag:blogger.com,1999:blog-7354999256413519383.post-56531588973422009102008-10-24T16:28:00.008+03:002008-10-24T16:51:30.528+03:00Tεμαχίζοντας την Καλλίστη...<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2DrDHNiAbhu1-YIGU68T412VTgnpcmAMq1w07UKUlBxIC5yeo54KWn2W_xxefzkyCZ24h6yjbnWDcDGRrLD9kVnh4jj0MWAVib2XKa4k4PJApSsj7_byH3J4w3hRWH-vIUgOc_gIpOBA/s1600-h/sadwoman.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 248px; height: 250px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2DrDHNiAbhu1-YIGU68T412VTgnpcmAMq1w07UKUlBxIC5yeo54KWn2W_xxefzkyCZ24h6yjbnWDcDGRrLD9kVnh4jj0MWAVib2XKa4k4PJApSsj7_byH3J4w3hRWH-vIUgOc_gIpOBA/s320/sadwoman.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5260716847910422306" border="0" /></a>Στο τμήμα της σχολής του Καπ. Πανεπιστημίου που φοιτούσα υπήρχε και μία συμφοιτήτριά μου ονόματι Καλλίστη, η οποία από την αρχή του πρώτου έτους είχε ένα στυλ που θα έλεγα ότι δεν άρμοζε σε άτομα τα οποία επιχειρούν να διευρύνουν τις γνώσεις τους σε πανεπιστημιακό ίδρυμα. Καθόταν άνετη (σε ημικλινή θέση με το ένα πόδι πάνω στο έδρανό της) κατά τη διάρκεια της παράδοσης και σχολίαζε τα πάντα με ειρωνικό ύφος, αντιπαθές σε όλους του φοιτητές που την άκουγαν. Εν ολίγοις δεν άφηνε τίποτα ασχολίαστο. Συχνά με στόμφο, είτε προσέθετε χαμηλόφωνα -αλλά αρκετά δυνατά ώστε να ακουστεί από τους γύρω της- κάποια πληροφορία (η οποία σπανίως ίσχυε) είτε, πάλι με την ίδια ένταση φωνής, ακύρωνε χαμογελώντας με υπεροψία τις χρήσιμες πληροφορίες που μας δίδασκε ο εκάστοτε καθηγητής. Είχε αυτή την κλασική έπαρση που έχουν όλοι οι ημιμαθείς, οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους αρκούντως μορφωμένους και όλους τους άλλους υποδεέστερους και αδαείς. Ήδη από πολύ νωρίς άρχισε να γίνεται ιδιαίτερα ενοχλητική σε σημείο που μία άλλη συμφοιτήτρια τής είπε ότι, αφού τα ήξερε όλα, θα ήταν καλύτερα, απλά να δίνει τα μαθήματα και να μην παρακολουθεί τις παραδόσεις. Αυτή απάντησε με υπεροψία, αλλά καθόλου μεταξύ σοβαρού και αστείου (το πίστευε ακράδαντα), ότι προσέφερε πολύτιμες πληροφορίες σε όλους τους φοιτητές και σε αρκετούς καθηγητές που δεν είχαν μελετήσει πολύ καλά το αντικείμενό τους. Να σημειώσω ότι οι βαθμοί της δεν ξεπερνούσαν ποτέ το 6 και σε ορισμένα μαθήματα το 7, αλλά συνέχιζε να σνομπάρει τους καθηγητές το ίδιο απροκάλυπτα. Πρόσφατα τη συνάντησα στο μετρό και χαιρετηθήκαμε. Με ρώτησε με τι ασχολούμαι, της είπα ότι είμαι από τους τυχερούς που εργάζομαι στο αντικείμενο που ήθελα από τα 10 μου χρόνια και αυτή κούνησε περίλυπη το κεφάλι της. Δεν μου είπε ακριβώς με τι ασχολείται, αλλά κατάλαβα κάπου με πενιχρά έσοδα. Εξάλλου τα ρούχα της μαρτυρούσαν ότι είχε περιέλθει σε μία, αν μη τι άλλο, δύσκολη κατάσταση… Ο νεαρός που φλέρταρε στη σχολή, ούτε που να τη φτύσει τώρα πια, αν και τότε τη ζαχάρωνε. Τη ρώτησα που ζει, μου είπε, και μετά από λίγο μου απεκάλυψε κάτι τραγικό χωρίς να τη ρωτήσω: ότι δεν επικοινωνεί πλέον με τους γονείς της, ισχυριζόμενη ότι αυτοί την οδήγησαν -και ιδιαίτερα ο πατέρας της- στο να έχει υιοθετήσει αυτό το υπεροπτικό ύφος που είχε ήδη από το δημοτικό και που τελικά, μάλλον της προκάλεσε αρκετά δεινά. Η έκφραση του προσώπου της με έκανε να την πιστέψω. Είχε μετατραπεί τώρα πια σε ένα κουβάρι αβεβαιότητας με έλλειψη αυτοπεποίθησης που απείχε σφόδρα από αυτή τη φοιτήτρια που ήξερα από τα πάλαι ποτέ χρόνια της φοιτητικής μου ζωής. Εμβρόντητος και συνειδητοποιώντας την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει, σκέφτηκα ότι σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να ισχύει αυτό που εικάζεται. Ότι την μισή ζωή των παιδιών την καταστρέφουν οι γονείς τους. Ενίοτε και ολόκληρη…</div><span style=""> </span>L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.com53tag:blogger.com,1999:blog-7354999256413519383.post-33420768410976580912008-10-20T14:42:00.005+03:002008-10-20T14:50:33.937+03:00Blog O' Παίγνιον!<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Βλέποντας το blog "Λόγια της Πλώρης" της blogger Anastasias είδα κι ένα πολύ ωραίο blogoπαίχνιδο (για τον τίτλο που φαίνεται περίεργος δεν θα δώσω και λογαριασμό-έτσι μου άρεσε βρε αδερφέ). Λοιπόν επιλέγω ένα ποίημα, έναν πίνακα και ένα ρητό που με εκφράζουν. Ποίημα που λατρεύω είναι ένα απόσπασμα από την "Μπαλάντα της Φυλακής του Reading" του Oscar Wilde και συγκεκριμένα οι δύο τελευταίες στροφές:</p> <div style="text-align: center;"> </div> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><span style="font-style: italic;" lang="EN-US">In Reading gaol by Reading town<br />There is a pit of shame,<br />And in it lies a wretched man<br />Eaten by teeth of flame,<br />In a burning winding-sheet he lies,<br />And his grave has got no name.<br /><br />And there, till Christ call forth the dead,<br />In silence let him lie</span><br /><i style="font-style: italic;"><span style="" lang="EN-US">No need to waste the foolish tear,</span></i><span style="" lang="EN-US"><br /> <i style="font-style: italic;">Or heave the windy sigh:</i><br /> <i style="font-style: italic;">The man had killed the thing he loved,</i><br /> <i><span style="font-style: italic;">And so he had to die.</span><o:p></o:p></i></span></p> <p style="text-align: center;" class="MsoNormal"><span style="" lang="EN-US"><i><span style="font-style: italic;"></span><o:p></o:p></i></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: center;" align="center"><i><!--[if !supportEmptyParas]--> </i><span style="" lang="EN-US"><i><o:p></o:p></i></span></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i><span style="" lang="EN-US"><!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]--><o:p></o:p></span></i>Ο πίνακας που θα επιλέξω είναι ένα φωτογραφικό υπερθέαμα της <span style="" lang="EN-US">blogger</span><span lang="EN-US"> </span><span style="" lang="EN-US">Vanessa</span>, το πύρινο χρώμα του οποίου, μου αποκάλυψε μία μεγάλη, ανεξήγητη και κυρίως, συναισθηματική αλήθεια: </p><div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrOXzp-i5TElcHXzc15-jorNI6YW2vVibRJb4DLovFvJupTUf82UsipLhXxbDAw76wfctZya28feG6Hjvo8BVL_gKbrLW5XJ1RqGc_bF_NZHfkIEKNK2dOzbZpV2Mc_n3rxIWYAXZpaH4/s1600-h/65.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrOXzp-i5TElcHXzc15-jorNI6YW2vVibRJb4DLovFvJupTUf82UsipLhXxbDAw76wfctZya28feG6Hjvo8BVL_gKbrLW5XJ1RqGc_bF_NZHfkIEKNK2dOzbZpV2Mc_n3rxIWYAXZpaH4/s400/65.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5259201222828595298" border="0" /></a>Όσο για το ρητό, αυτό που με εκφράζει είναι το εξής: «Κοροϊδεύει τις ουλές, όποιος δεν γνώρισε τον πόνο της πληγής». Προσκεκλημένοι σε αυτό το διαδικτυακό παιχνίδι είστε, φυσικά, άπαντες.</div>L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.com37tag:blogger.com,1999:blog-7354999256413519383.post-18419781552233751482008-10-13T11:20:00.000+03:002008-10-13T11:21:34.441+03:00Περιπλανήσεις ενός σκυλιού και ενός χάμστερ...<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b>Ι.