Βγάλτε τη μπλούζα σας!

"Πέταξέ τα όλα", θα έπρεπε να είναι η φράση που χαρακτηρίζει τον ηθοποιό -και wannabe top model- Μatthew McConaughey. Γενικά, η ερμηνευτική του δεινότητα συνοψίζεται στη φράση, "αφού έχω τέλειους κοιλιακούς γιατί να μη τους δείξω;" Έτσι και στην νέα του ταινία "Fool' s Gold, ξαναπιάνει το άθλημα, φορώντας ένα πολύ στενό μπλουζάκι (ξέρετε για να φανεί πιο σέξι, όταν το βγάλει). Αφού όλοι τον δουλεύουν πλέον, μέχρι και ο Μatt Damon σε ένα talk show τον μιμείτο λέγοντας "Ας βγάλουμε τα πουκάμισά μας κι ας συμφιλιωθούμε". Να έπαιζε και λίγο καλύτερα...

Τhe Swan!

O (τηλεοπτικός) διακοσμητής Σπύρος Σούλης, αποτελεί ένα πολύ αγαπημένο μου θέμα για σχολιασμό. Έχω επαναλάβει (και είναι αλήθεια) πως τον συμπαθώ, αλλά τα διάφορα κανάλια που μου στέλνουν το πρόγραμμα, στέλνουν ενίοτε και κάποιες φωτογραφίες που δεν μπορώ να μην αναρτήσω θέλοντας να μοιραστώ μαζί σας αυτή τη συγκίνηση που με διακατέχει όταν τις ανοίγω. Τελευταία φωτογραφία που άνοιξα είναι η σημερινή. Ο κύκνος Σπύρος Σούλης με την τσαχπινιά της Αλίκης όταν τραγουδάει το "Κλωτσοσκούφι" ποζάρει σαν top μοντέλο του τηλεοπτικού κάκιστου show που εμπορεύεται το κόμπλεξ της κάθε και του κάθε homus teleopticus που διαφωνεί με τον καθρέπτη του, το "The Swan". Καλοχτενισμένος, καλοντυμένος (αλλά και καλομακιγιαρισμένος) έχει υιοθετήσει ένα μόνιμο και απαράλλαχτο χαμόγελο, λες και του έκαναν πλαστική στο στόμα. Πέρα από αυτό όμως έχω παρατηρήσει στα τελευταία επεισόδια κάτι που με έχει δυσσαρεστήσει. Αν κάποιος που έχει αποφασίσει να τον βοηθήσει και wannabe διακοσμητής (από τους συγγενείς, φίλους κλπ. των κάφρων που απολαμβάνουν χωρίς συστολή τις ανέσεις του πεντάστερου ξενοδοχείου μέχρι να αντικρίσουν το "δεν το πιστεύω, κλαψ, λυγμ δικό μας είναι αυτό;" αλλαγμένο σπίτι τους) εκφέρει μία άποψη - συνήθως κακόγουστη, αλλά δεν έχει σημασία - ο Σπύρος κατσουφιάζει. Τι φοβάται ότι θα του κλέψουν το επάγγελμα; Κούλαρε λίγο ρε Σπύρο, δε θα πεινάσεις! Εξάλλου δεν είναι όλοι κύκνοι σαν κι εσένα!

Τι έχει και κλαίει το παιδί;

Ποντάρετε! Κλαίει:

Α) Λόγω του (ακαθόριστης προέλευσης) γαλάζιου εξωγήινου, που προσπαθεί να το αρπάξει, ενώ η δύστυχη μητέρα του το κρατάει απεγνωσμένα!

B) Διότι αναγνωρίζει πως ο βουρδούλακας Μπους δεν μας άφησε χρόνους και εξακολουθεί να μας ταλαιπωρεί με την πιο ηλίθια φάτσα που γέννησε ο πλανήτης!
Γ) Γιατί να μην κλάψει άλλωστε; Φυσιολογικό πλάσμα είναι, όχι ο "πλανητάρχης", ο οποίος κοιτάει στην κάμερα χαζογελώντας κάθε φορά που του απευθύνουν ερώτηση!
Δ) Όλα τα παραπάνω!

