Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

Τζόβενο ετών 85

Προχθές κυκλοφόρησα μετά από καιρό με το μετρό. Στο σταθμό λοιπόν της Δάφνης και με κατεύθυνση το Σύνταγμα, βρήκα να καθίσω -κάτι σπάνιο- σε μία θέση προς την αντίθετη φορά του συρμού. Αλλά δεν την απόλαυσα πολύ διότι στον επόμενο σταθμό ανέβηκε πολύς κόσμος και προσέφερα τη θέση μου σε έναν γεράκο. Με το που τού είπα "παρακαλώ καθίστε" με κεραυνοβολεί λέγοντάς μου "...νεαρέ εγώ κάνω 300 κοιλιακούς την ημέρα! Ποιος θαρρείς ότι είμαι;" Και πέφτοντας κάτω άρχισε να κάνει κάμψεις (σε λάθος στάση) μετρώντας τις ασθμαίνοντας. Μία κυρία τον ρώτησε γιατί νευρίασε κι αυτός απάντησε ότι δεν θέλουν να τον περνάνε για αδύναμο γεράκο. "Εγώ που με βλέπεις στα νιάτα μου έκανα χίλιους κοιλιακούς και οι γυναίκες μάλωναν για το γραμμωμένο σώμα μου!" συμπλήρωσε με έπαρση. Όλοι μείναμε να κοιτάζουμε ένα παραθέληση γεράκο, έναν φαντασμένο άνθρωπο που δεν συμφωνούσε με τον χρόνο, έναν Ντόριαν Γκρέι μόνο στο μυαλό του. Και αφού φοβηθήκαμε μην μας μείνει στα χέρια, αφού είχε κοκκινίσει από τα νεύρα του, κατέβηκε στον επόμενο σταθμό προς μεγάλη ανακούφιση όλων...