</b> Περιπλανιέται στα πιο υγρά πλακόστρωτα δρομάκια της πόλης. Αυτή η γκρίζα πόλη δεν έχει σχέση με τους διακοσμημένους τοίχους -από πινελιές χρυσόσκονης- του σπιτιού του. Από το μπαλκόνι -σαν εξώστης διακεκριμένης ζώνης μοιάζει- δεν μπορεί παρά να θαυμάσει την ύπαρξή του, η οποία δεν οφείλει τίποτα στην τύχη, αλλά στην σκληρή εργασία από την οποία απεκόμισε χρήμα και φήμη. Να τώρα που έφτασε η ώρα για να απολαύσει αυτό το κομμάτι ευτυχίας που του αναλογεί (τόσο δίκαια μοιρασμένο) απρόσκοπτος από εξωγενείς θλιβερούς παράγοντες που επιμένουν να τον κάνουν να σκεφτεί και κάποιους άλλους ανθρώπους που τάχα είναι ατυχείς -καλοδουλεμένη η μάσκα δυστυχίας που φορούν-. Δε θα κοιτάξει όμως αυτό το ειρωνικά κατασκευασμένο θέαμα. Μπαίνει μέσα στο σπίτι. Το χαμστεράκι του έχει δύο ώρες να φάει. Πώς μπορεί να ξέχασε την τελευταία δόση τροφής; Και του το είπε ο κτηνίατρος. Πριν πάρει το ζωάκι τα φάρμακά του πρέπει να τρώει διπλή τροφή. Είναι αργά και αύριο έχει πάλι να πάει για δουλειά. Το εξαντλητικό του ωράριο τον έχει τσακίσει.… </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><!--[if !supportEmptyParas]--> <!--[endif]--><o:p></o:p><b>ΙΙ. </b>Περιπλανιέται στα πιο υγρά πλακόστρωτα δρομάκια της πόλης. Αυτή η γκρίζα πόλη είναι το αφιλόξενο σπίτι του. Από το εγκαταλελειμμένο παγκάκι που κοιμάται<span style=""> </span>-σαν λείψανο προϊστορικού ζώου μοιάζει- δεν μπορεί παρά να σκεφτεί ότι η μαραζωμένη του ύπαρξη θα μπορούσε να έχει διαφορετική κατάληξη. Να απολαμβάνει ένα μικρό σπίτι, να έχει το δικό του κομμάτι ευτυχίας. Να τώρα που έφτασε η ώρα για να σκεφτεί ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και πολύ χειρότερα. Να μην είναι υγιής, να τον κλωτσάνε περαστικοί ή παιδιά να του πετάνε πέτρες. Δε θα κοιτάξει όμως αυτό το ειρωνικά κατασκευασμένο θέαμα. Στα μάτια του ο κόσμος είναι καλύτερος. Το σκυλάκι του, η παρέα του έχει δύο μέρες να βρει κάτι στα σκουπίδια. Το «αφεντικό» μοιράζει μία ξερή φέτα ψωμί στα δύο. Πάλι το σκυλί θα κοιμηθεί στα πόδια του. Αύριο ξημερώνει μία όμορφη μέρα και για τους δύο. Θα περιπλανηθούν για να βρουν πάλι κάτι να φάνε. Κοιμούνται κι αυτοί κάτω από τον ίδιο ουρανό όπως και αυτός ο κύριος με το αυστηρό ύφος που αποφεύγει να τους κοιτάξει. Αυτός με το κασμιρένιο παλτό και το κλουβάκι με το μικρό χάμστερ. Αυτό το χάμστερ πρέπει να είναι άρρωστο τελικά. Αλλά ευτυχώς το φάρμακό του είναι στο σπίτι… <b><o:p></o:p></b></p>L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-7354999256413519383.post-82458491030356178712008-10-07T09:50:00.015+03:002008-10-07T10:37:46.823+03:00Το σπίτι των πνευμάτων!<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFIx5sw34t-XncXIsmCSBHvJyaMjRt5sKr2uDB5ZiRhCaPqSZ4bxwuOFNsZcCkJ_hwMANmsNpycyrLQ3p1iWWPLvfO4VvNPqN0cO21JWTmNIlUUm1dhGdIEBpwI21eFqjIsOPaTOOH6xU/s1600-h/ghosts_0001.JPG"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 202px; height: 146px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFIx5sw34t-XncXIsmCSBHvJyaMjRt5sKr2uDB5ZiRhCaPqSZ4bxwuOFNsZcCkJ_hwMANmsNpycyrLQ3p1iWWPLvfO4VvNPqN0cO21JWTmNIlUUm1dhGdIEBpwI21eFqjIsOPaTOOH6xU/s200/ghosts_0001.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5254310436436032690" border="0" /></a><span style="font-style: italic;">- Πάλι σου έδωσα θέμα για το blog</span>, δήλωσε η σύζυγος του αισθητιστή κατά τη διάρκεια που ψάχναμε να βρούμε ποιος τελικά έβαλε δύο πλαστικά κυπελλάκια τα οποία περιείχαν σοκολάτα στα σκουπίδια και όχι στην ανακύκλωση! Λοιπόν, για να σας δώσω να καταλάβετε είμαστε ένα ζεύγος με οικολογική συνείδηση, οπότε το να βρούμε στα σκουπίδια μας πλαστικό, γυαλί, αλουμίνιο, χαρτί και ό,τι άλλο ανακυκλώνεται (και μάλιστα πλυμένα όπως αρμόζει) αποτελεί θέμα προς συζήτηση (την περίπτωση καβγά δεν την εξετάζουμε καθόλου). Πολύ πριν γνωρίσω την σύζυγο είχα αναπτύξει μία έντονη οικολογική δραστηριότητα και κοντά σε μένα υιοθέτησε αυτή την στάση. Οπότε για να φτάσω και στο προκείμενο, προχθές βρίσκει τα δύο πλαστικά προαναφερθέντα κυπελλάκια όχι στο χώρο που έχουμε για την ανακύκλωση, αλλά εκεί που πετάμε ό,τι δεν ανακυκλώνεται. Μου λέει λοιπόν <span style="font-style: italic;">"μου λες να μην ξεχνιέμαι και ό,τι ανακυκλώνεται να το βάζω στην σακούλα ανακύκλωσης, αλλά εσύ πέταξες αυτά τα κυπελλάκια στη σακούλα των σκουπιδιών"! </span>Εγώ μιλούσα στο τηλέφωνο και δεν μπόρεσα να αντιδράσω, αλλά μόλις το έκλεισα άρχισα να διαμαρτύρομαι. Της είπα ότι αυτά τα κυπελλάκια τα είχαμε στο σπίτι πριν δύο εβδομάδες. Από τότε λοιπόν δεν τα είχα δει και αυτή να ορκίζεται ότι δεν τα πέταξε. Της λέω ότι δεν υπάρχει περίπτωση, το έκανε και δεν το θυμάται (είχα λόγο να το υποστηρίξω διότι όταν ξυπνήσει θέλει λίγο χρόνο μέχρι να επανέλθει πλήρως και να θυμάται τι έχει κάνει αμέσως μετά τον ύπνο, σε αντίθεση με εμένα που ό,τι και να μου πει -ακόμα και στον ύπνο- το θυμάμαι λεπτομερώς όταν ξυπνήσω και φυσικά απαντάω κανονικά ακόμα και όταν κοιμάμαι). Ανακαλεί λοιπόν στο μυαλό της τις κινήσεις που έκανε όταν ξύπνησε και το αποτέλεσμα ήταν να ισχυρίζεται ότι τελικά δεν το έκανε. Το πρόβλημα πέρασε σε άλλη φάση. Δεν ήταν τα δύο κύπελλα που δεν είχαν τον προορισμό που έπρεπε να έχουν αφού χρησιμοποιηθούν, αλλά τελικά ποιος το έκανε. Ένα ζεύγος είναι σε αυτό το διαμέρισμα, ένας από τους δύο το έκανε! Τα πράγματα ήταν προφανή! Η σύζυγός μου είναι απολύτως ειλικρινής και ιδιαίτερα σε τέτοιο θέμα δεν υπήρχε περίπτωση να πει ψέματα. Ποιος το έκανε λοιπόν; Κάποιο φάντασμα! Εδώ το φάντασμα, εκεί το φάντασμα πού είναι το φάντασμα; Πουθενά! Τι να κάνουμε "μπου" για να μας περάσει για δικό του, τι να ρωτάμε "υπάρχει κανένα φάντασμα εδώ, το ζητάνε στο τηλέφωνο", τι να λέμε "έχετε μήνυμα για συνάθροιση πνευμάτων και χρειάζονται την υπογραφή σας για την άδεια συμμετοχής στο συμπόσιο" τίποτα! Άφαντο το αναθεματισμένο! Δεν είναι δυνατόν λέω! Εδώ στο "Τhe others" είχαν πήξει στο αερικό εμείς δεν έχουμε τίποτα, έστω ένα τοσοδούλι ξωτικό; Δεν μπορούσε να το χωρέσει το μυαλό μου! Δεν το ανέχομαι! Τόσο αδιάφοροι είμαστε; Δεν προκαλούμε ούτε ένα πνεύμα; Τίποτα. Τελικά σκεφτήκαμε ότι μάλλον αυτά τα κυπελλάκια τα είχαμε βάλει στη σακούλα, την φυλάξαμε εκεί που τις τοποθετούμε για μελλοντική χρήση, δεν προσέξαμε το περιεχόμενό της και όταν την βάλαμε ως αχρησιμοποίητη για σκουπίδια, είδαμε τα κυπελλάκια μέσα και θεωρήσαμε ότι ο άλλος τα είχε βάλει εκείνη την ώρα!<br /></div>L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.com42tag:blogger.com,1999:blog-7354999256413519383.post-59459912430073690412008-09-29T10:38:00.004+03:002008-10-02T13:45:14.904+03:00Face it, she' s Madonna!<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhxtPF88pot6caxcRM63AKmFWSx2HHsCX6FMGPbpy96RVJpkT1zaZZgbaxxi6ijpSqq_foD17W0vU6sx42UZcVgC0eL6L6C9AujrG-zm6MCYitRG-tLl1W5cC1f53QpE2-vL3G9A3l2Ig/s1600-h/madonna.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 411px; height: 252px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhxtPF88pot6caxcRM63AKmFWSx2HHsCX6FMGPbpy96RVJpkT1zaZZgbaxxi6ijpSqq_foD17W0vU6sx42UZcVgC0eL6L6C9AujrG-zm6MCYitRG-tLl1W5cC1f53QpE2-vL3G9A3l2Ig/s400/madonna.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5251354405775800258" border="0" /></a>Aυτό που συνέβη στις 27 Σεπτεμβρίου είναι κάτι που χαράκτηκε στην μνήμη όλων όσοι το παρακολούθησαν. Η αειθαλής pop star, η ιερόδουλη της μουσικής που λατρεύεται σαν άυλη οντότητα και ακούει στο όνομα της θεομήτορος μπορεί να θεωρηθεί το Νο.1 εξαγώγιμο προϊόν της Αγγλίας (πλέον). Η Ελλάδα για πρώτη φορά πιάστηκε απροετοίμαστη στο να έχει την ικανότητα να αντιμετωπίσει το άρτια εικαστικό αποτέλεσμα μίας τόσο εξωπραγματικής συναυλίας. Σας το λέει ένας άνθρωπος που παρακολούθησε μία τεράστια συναυλία της Celine Dion στο Wembley με 110.000 θεατές και άλλα ανάλογα θεάματα στο εξωτερικό. Όταν πας να δεις μία συναυλία και, αφού έχεις πληρώσει ένα αρκετά μεγάλο ποσό, λαμβάνεις υπόψιν σου και τη φωνή του καλλιτέχνη. Και ας μη γελιόμαστε. Η Μαdonna δεν διαθέτει ούτε την θεία φωνή της Celine Dion, ούτε την κέλτικη μαγεία της Enya, ούτε την μυθική χροιά της Loreena McKennitt. Aλλά έχει αυτή την εξωπραγματική (αν και λιλιπούτεια) παρουσία ενός αεικίνητου πλάσματος που ενισχύεται από την άρτια τεχνολογική υποστήριξη που αγγίζει την τελειότητα. Η συναυλία στο Ο.