Κερδίσατε! Το Δ είναι το σωστό!

Για βάστα τ' άλογα!

Η εκπομπή "Παράβαση" θεωρείται μία από τις εξαιρετικές εκπομπές της ελληνικής τηλεόρασης. Ο θεωρητικός θεάτρου Κώστας Γεωργουσόπουλος επιμελείται και παρουσιάζει. Πάντα με εκλεκτούς καλεσμένους σχολιάζει (μόνο αυτός) και εκφέρει τις απόψεις του (μόνο αυτός) ενώ συζητεί (μόνο με τον εαυτό του). Γενικά, όποιος καλεσμένος έχει την μεγάλη ατυχία να παρευρεθεί στην εκπομπή του δεν καταφέρνει να αρθρώσει κουβέντα. Ο εκλεκτός, "συζητήσιμος" και θεϊκός κύριος Γεωργουσόπουλος έχει πολλά να πει. Δεν μπορεί να τα εξαντλήσει σε μία ωριαία εκπομπή. Πάει να λυτρωθεί ο καλεσμένος με μία λέξη, αλλά να σου πετιέται πάλι ο ιερέας του θεάτρου. Προσπαθεί, εις μάτην, ο κάθε ηθοποιός να σχολιάσει το θεατρικό, στο οποίο παίζει, αλλά ο Κωστάκης ο Γεωργουσόπουλος γνωρίζει καλύτερα το θέμα. Ξεφεύγει από την κουβέντα για να πετάξει κάτι άσχετο και κάνει αγώνα δρόμου για να διακόψει τον εκάστοτε καλεσμένο. Μετρώ τα δευτερόλεπτα που θα καταφέρει να μιλήσει ο κάθε ηθοποιός. Δεν ξεπερνάνε τα τρία! Ο κύριος Γεωργουσόπουλος έχει έναν σκοπό, ένα όνειρο κι ένα ιδανικό! Πώς να διακόπτει όσο το δυνατόν περισσότερες φορές τον άμοιρο παρευρισκόμενο, ο οποίος είναι βέβαιο ότι μετά από λίγα λεπτά θα "κατεβάσει παροχή" και θα εκνευρίστεί, όπως και ο τηλεθεατής...

Kάτι πρόχειρο!

Τα υλικά που παραθέτω πιο κάτω είναι για μια συνταγή, την οποία βρήκα σε ένα βιβλίο με τίτλο "Εύκολα και απλά οικογενειακά πιάτα"

ΦΙΛΕΤΑ ΜΙΝΙΟΝ ME ΞΙΝΟΜΗΛΑ ΚΑΙ ΚΑΣΤΑΝΑ

4 φιλέτα μινιόν των 150 γρ. το καθένα
150 γρ. φουά γκρα πάπιας
20 γρ. φέτες μαύρης τρούφας
200 γρ. σκέπη χοιρινού
31 γρ. paté ala sevignon
63 γρ. ασπάλαθο σοταρισμένο με créme comme il faut
1 σφηνάκι βότκα 6 ετών Γροιλανδίας με σως tartare από την Προβηγκία
Κρέμα rocfor φθινοπώρου από το εργαστήρι St. Martin με μαγιονέζα Βαυαρίας
Ημίγλυκη πάπρικα Βουδαπέστης
Ρολά κρεμμυδιού βουτηγμένα σε κρέμα σαμπάνιας Napoleon
Ξινόμηλα από την Γένουα
Σπαράγγια με γέμιση από κρέμα καρύδας
Κάστανα Μασσαλίας με σοταρισμένο άνηθο σε λάδι παπάγιας
Κάστανα Μασσαλίας με σοταρισμένο άνηθο σε λάδι fruit passion

Θα πάω στον μπακάλη της γειτονιάς για να φτιάξω αυτό το απλό πιάτο το Σάββατο!