Α.Κ.Α. είναι ό,τι πιο εντυπωσιακό έχω δει στη ζωή μου χωρίς να γίνεται κιτς. Αμφιβάλλω εάν θα μπορέσει ο αμφιβληστροειδής μου να αντέξει ένα ανάλογο υπερθέαμα. Σε μία σκηνή που εκατέρωθεν υπήρχαν δύο γιγάντια "M" από ασημί ύφασμα, η θεά Madonna έδωσε τον καλύτερο εαυτό της. Η ενέργειά της ήταν απίστευτη, η φωνή της καλύτερη από ό,τι την περίμενα και το show πραγματικά απερίγραπτο. Η έναρξη ήταν μαγευτική, οι χορογραφίες άρτιες, κάποια highlights (όταν για παράδειγμα χτυπούσε τους "εαυτούς" τού παρελθόντος της στο "She' s not me") ήταν ευρηματικά και κάποιες διασκευές (όπως το "La isla bonitia" και το "Vogue") δεν απογοήτευσαν ούτε στο ελάχιστο. Μάλλον το αντίθετο συνέβη. Με όλα αυτά υπόψιν, κάποιοι Έλληνες, που το παίζουν Ιερείς της πολυπραγμοσύνης και της πνευματικής μέθεξης και οι οποίοι κραδαίνουν το σπαθί τους στο άρμα της καλλιτεχνικής δόξας, δήλωσαν ότι απογοητεύτηκαν γιατί πήγαν τάχα για ένα και μοναδικό τραγούδι (εν προκειμένω το "Frozen") που τελικά δεν ακούστηκε. Πώς μπορούν κάποιοι να έχουν τόσο επηρμένες απόψεις που τους μετατρέπουν σε γραφικές φιγούρες της ελληνικής πραγματικότητας; Αλλά όταν η Eurovision πλησιάζει θυμούνται την επική τους ερμηνεία στο "ντο φα φα φα, σολ φα σολα φα μι ντο σι μι μι μι"! Και δεν είναι οι μόνοι. Κάποιοι ανταποκριτές του Star που παρακολούθησαν την συναυλία δήλωσαν ότι το "4 minutes" το είπε playback. Λάθος! Μόνο ο Justin Timberlake ακουγόταν playback. Ήταν εύκολο να το διαπιστώσει κανείς, αφού η χροιά της φωνής της τραγουδίστριας στη συναυλία δεν είχε καμία σχέση με τη χροιά της φωνής της στο video clip. Μπορεί να ακούστηκαν περίπου 3 playback και κάποια (ίσως) overvoice, αλλά αυτό δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Αυτό που είδα ήταν πολύ ανώτερο των προσδοκιών μου. Εξάλλου η επαφή της με το ελληνικό κοινό ήταν πολύ καλή. Στην Αγγλία την κατηγορούσαν γιατί δεν είπε "Hello London" και δεν ξαναβγήκε όταν την καλούσαν ξανά στην σκηνή. Τι περίμεναν παραπάνω; Την Madonna να ίπταται; Hey Guys! Face it! She's Madonna!<br /></div>L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.com46tag:blogger.com,1999:blog-7354999256413519383.post-41032593988443439922008-09-23T13:32:00.007+03:002008-09-24T14:25:11.534+03:00Just another new flirt!<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPORsY4Sx1K8pyno8SgroPHYCT_MOVtWWcgXuZep9lXCqYjqpbY9yzzXdTzxLd5OBnoFm1C7JFzkDQs_3tZ2Od4a2R_2n1ip7viuWkQ-RDqGfSGyV4zi29dEZ8JGgVQ7GRUVefGFr_qtE/s1600-h/flirt.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPORsY4Sx1K8pyno8SgroPHYCT_MOVtWWcgXuZep9lXCqYjqpbY9yzzXdTzxLd5OBnoFm1C7JFzkDQs_3tZ2Od4a2R_2n1ip7viuWkQ-RDqGfSGyV4zi29dEZ8JGgVQ7GRUVefGFr_qtE/s400/flirt.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5249164267810059410" border="0" /></a><span style="font-weight: bold;">-Τηλέφωνο:</span> Ντριν!<br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Ποιός να είναι τώρα;<br /><span style="font-weight: bold;">-Τηλέφωνο:</span> Ντριιιιιν!<br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Κοίτα που επιμένει!<br /><span style="font-weight: bold;">-Τηλέφωνο:</span> Ντριιιιιιιιιιιν!<br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Παρακαλώ;<br /><span style="font-weight: bold;">-Τηλέφωνο:</span> <span style="font-style: italic;">Έλα ρε συ!</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Ποιός είναι;<br /><span style="font-weight: bold;">-Τηλέφωνο:</span> <span style="font-style: italic;">Έλα ρε ο Σ.</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Έλα ρε τι κάνεις; Προβληματισμένος ακούγεσαι...<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.: </span><span style="font-style: italic;">Επειδή έχω πρόβλημα.</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Τί πρόβλημα;<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.: </span><span style="font-style: italic;">Μία καινούργια κοπέλα με φλερτάρει επίμονα στο γραφείο!</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Όμορφη;<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.:</span> <span style="font-style: italic;">Κάτια Ζυγούλη!</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Προ εγκυμοσύνης;<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.: </span><span style="font-style: italic;">Μη με δουλεύεις!</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Τι να μη σε δουλεύω, το πρόβλημα ποιό είναι; Τι στέφανα θα διαλέξεις;<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.:</span> <span style="font-style: italic;">Δεν είναι και πολύ έξυπνη!</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Εξισώσεις θα λύνετε; Τώρα, εάν τη θέλεις για μέλλουσα σύζυγο είναι πρόβλημα, αν τη θέλεις για να ξεπεράσεις την Νία είναι η ιδανική!<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.:</span> <span style="font-style: italic;">Δεν μπορώ σου λέω, θα πει καμιά μαλακία και θα με ξενερώσει.</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ: </span> Ε, καλά μην την ρωτήσεις την άποψή της για τον μεταμοντερνισμό! Τέλος πάντων πώς κατάλαβες ότι σε φλερτάρει;<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.: </span><span style="font-style: italic;">Με γλυκοκοίταζε και μετά ήρθε και μου μίλησε...</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ: </span>Τί σου είπε;<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.:</span> <span style="font-style: italic;">Με ρώτησε τι ζώδιο είμαι...</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Ωχ! Και εσύ τί είπες;<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.: </span><span style="font-style: italic;">Τί να πω; Ιχθείς!</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Δεν εννοώ αυτό! Μετά τι σου είπε;<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.: </span><span style="font-style: italic;">Με ρώτησε με τι ωροσκόπο...</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Ωχ, ωχ! Καλά η Παγιατάκη είναι; Και τι έγινε μετά;<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.: </span><span style="font-style: italic;">Ψέλισσα "δεν ξέρω".</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Και τί σου είπε;<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.:</span> <span style="font-style: italic;">"Κάτσε να στον βρω"!</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ: </span>Και;<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.:</span> <span style="font-style: italic;">Τον βρήκε. Έχω ωροσκόπο Τοξότη!</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Καλά με δουλεύεις;<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.:</span> <span style="font-style: italic;">Σου λέω έχω κολλήσει. Είναι μεγάλο βούρλο. Βαλτωμένο μυαλό! Να το προχωρήσω;</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Τώρα τί να σου πω; Εγώ θα την σούταρα με την πρώτη της ερώτηση. Είναι τρόπος για να φλερτάρεις αυτός;<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.:</span> <span style="font-style: italic;">Αυτό σκέφτομαι κι εγώ...</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Μετά τί σου είπε;<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.:</span> <span style="font-style: italic;">"Ευτυχώς ταιριάζουμε"!</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ: </span>Ησύχασα τώρα! Τί είπες εσύ;<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.: </span><span style="font-style: italic;">Τη ρώτησα από πού είναι...</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Από πού είναι;<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.:</span> <span style="font-style: italic;">Μου είπε "από το σπίτι μου εδώ πιο κάτω"!</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Ωχ, ωχ, ωχ!<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.: </span><span style="font-style: italic;">Τι να κάνω;</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Σύμφωνα με ένα πρόχειρο υπολογισμό μπορώ να σου πω ότι πρόκειται για ένα νέο είδος, το οποίο ανήκει στην ίδια συνομοταξία με την Άννα-Μαρία Λογοθέτη και την Στέλλα Μπεζεντάκου: "Θέλεις τραλαλά, θέλω τραλαλό!"<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.:</span> <span style="font-style: italic;">Πάντως είναι εκρηκτική γκόμενα!</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ: </span>Και τί σκέφτεσαι;<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.:</span> <span style="font-style: italic;">Άστα έχω μπλέξει. Είμαι κολλημένος και με την Νία...</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Τον κουμπάρο μου μού θυμίζεις. Αλλά τουλάχιστον αυτός το ξεπέρασε γιατί βρήκε ιδανική περίπτωση!<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.:</span> <span style="font-style: italic;">Τί να κάνω;</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Μία λύση υπάρχει. Χρησιμοποίησέ την για αντιπερισπασμό και βγάλε την έξω στο "Villa Mercedes" πού βγαίνει και η Νία.<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.: </span><span style="font-style: italic;">Ρε συ τρελλάθηκες; Να την ξανακερδίσω θέλω όχι να την χάσω δια παντός! Άσε που αν πετάξει καμία ατάκα η καινούργια θα με θεωρήσει εντελώς μαλάκα που τα έμπλεξα μαζί της!</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Φαντάζομαι πως η Νία δεν θα νομίσει ότι την πήρες για βοηθό στο γραφείο! Παρεμπιπτόντως, πώς την λένε;<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.: </span><span style="font-style: italic;">Ανθούλα. Δηλαδή Υακίνθη την λένε, αλλά όλοι στο γραφείο την λέμε Ανθούλα. Αυτή μας το ζήτησε δηλαδή...</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ: </span> Λοιπόν πολύ θέλω να τη γνωρίσω! Πες της να πάμε σινεμά να δούμε Dreyer! Χαχαχα!<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.:</span> <span style="font-style: italic;">Με τον πόνο μου παίζεις; Ξέρεις, μου πρότεινε να πάμε να δούμε το "Ζόχαν"!</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Δεν το βουλώνει τουλάχιστον!<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.: </span><span style="font-style: italic;">Μιλάμε για περιπτωσάρα. IQ υπό του μηδενός. Προχθές με ρώτησε εάν το κοτόπουλο που τρώει στο διάλειμμα υπάρχει περίπτωση να είναι μεταλλαγμένο...</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Και πού είναι το πρόβλημα;<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.:</span> <span style="font-style: italic;">Έτρωγε μπριζόλα!</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ</span>: Με δουλεύεις!<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.: </span><span style="font-style: italic;">Δεν κάνω πλάκα, στο ορκίζομαι!</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Λοιπόν, εγώ λέω να τα φτιάξετε για λίγο, και εάν τη βαρεθείς φύτεψέ τη σε καμιά γλάστρα. Κανένας δε θα καταλάβει τη διαφορά.<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.:</span> <span style="font-style: italic;">Εν τω μεταξύ θέλει να γνωρίσει και τους φίλους μου.</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Κοίτα που ξαφνικά θα κόψω φιλίες μαζί σου... Πες της ότι έχεις σχέση εάν δεν σε ενδιαφέρει.<br /><span style="font-weight: bold;">-Σ.:</span> <span style="font-style: italic;">Καλά τα λέμε αύριο...</span><br /><span style="font-weight: bold;">-Εγώ:</span> Άντε ρε, γεια και υπομονή!<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Επόμενη μέρα:</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;">Σ. με 2 SMS:</span> "Ξέρεις της είπα ότι έχω σχέση και μου έκανε σκηνή! Με ρώτησε τι παραπάνω έχει αυτή από εμένα και της είπα "μυαλό". Με έβρισε και δεν μου ξαναμίλησε!"<br /><span style="font-weight: bold;">Εγώ με SMS:</span> "Μήπως τελικά έτσι είναι καλύτερα;"<br /><span style="font-weight: bold;">Σ. με SMS:</span> "Ευτυχώς γλίτωσα από την μαλάκω! Με την Νία τί θα κάνω;..."</div>L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.com50tag:blogger.com,1999:blog-7354999256413519383.post-74843582491782260652008-09-16T10:22:00.020+03:002008-09-24T12:25:32.025+03:00Πώς να γίνεις Σάρα Πέλιν από Σάρα Πέλιν;<div style="text-align: justify;">Πώς να μεταμορφωθείς από Σάρα Πέλιν (νικήτρια Αλάσκας στα διάσημα καλλιστεία "Μις Αλάσκα") σε Σάρα Πέλιν (Σοβαρή, Δυναμική, Φεμινίστρια, Ρεμπουπλικάνα, Μάνα-Μητέρα-Μαμά, Οικογενειάρχης, Χριστιανή, Συντηρητική, Υποψήφια Αντιπρόεδρος των Η.Π.Α. 2008); Παρακάτω παραθέτουμε σε όλες τις γυναίκες, οι οποίες θέλουν να επιτύχουν στην καριέρα που θα επιλέξουν, δέκα απλά βήματα για να γίνουν σωστές καριερίστες. Στην υπερεπιτυχημένη και δημοφιλή λίστα για τα βήματα που έπρεπε να ακολουθήσουν οι άνδρες που ήθελαν να έχουν την επιτυχημένη πορεία του Τζορτζ Μπους Τζούνιορ (Μπους πρόεδρος: Ηλίθιος Πρόεδρος / Μπους προ προεδρίας: Ηλίθιος) ήρθε η ώρα να ακολουθήσουν οι γυναίκες. Ομολογουμένως η συναταγή για τον Μπους περιελάμβανε ένα μόνο βήμα, η τακτική ωστόσο, για τη Σάρα Πέλιν είναι πιο σύνθετη. Πάρτε χαρτί και στυλό και σημειώστε!<br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-weight: bold;">1. </span>Πετάς ό,τι ξέκωλο φορούσες για να σε ψηφίσει ο μοναδικός κριτής της διοργάνωσης "Μις Αλάσκα". Πετιούνται και τα ροζ μπλουζάκια με τις σπιρτόζικες ατάκες, τις εμπνευσμένες από το βλαχοαμερικανικό πνεύμα.<br /><span style="font-weight: bold;">2.</span> Φοράς ένα μονόχρωμο ταγιέρ, όσο το δυνατόν πιο σοβαρό, μαζεύεις τα μαλλιά σε κότσο, γίνεσαι διοπτροφόρος πρεσβυωπίας (ου γαρ έρχεται μόνον) και υιοθετείς ένα απειλητικό χαμόγελο τύπου Φρέντι Κρούγκερ. Το παλιό αυθόρμητο καλύτερα να το ξεχάσεις.<br /><span style="font-weight: bold;">3.</span> Παντρεύεσαι ένα ανδρείκελο, αραδιάζεις μία στάνη παιδιά, τα στήνεις δίπλα σου (εσύ μπροστά) και βγάζετε φωτογραφία (τύπου αμερικανικής διαφήμισης: κορν φλέικς και χαμόγελα μέχρι τα αυτιά).<br /><span style="font-weight: bold;">4.</span> Δηλώνεις "Μάνα στο Σταυρό του Πόνου, Πατριώτισα και Αμερικανίδα Χριστιανή" (όπου Αμερικανίδα Χριστιανή σημειώστε: κατά της άμβλωσης και των ομοφυλόφιλων, υπέρ της οπλοκατοχής και του ανελέητου κυνηγιού σε άγρια ζώα).<br /><span style="font-weight: bold;">5.</span> Δίνεις 150 δολάρια σε όποιον πατριώτη σκοτώσει λύκο στην Αλάσκα.<br /><span style="font-weight: bold;">6.</span> Θεωρείς γελοίο (σκας κι ένα χαμόγελο προαιρετικά) το γεγονός ότι θεωρούν τις πολικές αρκούδες προστατευόμενο είδος τη στιγμή που είσαι επιφανές μέλος των οικολόγων.<br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-weight: bold;">7.