Δώσε! (και μία με τη φτερούγα!)

4.000.000.000 υποστηρικτές του πλανήτη προτιμούν τη γαλοπούλα. Αυτοί ξέρουν!

Tι όμορφο κουνέλι!

Τώρα τελευταία έχω απογοητευτεί πολύ μελετώντας τις συμπεριφορές, αλλά και τις αντιδράσεις διαφόρων παιδιών ηλικίας 5-6 χρονών. Παρατηρώ ότι, όσον αφορά την τεχνολογία, είναι πολύ πιο μπροστά από εμένα. Χειρίζονται τα dvd players και τα recorders, τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και τα hi-tech συστήματα ήχου, όπως εγώ χειριζόμουν τα ξυλοτουβλάκια και τα legos. Προχθές στο λεωφορείο έβλεπα ένα παιδάκι στην αγκαλιά του πατέρα του να χειρίζεται και να χρησιμοποιεί χωρίς πρόβλημα ένα i-pod, hi-tech αντικείμενο που ακόμα δεν ανακάλυψα σε τι χρησιμεύει και δεν με ενδιαφέρει κιόλας. Ωστόσο, αλλού είναι το θέμα. Σ' αυτήν την εποχή των ραγδαίων τεχνολογικών εξελίξεων, τα παιδιά εξοικειώνονται με την τεχνολογία σε χρόνο dt. Αλλά όχι χωρίς τίμημα κι αυτό είναι το τραγικό. Έχω ακούσει παιδιά δέκα ετών να λένε ότι το γάλα το παράγει εργοστάσιο, ότι τα δέντρα και τα λουλούδια στις πόλεις είναι από πλαστικό και τα άγρια ζώα τα βρίσκουμε στα τσίρκα και στα πάρκα, το πολύ σε ντοκιμαντέρ στον ΣΚΑΪ. Διαπιστώνω ότι τα σημερινά παιδιά έχουν αποξενωθεί τόσο πολύ από τη φύση που περνάνε το καγκουρό για κουνέλι, την τίγρη για γάτα βαμμένη και τον ελέφαντα για παχύ γαϊδούρι με σωλήνα. Αν κάνετε ένα πρόχειρο τεστ, θα διαπιστώσετε ότι τα παιδιά ξέρουν να χειρίζονται τα ηλεκτρονικά μηχανήματα, αλλά αγνοούν την ύπαρξη ενός φυσικού κόσμου. Και αυτό είναι πράγματι τραγικό.

Questo è il bacio di Tosca, oh Scarpia!

Πριν μία εβδομάδα είδα την Τόσκα στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Πραγματικά μοναδική παραγωγή και με εξαιρετικούς ερμηνευτές. Μεταφερμένη στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο φάνηκε τόσο επίκαιρη. Θα έλεγα, ωστόσο, ότι τα εισιτήρια ήταν σχετικά ακριβά, όταν μάλιστα το άθλιο κτήριο είναι αντιστρόφως ανάλογο των προσκεκλημένων, αλλά και των εγχώριων καλλιτεχνών, στους οποίους αξίζει καλύτερη σκηνή και (πολύ) καλύτερα καμαρίνια. Πηγαίνοντας, λοιπόν, να δώσω συγχαρητήρια στην μεγάλη σοπράνο Νικόλα Καρμπόνε απογοητεύτηκα για το χώρο που της έδωσαν για την ετοιμασία της. Πραγματικά τραγικό. Έμοιαζε με δημόσια τουαλέτα. Το ίδιο και στον μαέστρο Βύρωνα Φιδετζή, για να μην αναφέρω το χώρο που ετοιμάζεται η ορχήστρα... Μήπως η Αθήνα θα άξιζε μία καλύτερη όπερα;