</span> Γίνεσαι μητέρα για πέμπτη φορά με σπάνιο τρόπο. Μέχρι τώρα δύο τρόποι υπήρχαν για να γίνεις μητέρα. Ο ένας ήταν με τον κρίνο. Τώρα ευφευρέθηκε ο τρόπος Σάρα Πέλιν. Καλύπτεις το σκάνδαλο της 17χρονης εγκυμονούσας κόρης σου (προαιρετικά φώναζέ την Μπρίστολ), παίρνεις λίγα κιλά και φέρνεις στον κόσμο ένα νέο μέλος που θα μεγαλώνει μπερδεύοντας τις έννοιες μαμά, γιαγιά και αδερφή. Το μπέρδεμα είναι υποχρεωτικό.<br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-weight: bold;">8.</span> Ξεχνάς το εύθραυστο περιβάλλον της Αλάσκας και ως Αμερικανίδα οικολόγος υποστηρίζεις την άντληση πετρελαίου (κάποτε πρότεινες τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας).<br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-weight: bold;">9. </span>Το παίζεις έκπληκτη βγάζοντας άναρθρες κραυγές (aaaah!, οοοh!, οh dear, oh my!) όταν ο ΜακΚέιν σε χρίζει "Αμερικανίδα Αντιπρόεδρο", ωστόσο είσαι άξια του τίτλου μόνο εάν κερδίσεις τους απογοητευμένους ψηφοφόρους της Χίλαρι.<br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-weight: bold;">10.</span> Βγαίνεις πριν από τον ΜακΚέιν στις πίστες για να θερμάνεις το κλίμα, μην ξεχνάς το χαμόγελο-πρέπει να το βλέπει και ο τελευταίος πληρωμένος κομπάρσος-και αγαπάς όλο τον κόσμο, εκτός από τον Ομπάμα και τους τρομοκράτες (όχι σου είπα δεν είναι αυτός ο καραφλός που κυνηγάει τον Μπαγκς Μπάνι! Όχι ούτε η κακιά μάγισσα στην Μπάρμπι Ραπουνζέλ!) Αν τα καταφέρεις σου αξίζουν θερμά...<br /></div><br /><div style="text-align: justify;">...συγχαρητήρια! Από έτσι:<br /></div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSk5redG0EcqkV8dL7LlXMrx0qL8cCdSK708boaZLnZ8mKRwR61wVK7CMjy7Pkn7tAtpJKf3HV4f11jFKgD5Jx0XvMHyO5XD1NOO3BCJaZf6jOJVOz2AVDpeMZJuliTnbc1wya25RO2Wk/s1600-h/palin3_6154a.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 316px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSk5redG0EcqkV8dL7LlXMrx0qL8cCdSK708boaZLnZ8mKRwR61wVK7CMjy7Pkn7tAtpJKf3HV4f11jFKgD5Jx0XvMHyO5XD1NOO3BCJaZf6jOJVOz2AVDpeMZJuliTnbc1wya25RO2Wk/s400/palin3_6154a.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5246525996025951858" border="0" /></a>έγινες έτσι:<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhptrSNH91GLari4Y-r1CKTyPr_Dlfq77eXY10bpNdbRbqVo4HiKJ8kYVj7gRi6W3JPMU0lpz4rRt0e14Rz-nIGTMcFMq886vokHYsF2ohnF1WP4OmvNbqdCMvZbNwNsOKQikNdUVJphb0/s1600-h/Gov-Palin-2006_Official.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhptrSNH91GLari4Y-r1CKTyPr_Dlfq77eXY10bpNdbRbqVo4HiKJ8kYVj7gRi6W3JPMU0lpz4rRt0e14Rz-nIGTMcFMq886vokHYsF2ohnF1WP4OmvNbqdCMvZbNwNsOKQikNdUVJphb0/s400/Gov-Palin-2006_Official.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5246526328178988018" border="0" /></a>L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.com43tag:blogger.com,1999:blog-7354999256413519383.post-4764025433859861872008-09-12T12:09:00.007+03:002008-09-12T14:13:53.863+03:00Ι LOVE YOU! JE T' AIME! TI AMO! ΣΕ ΑΓΑΠΩ!...<div style="text-align: justify;">Πριν λίγο είχα μία συζήτηση με έναν γνωστό μου, ο οποίος μου είπε ότι δεν είναι σωστό απέναντι στους bloggers να γράφω για τη γυναίκα μου. "Τι ενδιαφέρει αυτούς για τη γυναίκα σου; Το blog υπάρχει για να εκφέρεις διάφορες απόψεις". Ωστόσο, ο φίλτατος Spy λέει ότι η απόλυτη δημοκρατία σε ένα blog δεν είναι και τόσο καλή. Επειδή λοιπόν συμφωνώ με τον τελευταίο να που αφιερώνω ένα βιντεάκι στην πολυαγαπημένη μου Νηρηίδα...<br /></div><object height="344" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/CR3hg452VGc&hl=en&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><embed src="http://www.youtube.com/v/CR3hg452VGc&hl=en&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" height="344" width="425"></embed></object>L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.com35tag:blogger.com,1999:blog-7354999256413519383.post-20283706705313250892008-09-09T09:37:00.008+03:002008-09-09T09:41:49.988+03:00O αισθητιστής ευαγγελίστηκε!<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhecHrOByQKLerv4H8_RlH063yxC0vObNgftO9zDmEtEZHJ6ZWsmdElaDmTZpPpwaQHPQhRSQhMBCRhB5y8bpewvAwpoXYnZJo78Hwn9lxFO-QSzcdcAkAzXAlpU29ohvqrK5Zq2653Ljk/s1600-h/intmap_topframe.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 410px; height: 132px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhecHrOByQKLerv4H8_RlH063yxC0vObNgftO9zDmEtEZHJ6ZWsmdElaDmTZpPpwaQHPQhRSQhMBCRhB5y8bpewvAwpoXYnZJo78Hwn9lxFO-QSzcdcAkAzXAlpU29ohvqrK5Zq2653Ljk/s400/intmap_topframe.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5243907043701159762" border="0" /></a>Την περασμένη Παρασκευή στις 15:00 περίπου, με έπιασε ένας δυνατός πόνος στο στομάχι. Βρισκόμουν στη δουλειά και έψαχνα ένα παυσίπονο, αλλά τα φαρμακεία τέτοια ώρα ήταν (φυσικά) κλειστά. Στις 17:00 που σχόλασα κατευθύνθηκα γρήγορα προς το σπίτι μου πήρα ένα <span style="" lang="EN-US">malox</span> και κοιμήθηκα νηστικός, προκειμένου να ξεπεράσω τον πόνο. Ξύπνησα μετά από πέντε ώρες περίπου με αφόρητους πόνους. 23:45 τηλεφώνησα για να μάθω ποια νοσοκομεία διανυκτέρευαν μέχρι τις 08:00 και τα μόνα ήταν ο «Ευαγγελισμός» και το «Τζάνειο». Ξεκίνησα να πάω στο πρώτο, καθότι ο Πειραιάς είναι πολύ πιο μακριά από το σπίτι μου. <span style="" lang="EN-US">E</span>υτυχώς βρίσκω άμεσα ένα ταξί, αλλά ο ταξιτζής με προειδοποίησε ότι θα σταματήσει σε ένα καφενείο για να πάρει καφέ. Δεν είχα πρόβλημα. Η χρέωση άλλωστε ξεκίνησε μόλις επέστρεψε στο καθήκον. Στις 24:00 ήμουν ήδη στον Ευαγγελισμό. Έδωσα και εγώ το χαρτί της αναμονής στο Παθολογικό και μετά από λίγη ώρα άρχισαν να με εξετάζουν. Πρώτα με ψηλάφηση, μετά με έστειλαν για υπέρηχο, έπειτα μου πήραν αίμα, με έστειλαν στο χειρουργείο για να με δει και ο χειρουργός, ο ίδιος με έστειλε στο ακτινολογικό (ο ακτινολόγος ήταν έξαλλος γιατί δεν έβγαζε τα γράμματα, μέχρι που ζήτησα από τον χειρουργό να γράψει καλύτερα τον τύπο της ακτινογραφίας). Κάνω και την ακτινογραφία ξανά πίσω στο χειρουργείο, με βλέπει και ο επιμελητής, βγαίνουν και τα αποτελέσματα της αιμοληψίας, φεύγω από εκεί, ξανά στο παθολογικό, με εξετάζει και η επιμελητής του τμήματος και μου είπαν για ένα ένζυμο που είχε υψηλό δείκτη λόγω τραυματισμού των μυών λόγω γυμναστικής καταπόνησης! Σκεπτόμενος την γυμναστική καταπόνηση θεωρώ ότι μάλλον ήταν αποτέλεσμα του κουβαλήματος των επίπλων που αγοράσαμε προσφάτως! Τελικά μου είπαν να ξαναπάω οπωσδήποτε για μία επιπλέον αιμοληψία κάτι που κανόνισα άμεσα. Ο σκοπός της ανάρτησης, ωστόσο, δεν είναι να μάθετε για την ατυχία μου, αλλά μάλλον για να μπουν κάποια πράγματα στη θέση τους. Έχουμε συνηθίσει να κατηγορούμε με ευκολία το σύστημα υγείας της χώρας, γιατρούς, νοσηλευτές και διαδικασία εξέτασης. Εγώ έχω να πω, ότι παρόλο που στο νοσοκομείο έκατσα πέντε ώρες ακριβώς, οι εξετάσεις μου έγιναν άμεσα, με υπευθυνότητα, με ενδιαφέρον και κάθε γιατρός (συνολικά με είδαν έξι) μου φέρθηκε με ευγένεια και σοβαρότητα. Τη στιγμή μάλιστα που η ώρα δεν ήταν και η καλύτερη (σκεφτείτε ότι στο χειρουργείο υπήρξαν έξι κρίσιμα περιστατικά με αυτοκινητικά ατυχήματα – δεν ξέρω εάν οι δύο που χτύπησαν άσχημα με μηχανή τελικά επέζησαν) δεν έχω παρά να επαινέσω κάθε γιατρό και νοσηλευτή, που έτρεχε και δεν πρόφταινε. Από την άλλη, στο παθολογικό υπήρξαν και άλλα πολύ κρίσιμα περιστατικά. Δηλητηριάσεις, σπασμοί από υπερβολική δόση και άλλα. Μήπως να είμαστε στο μέλλον πιο προσεκτικοί όταν θέλουμε να κατηγορήσουμε το σύστημα υγείας της χώρας;<span style=""> </span></div>L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.com44tag:blogger.com,1999:blog-7354999256413519383.post-65240286619327885562008-09-08T12:11:00.017+03:002008-09-08T12:42:18.746+03:00Αφιερωμένες στην blogger δήμητρα!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrdFwf7yc3YWRR9eby_Fr1_rChgBwDcFNZSw3kKXwxgmJc7VB0ucfxOk1mbQ2L_U6ETZkiaBlbyR3vBnyqRwjFtKewRXXz8Is8ynCLgsY8yDZVdTwp_T2DVuTovI_4QVoUPPbX8FYdsNQ/s1600-h/S7300670.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrdFwf7yc3YWRR9eby_Fr1_rChgBwDcFNZSw3kKXwxgmJc7VB0ucfxOk1mbQ2L_U6ETZkiaBlbyR3vBnyqRwjFtKewRXXz8Is8ynCLgsY8yDZVdTwp_T2DVuTovI_4QVoUPPbX8FYdsNQ/s400/S7300670.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5243583457176820130" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxX4In4YS_RKTU_Ri46fmdyDFhYWlW-Zx0XNDybg418x-3vIQlWr7ufFRqT3q5JoCeqMaR1DZQlItCOWmoinr9cWtPXDZQdTbukmZLNlmN8GH9vBIQDai1Xoge_iLTeqtfx_qQNvI57UY/s1600-h/S7300991.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxX4In4YS_RKTU_Ri46fmdyDFhYWlW-Zx0XNDybg418x-3vIQlWr7ufFRqT3q5JoCeqMaR1DZQlItCOWmoinr9cWtPXDZQdTbukmZLNlmN8GH9vBIQDai1Xoge_iLTeqtfx_qQNvI57UY/s400/S7300991.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5243582284067978882" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP1Dnl8jT_Y0HcdfQBeaaRVyexbgAzZlC4fPX5OJnQ3Mwa93x5MDl73dh1kh64G5A7itxF07u1WkcAzZVjihduGwW4_246UUQbuu9Vm3V3OQRm-k6jNxwscVZU77D_OGUS4HocHoI7Saw/s1600-h/S7300990.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP1Dnl8jT_Y0HcdfQBeaaRVyexbgAzZlC4fPX5OJnQ3Mwa93x5MDl73dh1kh64G5A7itxF07u1WkcAzZVjihduGwW4_246UUQbuu9Vm3V3OQRm-k6jNxwscVZU77D_OGUS4HocHoI7Saw/s400/S7300990.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5243581925741446274" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQ0Wk-2u2z9BC5MJ7g57Jo1Q0SYJ9-hf0McHBGvMYYDUQAYBB606yDI9K_qd5ougjD3PcIQtF76gaaQV83b4P5H-fSCwxD1WpOIOpRXcUNifvIKQDeCJse8X-BKXV4f6MFCIEqUwd99Ws/s1600-h/S7300989.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQ0Wk-2u2z9BC5MJ7g57Jo1Q0SYJ9-hf0McHBGvMYYDUQAYBB606yDI9K_qd5ougjD3PcIQtF76gaaQV83b4P5H-fSCwxD1WpOIOpRXcUNifvIKQDeCJse8X-BKXV4f6MFCIEqUwd99Ws/s400/S7300989.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5243581507813075314" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho3ZZkjdNRCLwQXNBpt8csEPOUPcGGnaYX7uhNdZXLHUfoRRv5dQ7B2jdX2_2mTsj3H73-rqBnhXJ88lfneUbats6A7-y1C3i6wi1k_drhhSRIEzt6FXnbCKaEMDJ2AJjMZZm_MTrj2Q4/s1600-h/S7300917.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho3ZZkjdNRCLwQXNBpt8csEPOUPcGGnaYX7uhNdZXLHUfoRRv5dQ7B2jdX2_2mTsj3H73-rqBnhXJ88lfneUbats6A7-y1C3i6wi1k_drhhSRIEzt6FXnbCKaEMDJ2AJjMZZm_MTrj2Q4/s400/S7300917.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5243581117788854466" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCcgM96KrBv_96B7k7Qdmc81HHCs3pb9CrVepLqYk-W-UDPfbWjYy_3pwOPicXWf7dHHT1p2GcnCA3lqc78Tjw5dzAMLG0kwF9xksdXcggKgouNilFxVdsLkyLawnEz3VFt6vbVxorbdw/s1600-h/S7300840.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCcgM96KrBv_96B7k7Qdmc81HHCs3pb9CrVepLqYk-W-UDPfbWjYy_3pwOPicXWf7dHHT1p2GcnCA3lqc78Tjw5dzAMLG0kwF9xksdXcggKgouNilFxVdsLkyLawnEz3VFt6vbVxorbdw/s400/S7300840.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5243580756707767186" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigEo9V5cARqJD03Zs1uvmCq0kOQ8774KDKK4T4HUlNPfkMlpJF0fiJ9aYuimMa9j3jGS6fN1HF7uuiHW1AeFvIv5a1QJE-cV_rVyUoIukyrYDHmbMfAPQJVjO-6w7ZAO9oVEDQ9zso7ns/s1600-h/S7300755.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigEo9V5cARqJD03Zs1uvmCq0kOQ8774KDKK4T4HUlNPfkMlpJF0fiJ9aYuimMa9j3jGS6fN1HF7uuiHW1AeFvIv5a1QJE-cV_rVyUoIukyrYDHmbMfAPQJVjO-6w7ZAO9oVEDQ9zso7ns/s400/S7300755.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5243580367603351410" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcgpurG2pzJalw-6Bv0KE5kJvOBZIWCWO1it4llkLITUDmaAVbGegL5Ewo8ti7_MDmhJFyvjFZ0jD7GcF5iXPHoPHd3db08jr_CjBtMxatFj-pwa2nHLEzbVpZE6LEh4FloQwv5I7ZVNM/s1600-h/S7300748.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcgpurG2pzJalw-6Bv0KE5kJvOBZIWCWO1it4llkLITUDmaAVbGegL5Ewo8ti7_MDmhJFyvjFZ0jD7GcF5iXPHoPHd3db08jr_CjBtMxatFj-pwa2nHLEzbVpZE6LEh4FloQwv5I7ZVNM/s400/S7300748.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5243580015677378466" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVQEPfqUaV227sAuacCN3WkcNv3rIblDTYbdBGpmQblcy7LfkLXnvjhyphenhyphenvsQr4TPXzJCh_7XAipqp_DywwkyZ9sRH8XbRxxwy872TY226Fu45xXpI9AAjr_4azcNDJTdpqRmAKTkulSyZY/s1600-h/S7300715.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVQEPfqUaV227sAuacCN3WkcNv3rIblDTYbdBGpmQblcy7LfkLXnvjhyphenhyphenvsQr4TPXzJCh_7XAipqp_DywwkyZ9sRH8XbRxxwy872TY226Fu45xXpI9AAjr_4azcNDJTdpqRmAKTkulSyZY/s320/S7300715.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5243579658589785778" border="0" /></a><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgHgR14rcnlT3xttPoYrSBkavnXgzNw8CtWvsTcaOzlE43tBcATVVi7QowXFfQKmF2e1eYPVgexkgACeUbqfe1T8u2WEXaKC9ZPPdJJZIq21FfOXY4V4rquTzdxsq9hP0x3EBTJPukmWA/s1600-h/S7300547.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 266px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgHgR14rcnlT3xttPoYrSBkavnXgzNw8CtWvsTcaOzlE43tBcATVVi7QowXFfQKmF2e1eYPVgexkgACeUbqfe1T8u2WEXaKC9ZPPdJJZIq21FfOXY4V4rquTzdxsq9hP0x3EBTJPukmWA/s400/S7300547.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5243578176069577714" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDgujxSJq9j_3ltAu6NbAIK_FcgmfoyzD3MDaYr6cxi3kEk7S1bb3BJV10J-k41-6HoHwTThSjZTGg9B07aWu42jHu6Cc4ygmrTP98wxJX5oDLABS-Rza9Ip2X-95TCdLB3-d__Y7Eyb4/s1600-h/S7300462.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDgujxSJq9j_3ltAu6NbAIK_FcgmfoyzD3MDaYr6cxi3kEk7S1bb3BJV10J-k41-6HoHwTThSjZTGg9B07aWu42jHu6Cc4ygmrTP98wxJX5oDLABS-Rza9Ip2X-95TCdLB3-d__Y7Eyb4/s400/S7300462.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5243577713061421794" border="0" /></a><br />Οι φωτογραφίες που ζήτησε η δήμητρα, αξιοσέβαστη επισκέπτης του blog μου.L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-7354999256413519383.post-56911859217416351912008-09-04T14:56:00.044+03:002008-09-09T14:07:53.817+03:00Τιμής ένεκεν!<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCZ1YXkFOzSPVgeT_Se3b1rGd2LjMH41L7nlSi3aEsjkMc4Vl1Wx4wCWotvgZJd1OOMexRpoWfULlT9nT5a5A08bETkFBBJdlGgO0E9yoV7gx5Sx4M3qBZOW47iFgKKYD2YBtVMsRJrno/s1600-h/S7300598.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCZ1YXkFOzSPVgeT_Se3b1rGd2LjMH41L7nlSi3aEsjkMc4Vl1Wx4wCWotvgZJd1OOMexRpoWfULlT9nT5a5A08bETkFBBJdlGgO0E9yoV7gx5Sx4M3qBZOW47iFgKKYD2YBtVMsRJrno/s400/S7300598.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5242144073020125042" border="0" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkjwf1JN12DhPl8IdACjey_LuWJ3DyFxs_kujYTEEp0ecFvzFDIBVW2-AiDq4JdoHDdHXPcbyBVcHEK8MLE7YLAYO8Zgtpt8pqcLZvFg4VIJw-adSJSdOmuvi8Q2NHc6MS2YoFgSazWwI/s1600-h/S7300658.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 150px; height: 224px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkjwf1JN12DhPl8IdACjey_LuWJ3DyFxs_kujYTEEp0ecFvzFDIBVW2-AiDq4JdoHDdHXPcbyBVcHEK8MLE7YLAYO8Zgtpt8pqcLZvFg4VIJw-adSJSdOmuvi8Q2NHc6MS2YoFgSazWwI/s200/S7300658.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5242143214758203986" border="0" /></a><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB9p0e2CJxLaNTUW-i5ZVyurKqlXHCjQm0qrQkMgYKEjgNJ3igvnQiZhIFa59jcUHBcr3EhRTnggExNoj_UnKsnNW4DYBVVY015u41Nspu_XRdeOWchH48bQ9iRPQzBVkhIkJ5kaiBxhU/s1600-h/S7300551.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 408px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB9p0e2CJxLaNTUW-i5ZVyurKqlXHCjQm0qrQkMgYKEjgNJ3igvnQiZhIFa59jcUHBcr3EhRTnggExNoj_UnKsnNW4DYBVVY015u41Nspu_XRdeOWchH48bQ9iRPQzBVkhIkJ5kaiBxhU/s400/S7300551.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5242135525731399410" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;"><a style="font-family: arial;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOOvECnVWK9vKgqpF8EmxdtpwkPTaXqTHdLMDEfYwX6osV4DixLAPTFOzgbeWJOJLRBIMmagcRjpPPK6l4xtGNpeJYEv1rDsFt1ZvTogJUanOLFDRfHWESqOs1Vso4EoBCkL-gHmsN55A/s1600-h/S7300542.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 150px; height: 187px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOOvECnVWK9vKgqpF8EmxdtpwkPTaXqTHdLMDEfYwX6osV4DixLAPTFOzgbeWJOJLRBIMmagcRjpPPK6l4xtGNpeJYEv1rDsFt1ZvTogJUanOLFDRfHWESqOs1Vso4EoBCkL-gHmsN55A/s200/S7300542.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5242134504465005522" border="0" /></a><span style="font-family: arial;font-family:georgia;font-size:100%;" >Τιμής ένεκεν σε όλους τους φιλτάτους bloggers, οι οποίοι μου απέστειλαν τόσες ευχές για τον γάμο μου (προ του γεγονότος, αλλά και ύστερα) από όσες έχω δεχτεί σε όλη την 29χρονη ζωή μου, θα περιγράψω εν τάχει το γαμήλιό μου ταξίδι, το οποίο κράτησε μια εβδομάδα. Υπό κανονικές συνθήκες θα πηγαίναμε στο Παρίσι, αλλά λόγω του ότι η Νηρηίδα μου περίμενε τηλέφωνο για την επιλογή της ως αναπληρώτρια (όπερ και εγένετο) αποφασίσαμε να πάμε κάπου πιο κοντά για να προλάβει να υποβάλλει τα χαρτιά που δηλώνουν την ανεπιφύλακτη αποδοχή της θέσης. Εγώ λοιπόν πρότεινα την Κέρκυρα για τον απλούστατο λόγο ότι το Αχίλλειο είναι το μοναδικό ανάκτορο της Αυτοκρατείρας Ελισάβετ (για την οποία κόβω φλέβα) που δεν έχω δει και διακαώς επιθυμούσα ανέκαθεν να επισκεφτώ. Μετά λοιπόν τις επισκέψεις μου – προ ετών – στο Ποσενχόφεν, στη Βιέννη, στην Βουδαπέστη και σε όλα τα μέρη που περπάτησε η προαναφερθείσα Αυτοκράτειρα μου εδόθη η ευκαιρία να πάω και στο ανάκτορο που το χάρηκε ελάχιστα. Την νύχτα μετά τη γαμήλια δεξίωση (κανονικά γλέντι ήταν, αλλά προτιμώ στη θέση του μπουζουκιού να σκέφτεστε ένα πιανοφόρτε και μια άρπα παραπλεύρως) κοιμηθήκαμε – που λέει ο λόγος – σε ένα εξαιρετικό ξενοδοχείο κοντά στα Τρίκαλα... </span><a style="font-family: arial;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxHkTLyPJnqgyrczZJTMcKrxcLImFCinxFFQui93YTLUzkpBtKEQLTT4GsQVC839SJ438GoQTzTCp6bbd_Y64b1m3PWz1gVxmCasuHBWtHwaC8nzRTgO2nPkTZSurXOVuKMK_7O4dEAIo/s1600-h/S7300488.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxHkTLyPJnqgyrczZJTMcKrxcLImFCinxFFQui93YTLUzkpBtKEQLTT4GsQVC839SJ438GoQTzTCp6bbd_Y64b1m3PWz1gVxmCasuHBWtHwaC8nzRTgO2nPkTZSurXOVuKMK_7O4dEAIo/s400/S7300488.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5242151590052777346" border="0" /></a><span style="font-family: arial;font-family:georgia;font-size:100%;" >Την επομένη φεύγουμε για την Αθήνα. Φτάνουμε κατάκοποι, κοιμόμαστε τέσσερις ώρες, ετοιμάζουμε βαλίτσες ταχύτατα και κατευθυνόμαστε προς το Ελ. Βενιζέλος – Χόκτιφ (για να μην ξεχνιόμαστε). Αγοράζω από τα (τύποις πια) αφορολόγητα το Τουκάν του Adi Stocker από τη Swarovski, το οποίο η πωλήτρια το χούφτωσε χωρίς γάντια κάνοντάς με έξαλλο, αγοράζει και η αγαπημένη μου σύζυγος κάτι δωράκια και περιμένουμε στην αίθουσα. Το ίδιο αεροπλάνο παίρνει και ο Χατζηνικολάου (λεπτομέρεια) και απογειωνόμαστε. Η πτήση είναι μια χαρά και μετά από 45 λεπτά περίπου προσγειωνόμαστε στο αεροδρόμιο της νήσου των Φαιάκων. Με το που παίρνουμε βαλίτσες ακούμε την χαρακτηριστική μελωδική προφορά των Κερκυραίων, παίρνουμε πάραυτα ένα ταξί και μας οδηγεί στο ξενοδοχείο. Αλλά ακόμα είναι νωρίς για να πάρουμε τη σουίτα, αφού το προηγούμενο ζευγάρι θα έφευγε στις 12 το μεσημέρι και γευματίζουμε σε ένα απόμερο ταβερνάκι. Φεύγουμε για το ξενοδοχείο. Κεντρικό, πανέμορφο και από τη σουίτα μας βλέπαμε τη θάλασσα εκατέρωθεν του κάστρου και ολόκληρη την Σπιανάδα. Ξεκουραζόμαστε (κοιμόμαστε για ώρες) και κατεβαίνουμε για φαγητό. Τρώμε κάτι πρόχειρο, ενώ μία διαφωνία που έχω με τη σύζυγό μου μας χαλάει τη βραδιά και, μουντζώνοντας αμφότεροι τα μούτρα μας που αφήσαμε τους εαυτούς μας να παρασυρθούν στη δίνη του εγωισμού μας, ξημερώνει η επόμενη μέρα. Τη δεύτερη μέρα πάμε για μπάνιο στην ονειρεμένη παραλία της Γλυφάδας. Εξίσου ονειρεμένη είναι και η χρέωση του ταξιτζή που φυσικά δεν έβαλε ταξίμετρο. Επιστρέφουμε στην πόλη της Κέρκυρας, κάνουμε βόλτα με ένα αμαξάκι με το μουλάρι που λεγόταν Τσάρλι και ζητάμε πληροφορίες για κανένα cult εστιατόριο. Μας προτείνουν ένα, το οποίο είχε μία ιστορία κάποτε, αλλά τώρα δε λέει τίποτα. Μας πέταξαν αμέριμνα τους τιμοκαταλόγους, το φαγητό της συζύγου το πάστωσαν στο πιπέρι και τελικά πήρε δεύτερο πιάτο. Φτάνουμε στην τρίτη μέρα. Φεύγουμε για το Αχίλλειο, ξεχάσαμε και τις δύο φωτογραφικές και αγοράζουμε μία μίας χρήσης. Αφίσες, κάρτες και δώρα αγοράσαμε μπόλικα. Επιστρέφοντας στην πόλη της Κέρκυρας τρώμε σε ένα εξαιρετικό εστιατόριο ονόματι "Pomo d’ oro". Εκπληκτικό σέρβις, χαλαρή διάθεση και haute cuisine φαγητό.</span><span style="font-family: arial;font-family:georgia;font-size:100%;" > </span><span style="font-family: arial;font-family:georgia;" >Μετά αγόρασα ένα διπλό </span><span style="font-family: arial;font-family:arial;" lang="EN-US">cd</span><span style="font-family: arial;font-family:georgia;" > της </span><span style="font-family: arial;font-family:arial;" lang="EN-US">A</span><span style="font-family: arial;font-family:georgia;" >ρβανιτάκη για την κούκλα που βλέπετε να το ανοίγει συγκινημένη και πάμε για ύπνο μετά από μία ωριαία βολτίτσα. Την επομένη πάμε στην Παλαιοκαστρίτσα (παρεμπιπτόντως τα όμορφα κορίτσια ήταν λίγα). Φάγαμε σε ένα παραλιακό ταβερνάκι, πήγαμε στο μοναστήρι, γεμίσαμε τσάντες με δώρα, κάναμε βαρκάδα σε κάτι σπηλιές, μάλιστα μία έκανε ωραίο χρωματισμό λόγω του φωτός (παρατίθεται) και το βράδυ πάμε στο </span><span style="font-family: arial;font-family:georgia;" lang="EN-US">"Villa</span><span style="font-family: arial;font-family:georgia;" lang="EN-US"> </span><span style="font-family: arial;font-family:georgia;" lang="EN-US">Mercedes"</span><span style="font-family: arial;font-family:georgia;" >, το οποίο είχε άθλια μουσική και φύγαμε μετά από λίγο. Τρώμε στις 4 τα ξημερώματα και κοιμόμαστε μέχρι το επόμενο μεσημέρι. Την επομένη κάναμε μία υποβρύχια βαρκάδα και βλέπαμε τον πανέμορφο κόσμο του βυθού (τους δύτες της διοργάνωσης να κρατάνε δύο αστακούς για να τους φωτογραφίσουμε και μετά να παίζουν με τις φώκιες). Τρώμε σε ένα καλό εστιατόριο, κάνουμε βόλτα με το τρενάκι, συναντώ ένα μοντέλο που είχα πάρει συνέντευξη στο άμεσο παρελθόν με τον δεσμό της (που τον διατηρεί υποτίθεται κρυφό περιφέροντάς τον στα πιο κοσμικά μέρη της Ελλάδας, αλλά όλοι πια το ξέρουν) και πάμε για μπάνιο στον ναυτικό όμιλο. Την τελευταία μέρα πήγαμε στο Κάστρο, όπου η σύζυγος μού έσπασε ελαφρώς τα νεύρα, επειδή τραβούσε με την ψηφιακή συνέχεια φωτογραφίες. </span><a style="font-family: arial;" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJSrhLwc8SneGMV5lP6oOgtvlqHWKZSu8NsCV2A6M_ZEQkOSBEbuwo5-jJVDHdx3Y7na4F8pferxOeW5oSHOkE7w044Jx_e9PMGsKR5Kf_8Fwng5e8IfgYDpF9ww0ZdC5CC9lBYjECqu0/s1600-h/S7300503.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJSrhLwc8SneGMV5lP6oOgtvlqHWKZSu8NsCV2A6M_ZEQkOSBEbuwo5-jJVDHdx3Y7na4F8pferxOeW5oSHOkE7w044Jx_e9PMGsKR5Kf_8Fwng5e8IfgYDpF9ww0ZdC5CC9lBYjECqu0/s400/S7300503.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5242145231865054866" border="0" /></a><span style="font-family: arial;font-family:georgia;" >Πήγαμε στην άθλια θάλασσα των Μπενιτσών, επιστρέψαμε, φάγαμε στο ταβερνάκι «Τα Κοκόρια» και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής… Στο αεροπλάνο, πίσω από τη σύζυγο καθόταν ο ηθοποιός Καραμίχος και σε όλο το ταξίδι αναρωτιόταν εάν έπρεπε να φωτογραφηθεί μαζί του ή όχι. Τελικά δεν το έκανε. Αυτά τα ολίγα συνέβησαν στην Κέρκυρα. Περάσαμε εκπληκτικά. Το νησί είναι υπέροχο και δεν το βαρεθήκαμε καθόλου. Ελπίζω να μην σας κούρασα πολύ. Ζητώ συγγνώμη πρωτίστως από τον ένα blogger που ψήφισε να στείλει στο απόσπασμα την έκταση των αναρτήσεών μου και μετά σε όλους τους υπόλοιπους. Εις το επανιδείν ή μάλλον στο επαναγράψειν! </span><span style="font-family:georgia;"><br /></span></div>L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.com43tag:blogger.com,1999:blog-7354999256413519383.post-21552895236188704652008-09-02T11:20:00.016+03:002008-09-04T16:00:34.256+03:00Tired but happy...<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqme0En3B1WHtB2do8SiczUtcJph0icz26ksYZCydtMzFNwWqt47cr9zvvQyq99lfrsGVvFQNBsMeNAKGyUwCjv6MUGltN_wlasLdOAb72qAskyB8TNhZ26GKfXWb8XAuKQlj3mDGy8UU/s1600-h/TIRED.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 409px; height: 262px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqme0En3B1WHtB2do8SiczUtcJph0icz26ksYZCydtMzFNwWqt47cr9zvvQyq99lfrsGVvFQNBsMeNAKGyUwCjv6MUGltN_wlasLdOAb72qAskyB8TNhZ26GKfXWb8XAuKQlj3mDGy8UU/s400/TIRED.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5241353094283496162" border="0" /></a><span style="font-family: arial;font-family:arial;" >Φίλοι bloggers να που επέστρεψα παντρεμένος! Τώρα πώς να σας διηγηθώ τα καθέκαστα του γάμου; Είναι και πολλά... Λοιπόν, ας αρχίσω! Φίλοι που δεν περίμενα με επισκέφτηκαν στην Ελάτη. Λίγες μέρες νωρίτερα οι εξαιρετικοί γονείς του κουμπάρου μου αποφάσισαν να ακυρώσουν ένα ταξίδι για να παρευρεθούν στο μυστήριο και στη δεξίωση. Πραγματικά από τους πιο ωραίους ανθρώπους - με όλη τη σημασία της λέξης - που έχω γνωρίσει. Υπέροχοι άνθρωποι με δυσεύρετο επίπεδο. Από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές του γάμου ήταν η ώρα που συνομιλούσα μαζί τους. Η επίσκεψη της Κ., ελπίζω μελλοντική κουμπάρα, ήταν ακόμα μία περίπτωση που με χαροποίησε ιδιαίτερα. Τώρα στα καθέκαστα. Από την Ελάτη προς την Πύλη αυτοκίνητα με δεμένα μαντήλια κατευθύνονται κορνάροντας προς την εκκλησία της περιοχής. Το αυτοκίνητο που οδηγεί τον γαμπρό (εμένα δηλαδή, αν το ξεχάσατε) κολλάει πίσω από ένα γερανό (όχι το πουλί), ο οποίος έχει κολλήσει με τη σειρά του πίσω από ένα φορτηγό. Κορνάρουμε για να κάνει λίγο πιο πέρα. Η νύφη (η σύζυγός μου δηλαδή, αν το ξεχάσατε) προπορεύεται! Κουνάμε το μαντήλι για να δει ο φορτηγατζής ότι πάμε στο γάμο και αυτός μας κουνάει με τη σειρά του ένα άλλο μαντήλι. Ή τόσο βλάκας ήταν ή τόσο μεθυσμένος! Λες και το έκανε επίτηδες δεν παραμερίζει. Ίσα - ίσα παρεμποδίζει περισσότερο την προσπέρασή μας. Ειδοποιούμε την νύφη (ναι, ναι, αυτή που νομίζετε) να καθυστερήσει. Όπερ και εγένετο. Φτάνουμε στη γέφυρα που θα την περίμενα. Περιμένω τον ανθοπώλη να μου δώσει την ανθοδέσμη που παρήγγειλα (πορτοκαλί κρίνα - ειδική παραγγελία από την ανατολή παρακαλώ). Εδώ ο ανθοπώλης, εκεί ο ανθοπώλης, πού είναι ο ανθοπώλης; Αλλά ο ανθοπώλης περιμένει στην εκκλησία, πολλά μέτρα μακριά από τη γέφυρα. Τρέχει ο πατέρας μου να τον βρει. Τον βρίσκει. Μου φέρνει την ανθοδέσμη. Πέφτει σύρμα στην αγαπημένη μου. Μπορεί να διαβεί τη γέφυρα. Την περιμένω απέναντι! Η καλλιτέχνις φωτογράφος βρίσκει την ευκαιρία να με πάρει φωτογραφίες σε χαλαρή στάση (τύπου "εγώ δεν ξέρω από περγαμόντο", παρόλο που εγώ είμαι σε φάση "να ζήσω ή να πεθάνω σε ένα φλαμέγκο απάνω - μάτια μου"). Ακούω τα όργανα. Να, λέω, πλησιάζει η στιγμή. Η αγαπημένη μου γυναίκα Νηρηίδα. Υπέροχη. Η αναδυόμενη Αφροδίτη (ως άλλος άγγελος του Botticelli). Από τη στιγμή που τη βλέπω καρφώνει το βλέμμα της στα θεία μάτια μου (αν δεν πιστεύετε το "θεία", ρωτήστε το γιατρό που με κράτησε 29 χρόνια πριν!). Τα όργανα τη συνοδεύουν με ένα όμορφο παραδοσιακό κομμάτι (αποφεύγοντας το σκόπελο του βλαχοbaroque που βλέπουμε στους παραδοσιακούς γάμους). Εγώ δεν φοράω τα γυαλιά (δεν μου πάνε τα άτιμα!) και δεν βλέπω αυτούς που μας χειροκροτάνε. Δεν αναγνωρίζω κανέναν σε απόσταση μεγαλύτερη των 7 - 8 μέτρων. Ευτυχώς η επιμονή μου για ανεμιστήρα στην εκκλησία έφερε (το επιθυμητό) αποτέλεσμα. Η ζέστη είναι ανυπόφορη. Έλα όμως που ο καλοκάγαθος παππούλης που οδηγεί το μυστήριο μπαίνει μπροστά από τον ανεμιστήρα. Για αρκετά λεπτά ιδρώνω σαν το άλογο. Ευτυχώς μετά από λίγο ξαναφεύγει από εκεί και ηδονίζομαι καθώς ο αέρας αυτής της ανυπέρβλητης εφεύρεσης μου χαϊδεύει το πρόσωπο! Η πλατυποδία μου με πεθαίνει. Ευτυχώς οι ειδικοί πάτοι μετριάζουν τον πόνο. Μετακινούμαι ελαφρά, ώστε να μην γίνω αντιληπτός από τους πίσω μου. Η φωτογράφος μας κάνει νοήματα. Ψάχνει το καλό μας προφίλ (προχθές μας διαβεβαίωσε ότι οι φωτογραφίες είναι άψογες!). Ο παπάς δεν κάνει περικοπές στο μυστήριο, με αποτέλεσμα να κρατάει αρκετά. Αρχίζει η τραγική στιγμή του Ησαϊα. Το ρύζι κοντεύει να μου βγάλει τα μάτια. Το εκδφανδονίζουν με δύναμη και όλο το κοστούμι, από πάνω μέχρι κάτω γεμίζει ρύζι. Στο τέλος, ο παπάς δεν δέχεται χρήματα (είναι από αυτούς που εξυψώνουν την εκκλησία, παρόλο που δέχεται πιέσεις από τους διάφορους δεσπότες "για να μην χαλάει την κατάσταση") αν και ο κουμπάρος μου έχει όλη τη διάθεση να τού τα προσφέρει. Βγαίνουμε έξω χαιρετάμε τον κόσμο (το 95% για μένα είναι παντελώς άγνωστοι!). Χαιρετάω και αντεύχομαι ακόμα και στους παντρεμένους. Η μητέρα μου λιποθυμάει (όχι από την συγκίνηση, αλλά από την αφυδάτωση). Συνέρχεται και ο κόσμος οδηγείται στο κέντρο. Εμείς βγάζουμε φωτογραφίες. Πηγαίνουμε αργότερα πέφτει σύρμα στον dj και κανονίζει την θεαματική μας είσοδο! Τώρα πώς έμπλεξε το "Beat it" με το "Beggin" και το "Dancing Queen" παραμένει άλυτο μυστήριο. Πάντως είναι ικανότατος. Παίζει και ένα κομμάτι της Celine Dion που χορεύω με την γυναίκα μου και οι παρευρισκόμενοι ζητάνε δήλωση. Δηλώνω ότι είναι η καλύτερη επιλογή της βραδιάς το να έρθουνε στο γάμο. Πέφτει γέλιο και η βραδιά συνεχίζεται με χαιρετούρες, φαγητό και ένα γλέντι άνευ προηγουμένου. Χορεύω με όλες τις γυναίκες. Δεν μένει ούτε μία εκτός από κάτι φίλες της γυναίκας μου που ήρθαν από την Taiwan και από την απόλυτα cult προσωπικότητα κα Β., μητέρα του κουμπάρου μου. To γλέντι τελειώνει τέσσερις, κατάκοπο το ζεύγος πηγαίνει σε ένα εξαιρετικό ξενοδοχείο και φεύγει την επομένη για το αεροδρόμιο των Αθηνών όπου θα αναχωρήσει για ένα μίνι ταξίδι μέλιτος. Φωτογραφίες από το ταξίδι θα έχετε προσεχώς. Πολλά νέα ευχάριστα συνέβησαν σε αυτό το ταξίδι. Εγώ επιλέχθηκα από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου για τα σεμινάρια δημιουργικής γραφής και η γυναίκα μου επιλέχθηκε ως αναπληρώτρια σε σχολείο του Πειραιά που αποτελούσε και την πρώτη της επιλογή. Αλήθεια, για να αλλάξουμε λίγο θέμα, με τους Ολυμπιακούς τι έγινε; Ακούστηκε καθόλου ο Εθνικός μας Ύμνος; Έστω και ντοπαρισμένος;</span><br /></div>L' Aesthete Soleilhttp://www.blogger.com/profile/00758869799292163901noreply@blogger.com47